Człowiek nie jest w stanie nie komunikować – dobrze znamy twierdzenie wyartykułowane przez polskiego medioznawcę oraz socjologa Tomasza Gobana-Klasa. Właściwie w każdym momencie życia uczestniczymy w społecznym dialogu – aktywnie włączamy się w życie publiczne lub jesteśmy biernymi świadkami politycznych, religijnych czy światopoglądowych debat. Komunikujemy i chcemy „się” komunikować. Nikt z nas nie jest, jak chciał tego poeta John Donne, samotną wyspą: „Każdy człowiek jest częścią mnie, a ja jestem częścią jego”. Jednak pod kamuflażem demokratycznej swobody komunikowania często czyhają manipulatorzy i mistrzowie prostych recept, którzy kulturę słowa zastępują kulturą obrazkową – ta ostatnia zwalnia nie tylko z krytycznego myślenia i umiejętności odróżnienia prawdy od fałszu, ale przede wszystkim działa na emocje odbiorcy. Żeby jednak czytelnika zatrzymać (zmanipulować), obrazek musi być sugestywny, ekspresyjny; i dobrze jest, jak rozdrapuje stare, jeszcze niezagojone rany, sięga głębiej po kompleksy i społeczne frustracje. W stanie obrazkowego oblężenia jest metoda i cel – tym celem jest władza budowana nie na rzetelnie opracowanych informacjach, ale ich interpretacjach. Mowa rzecz jasna o tabloidach, brukowcach, „rewolwerówkach” – o, jak dosadnie wyraził to polski aktor Maciej Stuhr, „ludzkich wszach”.

Bieżący numer braci Karnowskich „wSieci” rewolwerówką trzeba określić. Tytułowany na „odważny tygodnik młodej Polski” periodyk prawicy dumnie zapowiadał nową jakość pracy dziennikarskiej, której filary redaktor naczelny oparł na standardzie paktu faktograficznego: rzetelności, jasności i precyzji, obiektywności oraz prawdzie. Słowa były wielkie, intencje również – otóż na polskim rynku prasowym pojawiła się po raz pierwszy... polska prasa, z polskimi publicystami, reprezentująca polskie interesy oraz polską religię (smoleńską). Czapki z głów, klękajcie narody i ścielcie czerwone dywany – na horyzoncie świta nowych publicystów, misjonarzy, posłanników dobrej nowiny: dość antypolskiej propagandy w niemieckich i „koszernych” mediach; nigdy więcej żydowskiego, komunistycznego i gejowskiego lobby. Zbawiciele... odchodząc jednak od aluzyjnej, mesjanistycznej stylistyki waga sprawy wymaga, by powiedzieć wprost, również odważnie: okładka „wSieci” braci Karnowskich sięgnęła ideowego bruku, rynsztoka, w którym dawno nie taplały się wiodące tabloidy w Polsce. Chcąc wywindować sprzedaż, utopić konkurencyjne „Do Rzeczy” oraz przypodobać się prasie kościelnej (a przede wszystkim ojcu T. Rydzykowi) redaktorzy sięgnęli po niski chwyt marketingowy, który szerokim łukiem mija się ze standardami pracy dziennikarskiej i jej etyką, pogwałca – tak po prostu – ludzką przyzwoitość oraz chrześcijańską etykę miłości, a szczególnie z tą ostatnią Karnowscy powinni być za pan brat, tym bardziej że przypisują sobie pierwszeństwo w moralnym, obyczajowym i politycznym procesie odbudowy państwa polskiego oraz wyrokują o paradygmatycznych, wzorcowych normach pracy w mediach.

Decyzja redaktora naczelnego „wSieci” przekroczyła granice dobrego smaku. Znany publicysta został ubrany w mundur esesmana, widzimy trupie czaszki oraz ściśnięty w dłoni, polany ketchupem różaniec. Tytuł grzmi: „Nagonka na Kościół. Czy zatrzymają się dopiero, gdy zaczną ginąć księża”. W medialnej walce na epatujące emocjami i insynuacjami obrazki tygodnik nowej prawicy, wspierający prasę kościelną, przeciera (niestety) niechlubne szlaki do zaniżania cywilizacyjnych zasad prowadzenia społecznego dyskursu o sprawach ważnych i trudnych. Bodajże nigdy wcześniej, niezależnie od prawej, czy to lewej strony, liczące się na rynku prasowo-wydawniczym dzienniki czy tygodniki nie odważyły się otwarcie na tak słaby ruch, który zestawia konkretną osobę z hitlerowskim zbrodniarzem. Jednak to, co miało być w zamyśle prawych panów niedźwiedzią przysługą, może obrócić się przeciwko marketingowej strategii tygodnika, bowiem każdy racjonalny człowiek, choćby darzył Tomasza Lisa antypatią, musi stanąć w obronie prezentera. Mimo że szefowi „Newsweeka” nie jest obca praktyka szafowania tabloidalnymi okładkami oraz publikowania antyklerykalnych artykułów, to komunikat braci Karnowskich puścił wodzy niezdrowej fantazji, która może de facto zainicjować agresywne postawy wobec samego Lisa, osoby odpowiedzialnej za ewentualne mordy na duchownych (bowiem tak należy rozumieć zestawienie T. Lisa z Goebbelsem).