Recenzje

„Róża Selerbergu” i „Dziecko Noego”

Ewa Białołecka „Róża Selerbergu”

Róża SelerberguKolejna, fantastyczna książka Ewy Białołęckiej. Tym razem jest to zbiór opowiadań. Większą ich część stanowią rozdziały o Margericie i Rinaldo von Selerberg. Jest to rodzeństwo bliźniacze w okresie dorastania. Opisane są ich poczynania w domu i szkole. Margerita wygląda jak chłopiec, ma nawet taką posturę, trenuje boks i… zakochuje się z wzajemnością. Tymczasem Rinaldo musi borykać się ze spławieniem swojej przyszłej żony, którą wybrali dla niego rodzice.

Drugim z opowiadań jest opowieść o Erilu Stabortcie, który przez zakład „po pijanemu” musi dostarczyć niejakiemu Gryzmołowi z Raven głowę smoka. Oczywiście Eril chcąc zachować swą rycerską dumę wyrusza na wyprawę ze skutkiem… takim, a nie innym.

Trzecie i ostatnie opowiadanie z tej ciekawej książki związane jest również ze smokami. Jest to saga o ludziach MOD-u i niejako wiąże się z motywem zabijania smoków, ze skutkiem takim jak poprzednio.

W książce urzekły mnie błyskotliwe i prześmieszne teksty, nietypowe osobistości i przede wszystkim bijący zewsząd humor. Zapewniam, że „Róża Selerbergu” dostarczy wam dawki śmiechu, ciekawej akcji i będziecie chcieli do niej wrócić. Z czystym sumieniem i uśmiechem na ustach serdecznie i gorąco polecam! I nie tylko tym, którzy lubią fantastykę. Wszystkim bez wyjątku!

Eric-Emmanuel Schmitt „Dziecko Noego”

Dziecko NoegoTą książkę czytałam już drugi raz, dla odświeżenia wrażeń. Nadal podoba mi się tak samo.

Jest to opowieść z życia małego Josepha. Chłopiec w wieku siedmiu lat zostaje rozdzielony z matką i ojcem, którzy z racji bycia Żydami muszą się ukryć przed łapankami w czasie wojny. Joseph zostaje oddany w ręce Ojca Ponsa, gdzie z fałszywymi dokumentami mieszka w Żółtej Willi przez trzy lata. Przeżywa tam dużo radosnych, jak i przerażających chwil. Jakich? Dowiecie się czytając. Zapewniam, że zajmie wam to nie więcej niż dwie godzinki. Książka jest krótka, ale zawiera w sobie dużo ciekawej i wciągającej treści. Ukazana jest w niej desperacja i przemożna chęć życia, przetrwania w trudnych i niebezpiecznych czasach. Chyba już bardziej nie można jej zachwalać. Polecam wszystkim!

Manuela Giel
PodróżeKulturaMuzykaHistoriaFelietonyPaństwo, polityka, społeczeństwoPowieści i opowiadaniaKącik poezjiRecenzjeWielkie żarcieKomiks
PrzewodnikiAlbaniaNepalPolskaRumunia
Oceń zamieszczony obok artykuł.
Minister kazał, więc uprzejmie informujemy, że nasze strony wykorzystują pliki cookies (ciasteczka) i inne dziwne technologie m.in. w celach statystycznych. Jeśli Ci to przeszkadza, możesz je zablokować, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji znajdziesz w artykule: Pliki cookies (ciasteczka) i podobne technologie.