Papież jest obecny podczas całego dokumentu. Jego wiersze i tryptyki nadają tajemniczości i stanowią puentę życia, które poświęcił Bogu. Obrazy przyrody stanowią przejście do tego lepszego świata, np. zachód słońca jest ukazany tak, jakby był bramą do raju. Wypowiedzi biskupa Stanisława Dziwisza, ks. Bonieckiego i innych współpracowników Ojca Świętego otacza światłość, jakby mieli udział we świętości.

Krzysztof Ziemiec jest obecny w miejscach, które odwiedził papież, od placu Piłsudskiego w Warszawie po Meksyk, Afrykę, Rzym i Izrael. Widać w jego oczach pustkę – taką samą jak wtedy, gdy podał informację o Jego śmierci.

Uważam, iż jest to film bardzo ciekawy. To dokument niezwykły, poruszający się pomiędzy światem materialnym, a światem wartości duchowych.

Papież towarzyszył nam swoją modlitwą we wszystkich okresach swojego pontyfikatu. Produkcja ta przesyła nam bardzo ważne wartości i przybliża fakty, o których już dawno zapomnieliśmy, a o których niektórzy nawet nie słyszeli. Myślę, że ten film powinien obejrzeć każdy młody człowiek aby zdać sobie sprawę z tego, co działo się w Polsce w latach 1979-2005.

Na koniec mojej recenzji chciałbym przytoczyć słowa Krzysztofa Ziemca (z którymi i ja się utożsamiam): Nadal słyszę jego głos i czuję wpływ na nasze życie.