Czy można przeżyć upadek na Ziemię bez spadochronu z wysokości ponad 10 km? Okazuje się, że tak. 26 stycznia 1972 r. jugosłowiańska stewardesa serbskiej narodowości – Vesna Vulović – jako jedyna przeżyła katastrofę lotniczą, jaka wydarzyła się w czeskiej miejscowości Srbská Kamenice (70 km na zachód od polskiego miasta Bogatynia).

Cała historia jest od początku do końca niejasna i okryta mnóstwem tajemnic, tak samo, jak rozbicie się samolotu z polskim prezydentem. Nikt tak naprawdę nie wie, czy samolot spadł z wysokości ponad 10 km na skutek wybuchu bomby podłożonej na pokładzie przez terrorystyczną organizację faszystów chorwackich Ustasze, która działała w USA, czy został przez pomyłkę zestrzelony rakietami czeskich oddziałów obrony przeciwlotniczej (PVOS) lub ewentualnie rakietą z pokładu czeskiego odrzutowca MIG.

Samolot Douglas DC-9 jugosłowiańskich linii lotniczych Jat Airwais leciał ze Sztokholmu przez Kopenhagę, do jugosłowiańskiego Zagrzebia, a potem do Belgradu. Lot miał nr JAT-367. Do czechosłowackiej przestrzeni powietrznej wleciał na wysokości ponad 10.000 metrów. Było kilka minut po godzinie 17 i nic na pokładzie samolotu nie wskazywało na to, że są to ostatnie chwile przed katastrofą feralnego lotu.

Tego samego popołudnia w Pradze kończyła się narada Układu Warszawskiego i bezpośrednio po naradzie mieli odlatywać z Czechosłowacji wszyscy politycy, łącznie z Erichem Honneckerem i Edwardem Gierkiem. Wojska czeskiej obrony przeciwlotniczej były postawione w stan najwyższej gotowości bojowej. Obszar powietrzny nad granicą między RFN i Czechosłowacją był non-stop patrolowany przez kilka MIG-ów. Kto służył w wojsku, ten wie, jak nerwowi potrafią być oficerowie w takich sytuacjach. Za ekranami urządzeń radarowych siedzieli żołnierze z poboru, a cała kadra oficerska stwarzała niemiłą atmosferę, bojąc się swoich dowódców w razie pojawienia się problemów. Przy ekranie konkretnego radaru, który bezpośrednio śledził lot nr JAT-367 siedział wtedy żołnierz z poboru – Petr Jenka – dziś rezerwista, który kategorycznie zaprzecza, że wersja o zestrzeleniu samolotu przez wojsko czeskie może być prawdziwa. Twierdzi, że gdyby czeskie władze chciały rzekome zestrzelenie utrzymać w tajemnicy, to absolutnie nie pozwoliłyby na to państwa NATO. Jednak trzeba pamiętać, że jeżeli prawdą jest, że członkowie organizacji Ustasze działającej w USA podłożyli bombę, to również USA miały powód, by nie nagłaśniać sprawy.

22-letnia Vesna Vulović miała mieć wolny dzień od pracy, jednak dyspozytor linii lotniczych przez pomyłkę wpisał ją na lot JAT-367 zamiast innej stewardesy, która również miała na imię Vesna. Miała zatem niesamowite szczęście, ponieważ przeżyła tylko dlatego, że w chwili katastrofy znajdowała się w kuchni pokładowej. Ciężko ranną i wołającą o pomoc stewardesę znalazł w lesie leśnik, pan Bruno Henke, który w czasach II wojny światowej służył w Wermachcie jako medyk. Po wybudzeniu w szpitalu z miesięcznej śpiączki stewardesa poprosiła pielęgniarki o papierosa i zapytała, gdzie jest i co tu robi.