Do najważniejszych jego dzieł zalicza się: „Le bateau ivre" (Statek pijany, 1871), „Une Saison en Enfer” (Sezon w piekle, 1873) i „Les illuminations” (Iluminacje, 1874). Biografia poety posłużyła za kanwę znanego filmu „Całkowite zaćmienie” (1995), w reżyserii Agnieszki Holland, z Leonardo di Caprio w roli głównej.

W Polsce tłumaczony był przez z górą 30 znanych tłumaczy i poetów. Do najbardziej cenionych zalicza się przekłady Juliana Tuwima, Jarosława Iwaszkiewicza i Adama Ważyka. Z publikacji książkowych na uwagę zasługuje dwujęzyczny francusko-polski wybór jego utworów: Wiersze, Sezon w piekle, Iluminacje, Listy Wybrał, opracował i posłowiem opatrzył Artur Międzyrzecki. Wydawnictwo Literackie, Kraków 1993. Moje tłumaczenia, wcześniej niepublikowane, obejmują wiersze Rimbauda powstałe w latach 1870–1872 i pochodzą głównie z tomów: „Le cahier de Douai” (1870) i „Derniers vers” (1872).

Ryszard Mierzejewski

Swoje wiersze można przesyłać na adres redakcji:

Doznanie W błękitne letnie wieczory, pójdę ścieżkami Wśród zbóż, deptać drobną trawę. Marzyciel, będę czuł jej świeżość nogami. Pozwolę wiatrowi kąpać moją gołą głowę. Nie będę w ogóle myślał, nic też nie powiem, Ale nieskończona miłość w moją duszę spłynie, A ja pójdę dalej, dużo dalej, jak Romowie Przez Przyrodę, jak z kobietą szczęśliwie.tłum. Ryszard Mierzejewski

Śpiący w dolinie To jest jama zieleni rzeką śpiewająca, Co szaleńczo zaczepia trawy gałganami, Srebrna; gdzie słońce, dumna góra lśniąca, To jest mała dolina, która kipi promieniami. Młody żołnierz, z ustami otwartymi, gołą głową, W modrych kwiatach rzeżuchy po szyję zanurzony Śpi, wyciągnięty na trawie, pod nieba kopułą, Blady w swym zielonym łóżku dokoła opromieniony. Nogi ma w kwiatach mieczyka, śpi. Uśmiecha się Jak uśmiechać się może chore dziecko, drzemie: Przyroda kołysze go czule, lecz zimno mu. Żaden zapach jego nozdrzy nie drażni; Śpi na słońcu, z jedną ręką na piersi, Spokojny. Dwie czerwone jamy ma w prawym boku.tłum. Ryszard Mierzejewski

Wymarzony na zimę Dla***Niej Zimą pójdziemy do małego wagonu różowego Z niebieskimi poduszkami. Będzie dobrze nam. W tym gnieździe pocałunków uczucia szalonego W każdym miękkim kącie tam. Ty zamkniesz oczy, by nie patrzeć przez okno Na wykrzywiające się cienie nocy, Te kłótliwe potwory, to pospólstwo Te czarne wilki i diabły. Potem poczujesz swój policzek zadrapany Mały pocałunek jak pająk opętany, Będziesz się ścigać przez je... I powiesz mi: „Szukaj!” Głowa pochylona - Mamy czas, aby ta bestia została znaleziona - Która tak dużo podróżuje....tłum. Ryszard Mierzejewski

W Zielonej Oberży piąta po południu Od ośmiu dni w zdartych butach chodziłem Po kamienistych drogach. Poszedłem do Charleroi. - Do Zielonej Oberży: chleba zamówiłem, Masła i szynki, która była do połowy zmrożona. Pełen szczęścia, wyciągnąłem nogi pod stołem, Zielone: pomyślałem o motywach dość banalnych Tapety na ścianie. I rozkosznie się poczułem, Gdy dziewczyna z dużym biustem i oczach żwawych - To nie jest pocałunek, który odstraszająco działa! - Śmiejąc się chleb i masło mi podała, I na kolorowej tacce plaster szynki podsmażony, Różową szynkę i biały ząbek pachnący Czosnku – i pełny, wielki kufel, pianą kipiący, Który ozłocił promień słońca spóźniony.tłum. Ryszard Mierzejewski

Kokietka W brązowej jadalni wypełnionej mocno wonią Świeżego pokostu i owoców, zadowolony Podniosłem talerz, nie wiem, z jaką potrawą Belgijską, w okazałym fotelu leniwie rozłożony. Jedząc, słuchałem bicia zegara, w błogim spokoju, Gdy drzwi do kuchni otworzyły się gwałtownie - Weszła służąca, nie wiem, w jakim celu, W chuście rozpiętej do połowy, rozczochrana zalotnie. Kiedy szła obok znacząco kiwał się jej palec mały, Na policzku wykwitł puszek brzoskwini, różowy i biały, Swoje dziecinne usta w uśmieszek ściągnęła niewinny. Aby mnie zadowolić, stawiała przede mną nowe dania, - Potem, oczywiście, nadstawiła się do całowania - Szepnęła: „Dotknij mojego policzka, jaki jest zimny...”tłum. Ryszard Mierzejewski

Moja bohema Z rękoma w podartych kieszeniach chodziłem Moje palto też nie wyglądało idealnie Pod niebem chodziłem, Muzo! Z tobą lojalnie O la, la! O jakich cudnych miłościach marzyłem! Dużą dziurą jedyne moje spodnie świeciły Petit-Poucet* marzyciel, w biegu wyłuskiwałem Wiersze. Na Wielkiej Niedźwiedzicy oberże miałem - Moje gwiazdy na niebie słodko szeleściły A ja słuchałem je, na poboczu drogi siedząc W te miłe wrześniowe wieczory, czując Krople rosy ma mym czole, jak mocnego wina; Gdzie rymują się w cienie fantastyczne, Jak liry, wyciągam moje elastyczne Zdarte buty, z nogą blisko mego serca!tłum. Ryszard Mierzejewski

*Petit-Poucet – francuskie imię bohatera znanej z ustnej tradycji angielskiej legendy, której bohater nazywał się Tom Thumb. Opowieść o nim ukazała się w zbiorze bajek Charlesa Perraulta „Tales of Mother Goose” (1697) – przyp. R. M.

Łza Od ptaków, trzody i wieśniaczek z dala, Piłem przykucnięty na jakiejś łące wrzosowej, W młodym leszczynowym lesie, który mnie okalał, We mgle popołudniowej, łagodnej i zielonej. Cóż takiego pić mogłem z młodej Uazy*, Bezgłośne wiązy, bezkwietne trawy, niebo zachmurzone, Cóż zdołałem wyciągnąć z tej trunkowej tykwy? Jaki likier złoty, mdły i czyniący me ciało spocone. Taki właśnie byłem jak kiczowaty szyld gospody. Potem burza zmieniła niebo, aż po wieczorowe. To były czarne kraje, sidła, sterczące płoty, Kolumnady pod błękitem nocy, stacje kolejowe. Leśną wodę wchłaniały dziewicze piaski. Wiatr i niebo zaciekle gradem rzucały... Tak jak poszukiwacz złota albo muszli, Rzec można, z piciem problemu nie miałem!tłum. Ryszard Mierzejewski

Rzeka Porzeczkowa Rzeka Porzeczkowa toczy się nieznana W obcych rydwanach: Akompaniuje jej głos stu kruków, prawdziwy I piękny głos aniołów: I porusza się zamaszyście zagajnik jedliny W którym zanurza się wiele wiatrów. Wszystko toczy się tajemniczo w takt Szokujących kampanii z dawnych lat; Okazałych ogrodów, zwiedzanej wieży: To są te znane tereny Martwych namiętności błędnych rycerzy: Ale jakiż wiatr jest ożywczy! Jeśli piechur swym bystrym wzrokiem ogarnie: Pójdzie najbardziej odważnie. Żołnierze leśni, przez Pana przysłani, Wypłoszcie stąd przebiegłego wieśniaka, Drogie kruki, jakże uwielbiani! Przepędźcie opoja, co pije ze starego pniaka.tłum. Ryszard Mierzejewski

Święta głodu Mój głód, mówię Annie, Na twym ośle ucieknie. Jeśli coś smakuję, to nie ma znaczenia, To jak kamienie i ziemia. Dryń! Dryń! Dryń! Dryń! Powietrze jedzmy, Ziemię, żelazo, skały. Obróćcie się, głody! Karmcie się, głody, Łąko dźwięków! Wdzięczące się i drżące trucizny Powojów; Kamienie przez biedaka tłuczone, Stare mury w świątyniach, Otoczaki, głazy przez potop narzucone, Chleby uśpione w szarych dolinach! Moje głody, to kres, czarne powietrze; Błękitne dzwonienie; - To żołądek, który mnie ssie. To cierpienie. Liście pojawiły się na ziemi: Idę po owoców dojrzałych miąższe, Wybieram z ich łona zagłębień To, co słodkie i fioletowe. Mój głód, mówię Annie! Na twym ośle ucieknie.tłum. Ryszard Mierzejewski

Serce błazna Moje smutne serce pieni się na rufie, Moje schronione serce kaprala: Kotłują się tam bryzgi w tej zupie, Moje smutne serce pieni się na rufie: Pod gradem szyderstw w grupie I ogólnego śmiechu, który zniewala, Moje smutne serce pieni się na rufie, Moje schronione serce kaprala! Z aluzjami do fallusa i obscenicznie, Niemoralne są ich szyderstwa, nieskryte! W sterowni pokazane graficznie, Z aluzjami do fallusa i obscenicznie. O fale demoniczne, Zabierzcie moje serce, które jest obmyte! Z aluzjami do fallusa i obscenicznie, Niemoralne są ich szyderstwa, nieskryte! Kiedy ucichną ich szydercze słowa, Jak się zachować? Ach, serce skradzione? To będzie taka czkawka bachusowa, Kiedy ucichną ich szydercze słowa. Nadejdzie pobudzająca odnowa Dla mnie, gdy moje serce jest stłumione: Kiedy ucichną ich szydercze słowa, Jak się zachować? Ach, serce skradzione?tłum. Ryszard Mierzejewski