Podróże małe i duże

Londyn / London (Anglia) – przewodnik

Big Ben, Londyn, (Anglia)The Mall, Londyn (Anglia)The Shard of Glass, Londyn, (Anglia)

Londyn (ang. London) – leżąca nad Tamizą stolica Anglii oraz Wielkiej Brytanii, jedno z największych miast na świecie i trzecie największe w Europie (po Moskwie i Stambule). Miasto tak duże, że okalająca je obwodnica ma 190 km! Wzdłuż południka metropolia rozciąga się na długości 46 km, a wzdłuż równoleżnika na 58 km! Obszar ten oficjalnie zamieszkuje ponad 8 milionów ludzi mówiących w sumie w około 200 językach! To centrum kulturalne, naukowe i polityczne, to tysiące pubów, dziesiątki muzeów i galerii (jedna z największych na świecie kolekcji dzieł sztuki), Sherlock Holmes, południk zerowy, stadion Wembley, Led Zeppelin, Pink Floyd, Queen, Sex Pistols, Soho... Można by wymieniać godzinami, a zwiedzać tygodniami. Zapraszamy!

The Angel of Christian Charity / Anteros, Londyn (Anglia)Londyn (Anglia)Tower Bridge, Londyn, (Anglia)Trening żołnierzy gwardii królewskiej, Londyn, (Anglia)London Eye (Anglia)

Historia Londynu

Tamiza, Londyn, (Anglia)Dziedziniec Horse Guards Parade, Londyn, (Anglia)Opactwo Westminsterskie, Londyn, (Anglia)Pałac Buckingham / Buckingham Palace, Londyn (Anglia)Muzeum Wiktorii i Alberta, Londyn (Anglia)Admiralty Arch, Londyn (Anglia)

Historia Londynu sięga 2000 lat wstecz. Początek dali mu Rzymianie kilka lat po zakończonej sukcesem wyprawie na Brytanię, podjętej przez cesarza Klaudiusza w roku 43 naszej ery. W miejscu dzisiejszego City – dzielnicy zwanej też czasem Milą Kwadratową (ang. Square Mile) – założyli wtedy Londinium. Wykopaliska nie wskazują, by przedtem w tym miejscu była jakaś większa osada, choć oczywiście nie można tego zupełnie wykluczyć.

Dzięki położeniu nad Tamizą i portowi dostępnemu dla statków morskich miasto szybko stało się głównym ośrodkiem handlowym na wyspie i jednym z najbogatszych miast imperium, a na początku II wieku n.e. Londyn zaczął pełnić funkcję stolicy rzymskiej prowincji Brytania, osiągając jednocześnie zawrotną liczbę około 60 tysięcy mieszkańców.

Około roku 200 miasto otoczono murami, a w 313 roku założono tu biskupstwo, przez co Londyn stał się także najważniejszym ośrodkiem brytyjskiego chrześcijaństwa. Dobra passa miasta skończyła się w roku 410, gdy Rzymianie opuścili Brytanię. Wkrótce Londyn niemal zupełnie się wyludnił.

W 604 roku król Sæbert – władca Królestwa Esseks – nawrócił się na chrześcijaństwo, a Londyn, zwany przez Anglosasów Lundenwic, ponownie stał się siedzibą biskupstwa, a jednocześnie zaczął pełnić funkcję stolicy państwa wschodnich Sasów.

W IX i X wieku miasto wielokrotnie było zdobywane i łupione przez Wikingów, ale za każdym razem się podnosiło. W 1066 roku Anglię podbił Wilhelm Zdobywca, a w 1097 roku jego syn i następca Wilhelm II Rudy rozpoczął budowę najstarszej istniejącej do dziś części Pałacu Westminsterskiego, która z czasem stała się siedzibą władców Anglii, w efekcie czego w XII wieku stolica królestwa została przeniesiona z Winchesteru do Londynu. Miasto wzrastało i szacuje się, że jego populacja zwiększyła się z 15 tysięcy mieszkańców na początku XII wieku, do 80 tysięcy około roku 1300.

W 1665 roku w Londynie wybuchła epidemia dżumy, w wyniku której zmarło około 60 tysięcy mieszkańców (około 20%), a rok później dużą część miasta strawił wielki pożar. Spłonęło wtedy 87 kościołów i ponad 13 tysięcy domów. Tragedia miała jednak także swoje dobre strony, zrezygnowano z zabudowy drewnianej, a odbudowane z rozmachem miasto zyskało wiele pięknych budynków.

Pod koniec XVIII wieku Londyn prześcignął Paryż stając się najludniejszym miastem w Europie, a na początku XIX wieku liczba jego mieszkańców przekroczyła magiczny milion!

W XIX wieku rozpoczęło się tzw. stulecie Wielkiej Brytanii, która wyrosła na największe światowe mocarstwo. Nie pozostawało to bez wpływu na stolicę imperium, nad którym nigdy nie zachodziło słońce. Do Londynu spływały bogactwa z całego świata, które zresztą do dzisiaj można oglądać w londyńskich muzeach. W Londynie ruszyło też pierwsze na świecie metro (10 stycznia 1863), a w roku 1908 odbyły się czwarte w historii nowożytnej Igrzyska Olimpijskie.

Londyn, (Anglia)Londyn, (Anglia)Methodist Central Hall, Westminster, Londyn, (Anglia)Londyn, (Anglia)Londyn, (Anglia)Trafalgar Square, Londyn, (Anglia)
Big Ben, Londyn (Anglia)Camden, Londyn (Anglia)Krol Jerzy VI
The Shard of Glass, Londyn, (Anglia)City of London, (Anglia)
Londyn (Anglia)Londyn, (Anglia)St James, Paddington, Londyn, (Anglia)

Zwiedzanie Londynu informacje praktyczne

Jeremi

Londyn jest ogromny, na szczęście większość atrakcji skupiona jest w centrum, a transport publiczny działa wzorowo. Zwłaszcza podróżowanie metrem to prawdziwa przyjemność (wiem, nie jest idealne, ale niewiele miast może się poszczycić tak sprawnie działającym systemem transportu publicznego). Tym bardziej nie warto pchać się do centrum samochodem i narażać na problemy z parkowaniem. Bardziej praktycznym rozwiązaniem będzie pozostawienie samochodu na obrzeżach miasta, gdzie w pobliżu stacji kolejowych można znaleźć parkingi typu zaparkuj i jedź (park&ride), a następnie poruszanie się komunikacją publiczną.

Informacje dla osób podróżujących własnym samochodem

Londyn (Anglia)

Większość autostrad w Wielkiej Brytanii jest darmowa, ale już przeprawy przez rzeki często nie są. I tak np. przejazd pod Tamizą tunelem Dartoford (Dartoford Tunnel) oraz przejazd ponad rzeką mostem Elżbiety II (Queen Elizabeth II Bridge) na autostradzie M25 jest płatny, warto więc przygotować sobie wcześniej drobne monety. W 2013 roku opłata za samochód osobowy wynosiła 2£. W godzinach nocnych (22:00–6:00) szlabany otwierają się automatycznie i można przejechać za darmo.

Warto również wiedzieć, że linie z boku jezdni oznaczają ograniczenia w parkowaniu, podwójna żółta lub czerwona – całkowity zakaz parkowania. Lepiej nie liczyć na szczęście i zakazu nie łamać, bo mandaty są wysokie, a służby drogowe działają błyskawicznie.

Metro

Metro

Londyńskie metro rocznie przewozi prawie miliard pasażerów! Podzielone jest na 12 linii o łącznej długości 408 km, na których rozmieszczono 275 stacji! Każda linia ma swoją nazwę i oznaczona jest innym kolorem ułatwiającym orientację, a w każdym wagonie i na każdej stacji co krok można trafić na szczegółowy plan sieci. Po samych stacjach, nawet tych największych, również dość łatwo jest się poruszać dzięki drogowskazom, które prowadzą podróżnego dokładnie tam, gdzie chce dotrzeć. Pociągi odjeżdżają co pięć minut, a w godzinach szczytu nawet częściej, przez co podróż przebiega gładko. Metro czynne jest od poniedziałku do soboty w godzinach 5:30–0:30 i w niedzielę w godzinach 6:30–23:30.

Ciekawostki: każdego roku w metrze popełnianych jest ponad 100 samobójstw, najczęściej około godziny 11, a powietrze w londyńskim metrze jest tak zanieczyszczone, że 20-minutowa podróż porównywalna jest do wypalenia papierosa.

MetroCharing Cross, Londyn, (Anglia)

Bilety na transport publiczny w Londynie

Trawelka

Na cały publiczny transport w Londynie (autobusy, pociągi, metro) obowiązują jednolite bilety, co niewątpliwie znacznie ułatwia mieszkańcom i turystom życie. Niestety są one drogie i często najlepszym rozwiązaniem będzie wykupienie biletu na cały dzień. Ja najczęściej kupowałem Day Travelcard, czyli tzw. Trawelkę, która uprawniała do przejazdu pociągiem do centrum oraz przejazdu metrem i autobusami we wszystkich strefach. Bilety typu Day Anytime są droższe i obejmują godziny szczytu (od poniedziałku do piątku od 04:30 do 09:29), ale wystarczy wstrzymać się do 9:30 i już cena takiego całodniowego biletu z wyłączeniem godzin szczytu (Day Off-peak) to 8,90£ dla dorosłych i 3,40£ dla dzieci (w wieku od 11 do 17? lat), przy czym dzieci poniżej 11 roku życia podróżują zupełnie za darmo. Można także wyrobić sobie tzw. Oysterkę – plastikową kartę, którą doładowujemy w automatach. Kaucja za kartę wynosi 5£ i jest zwracana, gdy kartę oddajemy. W metrze dotykamy nią czytnika na stacji początkowej i końcowej, ponieważ opłata zależy od pokonanej trasy. W autobusie tylko raz, podczas wsiadania, ponieważ opłata jest stała.

Westminster i okolice

Trafalgar Square

Trafalgar Square, Londyn, (Anglia)Trafalgar Square, Londyn, (Anglia)Trafalgar Square, Londyn, (Anglia)Galeria Narodowa / National Gallery, Londyn, (Anglia)Trafalgar Square, Londyn, (Anglia)

Londyn nie ma jednego głównego placu, gdybym jednak miał taki wskazać, byłby to chyba Trafalgar Square. To tu często turyści kierują swoje pierwsze kroki, by posiedzieć chwilę przy fontannie i nasycić się atmosferą Londynu. Tu swój początek ma The Mall – reprezentacyjny trakt, który niczym czerwony dywan prowadzi do Pałacu Buckingham. Tu rozpoczyna się też biegnąca w kierunku budynku parlamentu aleja Whitehall. Tak, myślę, że to dobre miejsce by zacząć spacer po Londynie.

Trafalgar Square został wytyczony przez Johna Nasha w 1829 roku dla upamiętnienia zwycięskiej bitwy morskiej pod Trafalgarem w 1805 roku, w której Royal Navy rozgromiło połączoną flotę francusko-hiszpańską. W roku 1843 ustawiono na nim 55-metrową kolumnę, na cześć admirała Horatio Nelsona, który dowodził flotą pod Trafalgarem i który podczas tej bitwy zginął. Cokół na którym stanęła kolumna ozdobiony jest czterema płaskorzeźbami do których odlewu wykorzystano podobno brąz z przetopionych armat zdobytych na Francuzach. Płaskorzeźby przedstawiają cztery bitwy, na których losach zaważył Nelson, w tym bitwę koło Przylądka św. Wincentego (1797), w której jeszcze jako komandor przeważył szalę zwycięstwa, łamiąc rozkaz admirała, za co oczywiście groziła kara śmierci.

Na środku placu stoją dwie fontanny zaprojektowane przez sir Edwarda Lutyensa, a na rogach cztery cokoły, na których stoją pomniki: króla Jerzego IV, gen. Havelocka i gen. Napiera. Na czwarty pomnik zabrakło pieniędzy, ale od 1999 roku wprowadzono zwyczaj umieszczania na wolnym cokole różnych współczesnych dzieł. W 2013 roku stał na nim niebieski kogut autorstwa niemieckiej artystki Kathariny Fritsch, ale szczerze mówiąc nie wiem czy to wypada, żeby kogut (będący przecież symbolem Francji) stał zaraz pod nosem admirała Nelsona.

Do północno-wschodniego narożnika Trafalgar Square przylega wybudowany w 1726 roku kościół św. Marcina na polach (St. Martin-in-the-Fields), a najwspanialszym budynkiem stojącym przy placu jest budynek Galerii Narodowej (National Gallery) założonej przez rząd brytyjski w 1824 roku. Trudno w to uwierzyć, ale na początku kolekcja składała się z zaledwie 38 obrazów (obecnie jest ponad 2000 eksponatów)! Budowę odpowiedniej siedziby rozpoczęto w 1831, a do użytku oddano w 1838 roku. Później systematycznie powiększano galerię o kolejne skrzydła, by móc pomieścić rozrastające się zbiory. Zobaczymy tu prawdziwe skarby, między innymi obrazy Rembrandta, Velázqueza, Moneta, Renoira, Van Gogha, Michała Anioła, Leonarda da Vinci, Botticelliego czy Picassa! Nic dziwnego, że rocznie przychodzi tu aż 4 mln osób!

Trafalgar Square, Londyn, (Anglia)Trafalgar Square, Londyn, (Anglia)Trafalgar Square, Londyn, (Anglia)

Koszary Straży Konnej i Plac Defilad (Horse Guards Parade)

Koszary strazy konnej, Londyn, (Anglia)Straż konna, Londyn, (Anglia)

Idąc od Trafalgar Square aleją Whitehall dochodzimy do znajdujących się po jej prawej stronie Koszarów Straży Konnej (Horse Guards) przed którymi pomiędzy 10 a 16 siedzą na koniach dwaj gwardziści (chyba co godzinę następuje wyczekiwana przez turystów zmiana warty). Przez bramę możemy przejść na znajdujący się po drugiej stronie Plac Defilad otoczony gmachami administracji rządowej (wszystkie budynki przylegające do placu zostały wzniesione w XVIII wieku). W XVI wieku rozgrywano tu turnieje rycerskie, obecnie co roku odbywa się tutaj „Parada na cześć urodzin Królowej”.

Dziedziniec Horse Guards Parade, Londyn, (Anglia)

Downing Street

Downing Street, Londyn, (Anglia)

Idąc dalej aleją Whitehall (w stronę Tamizy) dojdziemy do wylotu słynnej Downing Street, przy której pod nr 10 urzęduje premier Wielkiej Brytanii. W 1732 roku Robert Walpole – Pierwszy Lord Skarbu – w dowód uznania otrzymał ten budynek od króla Jerzego II. Obdarowany zgodził się go przyjąć pod warunkiem, że nie będzie to prezent dla niego osobiście, ale dla sprawowanego przez niego urzędu. Od roku 1905 Pierwszym Lordem Skarbu jest automatycznie premier Wielkiej Brytanii. Ze względów bezpieczeństwa ulica jest zamknięta i na budynek można tylko rzucić okiem przez żelazne kraty ciężkiej bramy. Nieopodal siedziby premiera stoi Cenotaf – pomnik poświęcony żołnierzom poległym w I wojnie światowej zaprojektowany przez sir Edwarda Lutyensa.

Pałac Westminsterski w Londynie (Palace of Westminster)

Pałac Westminsterski / Palace of Westminster, Londyn (Anglia)Pałac Westminsterski / Palace of Westminster, Londyn (Anglia)Pałac Westminsterski / Palace of Westminster, Londyn (Anglia)Pałac Westminsterski / Palace of Westminster, Londyn, (Anglia)

Dochodzimy do siedziby parlamentu (Houses of Parliament) – wspaniałego neogotyckiego Pałacu Westminsterskiego, którego historia sięga początków XI wieku. Możliwe, że właśnie tutaj stała rezydencja Kanuta Wielkiego syna Świętosławy, a więc wnuka Mieszka I i siostrzeńca Bolesława Chrobrego. Kanut podbił Anglię w 1016 roku (być może nawet z niewielką pomocą posiłków nadesłanych mu przez stryja z Polski) i rządził nią aż do swojej śmierci w 1035 roku.

Najstarszą częścią pałacu, która przetrwała do dziś, jest Westminster Hall wybudowana pod koniec XI wieku już przez Normanów. W 1534 roku król Henryk VIII przeniósł się wraz ze swoim dworem do pałacu Whitehall i od tego czasu budynek pełni funkcję siedziby parlamentu. Współczesny neogotycki wygląd Pałac Westminsterski otrzymał po pożarze w 1834 roku. W 1987 roku wraz z sąsiadującym opactwem został wpisany na Listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Najbardziej znaną częścią pałacu jest wysoka na 106 metrów Wieża Elżbiety (Elizabeth Tower), w której zawieszony jest Big Ben – ważący prawie 14 ton najsłynniejszy dzwon Anglii. Wieża została tak nazwana na cześć królowej Elżbiety II z okazji jej diamentowego jubileuszu w roku 2012, wcześniej nosiła po prostu nazwę Wieży Zegarowej (Clock Tower). Na wieży zainstalowany jest też największy zegar Wielkiej Brytanii. Każda z jego czterech tarczy ma średnicę 7,5 metra, a poruszające się po nich wskazówki 4,25 metra długości. Zegar wybija każdą pełną godzinę, co możemy usłyszeć w radiu BBC.

Warto zwrócić również uwagę, na znajdującą się po drugiej stronie pałacu Wieżę Wiktorii (Victoria Tower). Jest ona może mniej znana, ale architektonicznie równie ciekawa.

Big Ben, Londyn, (Anglia)Pałac Westminsterski / Palace of Westminster, Londyn, (Anglia)Pałac Westminsterski / Palace of Westminster, Londyn, (Anglia)

Opactwo Westminsterskie (ang. Westminster Abbey)

Opactwo Westminsterskie, Londyn, (Anglia)Opactwo Westminsterskie, Londyn (Anglia)Opactwo Westminsterskie, Londyn, (Anglia)

Naprzeciwko Pałacu znajduje się Opactwo Westminsterskie, a właściwie kolegiata św. Piotra w Westminsterze (The Collegiate Church of St Peter), ponieważ należące do zgromadzenia benedyktynów opactwo, jak wszystkie klasztory w Anglii, zostało rozwiązane, a ich mienie skonfiskowane w roku 1539 przez Henryka VIII. Jest to jedna z najważniejszych świątyń Kościoła anglikańskiego, to tutaj koronowali się niemal wszyscy władcy Anglii i tutaj wielu z nich spoczęło. Nawa kościoła ma 30 metrów wysokości i jest najwyższą w Wielkiej Brytanii.

Opactwo powstało prawdopodobnie w X wieku, w latach 1045–1050 zostało przebudowane w stylu romańskim, a zbliżony do współczesnego wygląd otrzymało za czasów Henryka III w latach 1220–1245. Pomiędzy 1722 a 1745 rokiem dobudowano jeszcze dwie neogotyckie wieże. W 1987 roku wraz z kościołem św. Małgorzaty oraz Pałacem Westminsterskim kolegiata została wpisana na Listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Niestety zwiedzanie zabytku do najtańszych nie należy, bilet dla dorosłych kosztuje 18£, a dla dzieci do 18 roku życia 8£. Dzieci poniżej 11 lat wchodzą za darmo.

Opactwo Westminsterskie, Londyn, (Anglia)Opactwo Westminsterskie, Londyn (Anglia)

Londyńskie Oko (London Eye)

London Eye, Londyn, (Anglia)

Po drugiej stronie Tamizy, niedaleko Pałacu Westminsterskiego, znajduje się widoczne z daleka Londyńskie Oko. Czasem nazywane jest również Kołem Milenijnym (Millennium Wheel), ponieważ zostało zbudowane z okazji nowego tysiąclecia i uroczyście otwarte 31 grudnia 1999 roku. Jest to ogromny diabelski młyn, z którego gondoli wznoszących się na wysokość 135 metrów można podziwiać panoramę Londynu. Pełny obrót trwa 30 minut, a kolejka chętnych, zwłaszcza w sezonie, jest wyjątkowo długa, warto więc kupić bilety wcześniej.

Pałac Buckingham (Buckingham Palace)

Pałac Buckingham / Buckingham Palace, Londyn, (Anglia)Victoria Memorial, Londyn, (Anglia)The Mall, Londyn, (Anglia)

Spod siedziby parlamentu możemy skierować się w stronę Pałacu Buckingham. Najprzyjemniejsza będzie trasa wiodąca przez Park św. Jakuba (St James's Park), gdzie możemy chwilę odpocząć rozkładając się pod którymś z drzew.

Pałac Buckingham to serce brytyjskiej monarchii – stała siedziba władców od roku 1837, a obecnie siedziba królowej Elżbiety II i jej rodziny, największy na świecie pałac królewski nadal pełniący swoją funkcję. Od roku 1993, w tygodniach gdy królowa przebywa w Szkocji, można zwiedzać niewielką część pałacu, ale dla większości turystów dużą atrakcją jest już sama uroczysta zmiana warty, która (o ile jest ładna pogoda) odbywa się o godzinie 11:15, od kwietnia do czerwca codziennie, a w pozostałe miesiące co drugi dzień.

Wielkie muzea Londynu przy Exhibition Road

Muzeum Wiktorii i Alberta, Londyn (Anglia)Muzeum Historii Naturalnej / Natural History Museum, Londyn, (Anglia)Regent Street, Londyn (Anglia)

Jedną z ważniejszych atrakcji Londynu są jego bogate muzea, w których można zobaczyć prawie wszystko, od dinozaurów, przez wybitne dzieła sztuki, aż po statki kosmiczne. Trzy takie bardzo ciekawe wystawy możemy obejrzeć w sąsiadujących ze sobą budynkach usytuowanych w południowej części Kensington przy, nomen omen, Exhibition Road. Są to Muzeum Wiktorii i Alberta, Muzeum Nauki oraz Muzeum Historii Naturalnej. Wszystkie możemy zwiedzać za darmo.

Muzeum Wiktorii i Alberta w Londynie (Victoria and Albert Museum)

Muzeum Wiktorii i Alberta, Londyn (Anglia)Muzeum Wiktorii i Alberta, Londyn (Anglia)

Muzeum Wiktorii i Alberta w Londynie szczyci się największą na świecie kolekcją przedmiotów sztuki użytkowej. Stała kolekcja liczy sobie ponad cztery miliony eksponatów, wśród których znajdziemy malowidła, rzeźby, meble, zegary, biżuterię, ceramikę, tkaniny, instrumenty, broń, fotografie, książki... Wymieniać można by długo, a żeby zobaczyć wszystko trzeba podobno pokonać drogę o długości około 10 km!

Muzeum powstało po zorganizowanej w roku 1851 Wielkiej Wystawie Światowej (ang. Great Exhibition), z niej pochodziły także pierwsze eksponaty. Co ciekawe na początku nosiło ono nazwę Muzeum Produkcji (Museum of Manufactures), a wystawa obejmowała zarówno sztukę jak i nauki stosowane. W 1857 roku muzeum zostało przeniesione, co wiązało się ze zmianą nazwy na South Kensington Museum. Następnie wyodrębniono z niego Muzeum Nauki oraz Muzeum Sztuki (Art Museum), które ostatecznie przemianowano na Muzeum Wiktorii i Alberta. Do najcenniejszych prezentowanych tu obecnie dzieł należą włoskie rzeźby renesansowe oraz kartony do arrasów Rafaela.

Muzeum Wiktorii i Alberta, Londyn (Anglia)Muzeum Wiktorii i Alberta, Londyn (Anglia)Muzeum Wiktorii i Alberta, Londyn (Anglia)JeremiMuzeum Wiktorii i Alberta, Londyn (Anglia)

Muzeum Nauki w Londynie (Science Museum)

Muzeum Nauki / Science Museum, Londyn, (Anglia)Muzeum Nauki / Science Museum, Londyn (Anglia)Muzeum Nauki / Science Museum, Londyn (Anglia)

Obecne Muzeum Nauki było początkowo częścią South Kensington Museum, a jako oddzielne zaistniało w roku 1885. Dzisiaj prezentowane tu zbiory zajmują siedem pięter! Podzielone na różne dziedziny (techniki, transportu, telekomunikacji, informatyki, podróży kosmicznych, chemii, fotografii, medycyny) ułożone chronologicznie eksponaty, pokazują techniczny postęp ludzkości. Zobaczymy tu stare maszyny parowe, prawdziwe rakiety kosmiczne, a nawet model statku kosmicznego Enterprise z filmu Star Trek. Są również miejsca, gdzie dzieci mogą poznawać różne zjawiska poprzez zabawę.

Muzeum Nauki / Science Museum, Londyn (Anglia)Muzeum Nauki / Science Museum, Londyn (Anglia)Muzeum Nauki / Science Museum, Londyn, (Anglia)Muzeum Nauki / Science Museum, Londyn, (Anglia)Muzeum Nauki / Science Museum, Londyn (Anglia)

Muzeum Historii Naturalnej w Londynie (ang. Natural History Museum)

Muzeum Historii Naturalnej / Natural History Museum, Londyn, (Anglia)Muzeum Historii Naturalnej / Natural History Museum, Londyn (Anglia)Dolores, Witek i Jeremi

Muzeum Historii Naturalnej w Londynie powstało w roku 1881 i jest trzecim wielkim muzeum przy Exhibition Road. Słynne jest między innymi z pokaźnej kolekcji dinozaurów i ogromnego szkieletu Diplodoka stojącego w holu. Muzeum mieści się w okazałym neoromańskim gmachu przylegającym do Muzeum Nauki i gromadzi zawrotną liczbę 70 milionów eksponatów (sic!) podzielonych na pięć głównych działów: botanikę, entomologię, mineralogię, paleontologię i zoologię. Dużą atrakcją jest również zainstalowany tutaj symulator trzęsienia ziemi. Jest to jedno z najciekawszych muzeów Londynu, zwłaszcza dla dzieci. Odwiedza je aż 4 miliony osób rocznie.

Muzeum Historii Naturalnej / Natural History Museum, Londyn (Anglia)JeremiMuzeum Historii Naturalnej / Natural History Museum, Londyn, (Anglia)Muzeum Historii Naturalnej / Natural History Museum, Londyn, (Anglia)Muzeum Historii Naturalnej / Natural History Museum, Londyn, (Anglia)

Camden Town

Camden, Londyn, (Anglia)Camden, Londyn, (Anglia)Camden, Londyn, (Anglia)

Położone na północny zachód od Westminsteru Camden Town jest jedną z najbarwniejszych i najbardziej rozrywkowych dzielnic Wielkiego Londynu przyciągającą tutaj setki tysięcy turystów. Jej najbardziej charakterystycznym miejscem jest Camden Market – wielki targ, gdzie można kupić chyba wszystko. Są śpiewające miski (singing bowls) z Nepalu, grające torebki z chin, starocie, meble, muzyka, ubrania, słowem mydło i powidło. Na popularnym targu z jedzeniem znajdziemy potrawy z każdego zakątka świata, w jednym z setek sklepów kupimy po okazyjnej cenie Conversy, a potem przespacerujemy się brzegiem kanałów, którymi pływają wypełnione turystami barki. W końcu zmęczeni mogą odetchnąć przy piwie w jednym z wielu tutejszych Pubów.

Camden, Londyn (Anglia)Camden, Londyn, (Anglia)Camden, Londyn, (Anglia)Camden, Londyn, (Anglia)Camden, Londyn, (Anglia)

Muzeum Brytyjskie (British Museum)

Muzeum Brytyjskie / British Museum, Londyn, (Anglia)Muzeum Brytyjskie / British Museum, Londyn, (Anglia)
Muzeum Brytyjskie / British Museum, Londyn, (Anglia)Venus

Muzeum Brytyjskie to jedno z największych i najbardziej znanych muzeów na świecie. Podobno znajduje się w nim aż 8 milionów eksponatów, ale nie próbowałem liczyć. Ba, w ciągu jednego dnia nie byłem nawet w stanie wszystkich zobaczyć. A jest tu chyba wszystko co tylko udało się Brytyjczykom przywieźć, żeby nie powiedzieć ukraść, z najodleglejszych zakątków imperium (zbiory gromadzono w czasach największej świetności Wielkiej Brytanii, a Brytyjczycy bezwstydnie wywozili cenne dzieła sztuki). Zwiedzając zastanawiałem się, czy w Egipcie znalazłoby się więcej mumii niż tutaj! Jest też spora część Partenonu wywieziona z Aten na początku XIX wieku, gdy w skandaliczny sposób (przy okazji dokonując wielu zniszczeń) odzierano świątynie (podobno czasem z użyciem dynamitu!) z cennych marmurów. Grecja wielokrotnie zresztą o skradzione dzieła sztuki się upominała, ale póki co bezskutecznie.

Muzeum zostało założone z inicjatywy sir Hansa Sloane'a, który za symboliczną kwotę 20.000£ sprzedał królowi Jerzemu II swoją liczącą 71 tysięcy obiektów kolekcję literatury i dzieł sztuki. Ekspozycja została otwarta w 1759, ale kolekcja rozrastała się, więc w latach 1823–47 wzniesiono dla niej nowy, klasycystyczny wieloskrzydłowy gmach, a w połowie XIX wieku przeniesiono do obecnego budynku. Było to pierwsze muzeum w zamyśle nienależące ani do króla, ani do kościoła, ale do wszystkich Brytyjczyków. Od początku istnienia wstęp jest bezpłatny, a rocznie odwiedza je ponad 5 milionów osób! Jest to najczęściej odwiedzane muzeum w Wielkiej Brytanii, i trzecie po paryskim Luwrze oraz nowojorskim Metropolitalnym Muzeum Sztuki najczęściej odwiedzane muzeum na całym świecie.

Muzeum Brytyjskie / British Museum, Londyn, (Anglia)Muzeum Brytyjskie / British Museum, Londyn, (Anglia)
Muzeum Brytyjskie / British Museum, Londyn, (Anglia)Muzeum Brytyjskie / British Museum, Londyn, (Anglia)
Muzeum Brytyjskie / British Museum, Londyn, (Anglia)Muzeum Brytyjskie / British Museum, Londyn, (Anglia)Muzeum Brytyjskie / British Museum, Londyn, (Anglia)Muzeum Brytyjskie / British Museum, Londyn, (Anglia)Muzeum Brytyjskie / British Museum, Londyn, (Anglia)Muzeum Brytyjskie / British Museum, Londyn, (Anglia)Muzeum Brytyjskie / British Museum, Londyn, (Anglia)

Piccadilly Circus

Piccadilly Circus, Londyn, (Anglia)Piccadilly Circus, Londyn, (Anglia)
The Angel of Christian Charity / Anteros, Londyn, (Anglia)

Piccadilly Circus został wytyczony w 1812 wg projektu Johna Nasha i jest drugim obok Trafalgar Square najpopularniejszym placem Londynu. Jego charakterystyczną cechą jest wzniesiona w 1893 roku fontanna zwieńczona rzeźbą przedstawiającą Anterosa – greckiego boga miłości, brata Erosa, z którym zresztą często jest mylony. Z powodu różnych kontrowersji przemianowano go później na Anioła Chrześcijańskiego Miłosierdzia (The Angel of Christian Charity). Jest to jedno z ulubionych miejsc spotkań, a pod fontanną często przesiadują grupki Londyńczyków i turystów. Drugą rozpoznawalną rzeczą na placu są jarzące się kolorowym światłem słynne reklamy umieszczone na jednym z rogów. Przez plac przechodzi Regent Street, przy której znajduje się między innymi Hamleys – największy sklep z zabawkami na świecie.

Hamleys - najwiekszy na świecie sklep z zabawkamiHamleys - najwiekszy na świecie sklep z zabawkamiHamleys - najwiekszy na świecie sklep z zabawkami

Soho

Dolores, Maja i Jeremi

W samym środku Westminsteru, na północ od Piccadilly Circus, pomiędzy Regent Street a Charing Cross, aż do Oxford Street, rozciąga się Soho, królestwo księgarni, kin, ambitnych teatrów, ale także klubów, pubów i czerwonych latarni. Kiedyś były tu ogrody królewskie, ale około XVII wieku ziemię rozsprzedano. Od samego początku chętnie osiedlali się tutaj imigranci, co pewnie miało największy wpływ na swoisty „kolorowy” charakter dzielnicy. W XIX wieku sprowadzili się tutaj również Chińczycy tworząc niewielkie Chinatown (pomiędzy Leicester Square a Shaftesbury Avenue), tu podobno w każdej restauracji i w każdym sklepie można się dogadać po chińsku... Ale nie sprawdzałem.

Hyde Park

Hyde Park, Londyn, (Anglia)Hyde Park, Londyn, (Anglia)

Wielkie miasto potrafi zmęczyć hałasem i tłumem ludzi, a jego zwiedzanie może nas przyprawić o ból nóg. W takiej sytuacji najlepiej będzie odpocząć w cieniu drzew, gdzieś na zielonej trawce, np. w słynnym Hyde Parku – największym z ośmiu królewskich parków w Londynie. W północno wschodnim narożniku, w pobliżu stacji metra Marble Arch znajduje się tradycyjne miejsce przemówień – Speakers' Corner – miejsce gdzie można wypowiadać swobodnie swoje poglądy (nie wolno tylko obrażać królowej). Przemawiali tu między innymi Lenin i Marks, na szczęście dla Wielkiej Brytanii bez większych skutków.

The City / City of London

Londyn / London, (Anglia)City of London, (Anglia)
Tower Bridge, Londyn, (Anglia)City of London, (Anglia)

Właśnie w miejscu dzisiejszego City Rzymianie dali początek starożytnemu miastu Londinium, niestety niewiele się z tych czasów do dzisiaj zachowało, są tylko pozostałości murów miejskich oraz fundamenty świątyni Mitry.

Dzisiaj City to suwerenna, posiadająca prawa miejskie jednostka administracyjna w granicach Wielkiego Londynu i jedno z największych na świecie centrum finansowe. Zarządza nim Corporation of London, niedemokratyczne ciało w skład którego wchodzą Lord Mayor, szeryfowie, urzędnicy parafialni i radni wybierani przez członków gildii (liveryman) i nielicznych obywateli (freeman). Na początku XIX wieku mieszkało tu około 130 tysięcy osób, obecnie mniej niż 7000, ale codziennie dojeżdża tu i pracuje ponad 300 tysięcy pracowników. Zaraz po wyjściu ze stacji metra nieopatrznie weszliśmy chyba w nieodpowiednią ulicę i natychmiast zostaliśmy porwani przez tłum ludzi w garniturach, płynących chodnikiem jak rwąca rzeka. Niełatwo się było z niego uwolnić!

City of London, (Anglia)Tamiza, Londyn, (Anglia)City of London, (Anglia)Monument to the Great Fire of London
City of London, (Anglia)Monument to the Great Fire of LondonTower Bridge, Londyn, (Anglia)

Jeśli wybierzemy się tu metrem, to zaraz obok stacji zobaczymy Monument – ogromną kolumnę dorycką z kamienia portlandzkiego wznoszącą się na wysokość 61,5 metra. Ustawiono ją pod koniec XVII wieku dla upamiętnienia ofiar wielkiego pożaru, który w 1666 strawił praktycznie całe City. Podobno gdyby położyć kolumnę na ziemi, to sięgnęłaby miejsca, w którym stała wtedy królewska piekarnia, gdzie wybuchł pożar. Na szczycie kolumny znajduje się platforma widokowa, z której można spojrzeć na miasto.

Następnie można się przespacerować brzegiem Tamizy w stronę Londyńskiej Tower i dalej Mostu Wieżowego. Po drodze warto zwrócić uwagę na zakotwiczony na rzece krążownik HMS Belfast. Został on zwodowany w 1938 roku i był największym i najsilniejszym lekkim krążownikiem brytyjskiej Royal Navy w czasie II wojny światowej. Od 1971 roku pełni funkcję muzeum.

Londyńska Tower (Tower of London)

Tower of London, (Anglia)Tower of London, (Anglia)Tower of London, (Anglia)

Najcenniejszym zabytkiem City jest Londyńska Tower (Tower of London) – zamek, który na przestrzeni wieków pełnił różne funkcje: twierdzy, zbrojowni, siedziby królewskiej, mennicy, obserwatorium i oczywiście – z czego jest najbardziej znana – więzienia, z którego nie było ucieczki. Przetrzymywani byli tutaj między innymi: Edward V, Henryk IV, Anna Boleyn, a w czasach trochę nam bliższych – Rudolf Hess. Skazańców trzymano w Krwawej Wieży (Bloody Tower), a wyroki wykonywano na Tower Green – dziedzińcu wokół Białej Wieży. Ścięto tu między innymi dwie żony Henryka VIII: Annę Boleyn i Katarzynę Howard.

Budowę Londyńskiej Tower zapoczątkował Wilhelm Zdobywca, za którego życia rozpoczęto budowę Białej Wieży (White Tower) ukończonej około 1100 roku. Na Białej Wieży w oryginalnej formie zachowała się romańska kaplica św. Jana (St. John's Chapel) z 1080 roku, będąca pod względem architektonicznym najstarszą świątynią w Londynie. W XIII wieku Białą Wieżę otoczył pierścień umocnień, a później kompleks jeszcze wielokrotnie rozbudowywano do obecnej postaci. W roku 1988 Londyńska Tower została wpisana na Listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Możliwe, że już od czasów Henryka III w Tower przechowuje się klejnoty koronne. Te, które można oglądać obecnie, pochodzą głównie z końca XVII wieku, ponieważ starsze insygnia przetopiono za rządów Cromwella. Wśród klejnotów koronnych wyróżniają się trzy największe brylanty świata w tym słynny Koh-i-Noor (Góra światła) osadzony w kornie królowej matki w roku 1937. Tower of London odwiedza rocznie ponad 2 miliony turystów (koszt biletu 21£).

Tower of London, (Anglia)

Most Wieżowy (Tower Bridge)

Tower Bridge jest najbardziej znanym Londyńskim mostem. Zbudowany w roku 1894 swoim wyglądem nawiązuje do położonego zaraz obok zamku. Jest to konstrukcja stalowa, ale obłożona kamienną okładziną, która maskuje maszynerię obsługującą most zwodzony. Oryginalnie dwa gigantyczne skrzydła mostu (każde ważące ponad 1200 ton) podnosiła maszyna parowa, obecnie zamontowane jest nowoczesne elektryczne urządzenie. Do roku 1909 można było wychodzić na górną galerię, ale zamknięto ją ze względu na dużą ilość samobójstw i... prostytucję:).

Tower Bridge, Londyn, (Anglia)Tower Bridge, Londyn, (Anglia)
Tower Bridge, Londyn, (Anglia)
Tower Bridge, Londyn, (Anglia)Tower Bridge, Londyn, (Anglia)

Szklana Piramida – The Shard

The Shard of Glass, Londyn, (Anglia)The Shard of Glass, Londyn, (Anglia)The Shard of Glass, Londyn, (Anglia)

Najnowszym wieżowcem w panoramie Londynu jest The Shard (Odłamek) – obecnie najwyższy budynek w Wielkiej Brytanii i drugi po moskiewskim Mercury City Tower budynek w Europie. Co ciekawe nie jest to jednak najwyższa konstrukcja w kraju, wyższa jest wieża telewizyjna Emley Moor TV Tower (330,4 m) zbudowana w latach 1969–1971. The Shard ma prawie 310 metrów wysokości i 72 kondygnacje, a ściany zewnętrzne pokrywa 11 tysięcy szklanych paneli. Na 72 piętrze znajduje się platforma widokowa.

Noclegi w Londynie

Cardiff Hotel, Londyn, (Anglia)Hotel Russell, Londyn (Anglia)
Cardiff Hotel, Londyn, (Anglia)

Miejsc noclegowych w Londynie oczywiście nie brakuje. Znajdą się tu zarówno hotele luksusowe, jak i bardzo tanie, o których nie można powiedzieć nawet, że są czyste. Jednym z niedrogich hoteli, który mogę polecić z czystym sumieniem, jest położony niedaleko Hyde Parku Hotel Cardiff. Na pewno nie jest to hotel najtańszy, ale słyszałem o hotelu tak tanim, że nie było w nim nawet prądu. Ten jest czysty, ma przesympatyczną obsługę, a w cenie oferuje nie tylko prąd, ale nawet bezprzewodowy dostęp do Internetu. Ceny zaczynają się od 59£ za jednoosobowy pokój.

Cardiff Hotel 5, 7, 9 Norfolk Square; Hyde Park London W2 1RU Tel: +44(0) 20 7723 9068 Fax: +44(0) 20 7723 3513

Południk Greenwich i Południk zerowy

Greenwich było kiedyś osobnym miastem, dziś jest dzielnicą Londynu znaną przede wszystkim z tego, że przebiega tutaj południk zerowy. Dawniej za punkt odniesienia dla map przyjmowano zachodni cypel El Hierro, który był najbardziej na zachód wysuniętym lądem znanym Europejczykom. Od 1884 za południk zerowy przyjęto południk przechodzący przez mieszczące się tu wtedy Królewskie Obserwatorium Astronomiczne zbudowane w 1675 roku przez króla Karola II.

Turyści z całego świata przyjeżdżają tu, by stanąć okrakiem nad tą magiczną linią dzielącą ziemię na wschodnią i zachodnią półkulę. Jednak w 1984 roku Ministerstwo Obrony Stanów Zjednoczonych opracowało dokładniejszą siatkę geograficzną i od tego czasu przyjmuje się, że południk za południk zerowy przebiega około 102 metry na wschód od tego przecinającego obserwatorium. Ot, taki amerykański psikus.

Południk 0
Witold Wieszczek
PodróżeKulturaMuzykaHistoriaFelietonyPaństwo, polityka, społeczeństwoPowieści i opowiadaniaKącik poezjiRecenzjeWielkie żarcieKomiks
PrzewodnikiAlbaniaNepalPolskaRumunia
Oceń zamieszczony obok artykuł.
Minister kazał, więc uprzejmie informujemy, że nasze strony wykorzystują pliki cookies (ciasteczka) i inne dziwne technologie m.in. w celach statystycznych. Jeśli Ci to przeszkadza, możesz je zablokować, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji znajdziesz w artykule: Pliki cookies (ciasteczka) i podobne technologie.