Eliza Segiet to przede wszystkim autorka wierszy subtelnych, delikatnych, kobiecych. Taki też był jej pierwszy utwór dramatyczny „Prześwity”¹, będący monodramem zakochanej kobiety.

Kolejnym utworem poetki jest „Tandem”², sztuka teatralna w dwóch aktach. Pozwala ona spojrzeć na nas samych w krzywym zwierciadle. Jest to opowieść o dzisiejszym świecie, w którym żądza pieniądza, seksu i sławy sprowadza codzienne życie na grząski teren obłudy i fałszu. Otrzymujemy doskonały obraz tak powszechnych obecnie błędów wychowawczych, nudy małżeńskiej, chęci zdobycia łatwego zarobku w sieci, nawet za cenę ujawnienia swojej prywatności.

W zasadzie pierwszy akt poświęcony jest prezentacji postaci i stosunków panujących w domu bohaterów. Można by uznać go za nudny, bowiem wydaje się, że dalszy ciąg wypadków jest ze wszech miar przewidywalny. Gdy jesteśmy już „pogodzeni” z panującymi w rodzinie stosunkami, w kolejnych scenach akcja zaczyna się komplikować, prowadząc do zaskakującego i burzliwego zakończenia.

„Tandem” jest obrazem trzyosobowej rodziny – matki Olgi, nadopiekuńczej „kury domowej”, ojca Marcela – typowego „pana Dulskiego”, naśmiewającego się z żony, a w zasadzie prezentującego podobny poziom jak ona i syna Hirusia, domorosłego poety, prowadzącego podwójne życie na koszt rodziców. Codzienność zamyka się pomiędzy telewizorem, pralką i zamkniętym pokojem syna, w którym tworzy swoją poezję. Zwrot akcji następuje, gdy w domu pojawia się głuchoniema ciotka Adela. Sprowokowana przez matkę, zaczyna za pomocą gestów i mimiki „czytać” wiersze Hirusia, co w rezultacie sprowadza się do erotycznego tańca. Zachwyceni tą odmianą nudnego życia domownicy, narzeczona i przyjaciel syna – Miruś, wpadają w sidła emocji, żądzy i rozkoszy erotycznych, doznawanych niekoniecznie ze swoimi partnerami. Zbudowany początkowo sielankowy obraz mieszczańskiego domu zaczyna drżeć w posadach i uważny czytelnik jest już pewien, iż nie może to skończyć się dobrze. Ostatnie sceny przynoszą zaskakujące rozwiązanie intrygi – Adela, nie dość, że nie jest głuchoniema, okazuje się być… synem Marcela, niepozorna Olga już dawno zdradza męża, a cała twórczość syna to przeniesienie empirycznych doświadczeń z jego doktoratu, ukazujących wszechobecność internetu w naszym życiu: „W sieci nie ma wstydu. Tam można robić to, czego w realnym życiu nie odważylibyśmy się nigdy zrobić”.