ISSN: 1689-6688
sobota, 28 maja 2011
ISSN: 1689-6688
sobota, 28 maja 2011
Miasto ucieczki to według Starego Testamentu miejscowość służąca za schronienie dla nieumyślnych zabójców. Przebywanie w tym miejscu jest wyrazem miłosierdzia Boga względem człowieka. Film Wojciecha Kasperskiego o takim właśnie tytule nie daje jednak żadnych złudzeń i pokazuje, że nie ma bezpiecznych miejsc, jeśli dojdzie do walk pseudokibiców.
Trwająca 17 minut etiuda nawiązuje do wydarzeń z 8 maja 2004 roku, kiedy to klub piłkarski Widzew Łódź przegrał mecz z Górnikiem Zabrze i spadł do drugiej ligi. Po meczu doszło do utarczek pomiędzy policją i chuliganami. W czasie tłumienia zamieszek na osiedlu akademickim Lumumbowo w Łodzi, w wyniku omyłkowego użycia przez policję ostrej amunicji, zginął jeden z kibiców oraz studentka, a ponad siedemdziesiąt przypadkowych przechodniów zostało rannych.
Reżyser w krótkich migawkach pokazuje otoczenie głównego bohatera, Tomka Wieczorka, a także na chwilę przenosi widza w dziecięcy świat przyszłego kibica. Pofabrykanckie, industrialne przestrzenie i spotkanie w młodości osoby mają istotny wpływ na dorosłe życie Tomka. Wuefista z podstawówki skutecznie zniechęcił go do zostania sportowcem. Natomiast przyjaciel, Kacper, towarzyszył mu w zabawach, a potem zawsze chodził z nim na mecze.
Wieczorek to zbuntowany i szukający swojego miejsca na świecie fanatyczny kibic piłki nożnej. Dopingowanie ulubionej drużyny jest dla niego jak religia, a mecze są niczym msza, na której oddaje się cześć bóstwu, w tym wypadku łódzkiej drużynie piłkarskiej. Chłopak ma w pokoju ołtarzyk z plakatami i emblematami Widzewa Łódź. Każde wyjście na mecz traktuje jak wyjątkowy, święty czas gdzie, jeśli trzeba, walczy się o dobre imię drużyny. Zresztą Tomek sam przyznaje, że jego matka była głęboko wierząca, a on wierzy w drużynę. Życie bohatera „kręci się” wokół siłowni, meczy i kibicowania. Świat jest czarno–biały, istnieją tylko ci, którzy są za Widzewem lub ci będący przeciwko niemu. Tych drugich należy, według niego, bezwzględnie zniszczyć. Dlatego kiedy Widzewowi grozi spadnięcie do drugiej ligi, decyduje się na desperacki krok i postanawia zabić trenerów oraz zawodników przeciwniej drużyny.
Wojciech Kasperski obrazuje środowisko i język tzw. kiboli, dla których przekleństwa stanowią swoiste dopełnienie każdej wypowiedzi. Słowo „kurwa”, nigdy nie miało dla mnie, aż tylu znaczeń. Jak pokazują bohaterowie filmu, wystarczy je tylko odpowiednio zaintonować. Agresywni kibice wyróżniają się wieloma talentami: potrafią śpiewać, skakać przez płotki, „grać w baseboll”. Jednak ich ulubioną aktywnością jest bicie
dopingujących przeciwną drużynę. Brutalny świat psudokibiców nie zna litości, wygra ten kto mocniej skopie, dołoży przeciwnikowi. W nim, nie liczy się wynik meczu piłkarskiego, a możliwość zorganizowania rozróby.
Etiuda Kasperskiego zrealizowana jest z dużą pieczołowitością i z ogromną dbałością o szczegóły. Nie dziwi więc, że jest laureatem wielu prestiżowych nagród filmowych w kraju i zagranicą. Zdobyła między innymi główną nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym ZOOM – Zbliżenia i nagrodę publiczności w International Student Film and Video Festival of Beijing Film Academy. Reżyser to młody, ale już ceniony w swoim fachu człowiek. Za debiut reżyserski, dokumentalny film Nasiona, zrealizowany w ramach projektu Rosja – Polska. Nowe spojrzenie, przyznano mu wiele nagród na festiwalach filmowych. Jego etiudy oraz filmy dokumentalne budzą zawsze duże zaciekawienie i poruszają mroczne, a także często pomijane tematy.
Miasto ucieczki jest niewątpliwie potrzebnym i realnym spojrzeniem na współczesne problemy nietolerancji oraz agresji wśród młodych ludzi. Film Kasperskiego zwraca uwagę na problem pseudokibiców i bezsensowność ich działania. Nagłaśnianie tego tematu niewątpliwie może pomóc nauczyć właściwej kultury kibicowania.
