Nie pamiętam dokładnie, miałem zapisać numer strony, zaznaczyć w książce, ale w słynnych „Łaskawych” przy okazji pisania o kwaterze Hitlera w mazurskich lasach Jonathan Littell wspomniał i o Rastenburgu. Bohater powieści, doktor Aue, w Prusach Książęcych znajdywał swoje perwersyjne nieco ukojenie. Być może podczas podróży przemknął mu gdzieś w oddali i tutejszy dworzec kolejowy.

Trochę chyba wiemy ze zdjęć, trochę możemy się domyślać po wyglądzie z czasów minionej „szczęśliwej” epoki, a przede wszystkim teraz możemy podziwiać, jak wyglądał lub prawdopodobnie wyglądała fasada dworca kolejowa Rastenburga w Prusach Książęcych. Czekaliśmy ogrom lat, żeby bez obaw o własną higienę móc poczekać na bardzo rzadkie obecnie połączenia kolejowe ze światem. Ech, zbyt szumnie powiedziane, bo świat dla kętrzynian bezpośrednio koleją to Trójmiasto, Koszalin, Warszawa, z całym szacunkiem dla Białegostoku. Czasy, że ruszało się stąd w daleki, świat pewnie bezpowrotnie minęły. Za to przyjemnie jest zaparkować bez problemu samochód w oczekiwaniu na gości, przejść się na dworzec z parkingu po delikatnej kostce brukowej i od strony miasta odnowioną ulicą, posiedzieć w poczekalni, czyli sali biletowej, gdzie zadzierając głowę do góry, zobaczymy piękną drewnianą powałę, zaś nieco niżej szklano-metalowe elementy, całkiem sympatycznie się komponujące. Z toalet można skorzystać na miejscu, bez wychodzenia na zewnątrz. Czy dobrze, że remont wymiótł z budynku prasę i zapakowane w folię słodycze, wodę i soki, jakże niezbędne w podróży? Mam mieszane uczucia. Gdyby w bardzo bliskim sąsiedztwie był jakiś przyzwoity sklepik tudzież kiosk, nie miałbym żadnych rozterek.