ISSN: 1689-6688
piątek, 18 kwietnia 2008
ISSN: 1689-6688
piątek, 18 kwietnia 2008
Od kiedy po raz pierwszy usłyszałem Renatę Przemyk na żywo, staram się nie opuszczać żadnego jej występu w Tychach, tak więc po koncertach w Teatrze i plenerowym pod Żyrafą, to już moje trzecie spotkanie z jej muzyką, jakie miałem szczęście przeżyć. Koncert najbardziej kameralny, choć sala pękała w szwach!
A Renata Przemyk przyjechała do nas z bagażem doświadczeń (czyli ze swoimi butami) oraz ze znakomitymi muzykami. Na bezprogowym basie rewelacyjny Błażej Chochołowski, a na gitarze akustycznej Maciej Mąka. Dawno już słuchanie akustycznej gitary nie sprawiło mi tyle przyjemności!
Nic nie chce się Kiedy zewsząd bluźni coś Kiedy hałas jak na złość O siódmej pięć Za wcześnie by Zapominać nagle sny Przypominać co za dzień Za szybko wszedł Padają sny W objęcia dni Jak pada deszcz I słowo złe Zbyt suchy piach W klepsydrze padł I tramwaj co Źle zakręt wziął
Żal takich głów Co w nich często rozum śpi A z rozumem wszystkie sny O siódmej pięć Za ciemna noc By zrozumieć mogła to Że nie ważne jest by spać Ale by śnić
Renata Przemyk nie śpi w butach, więc już chyba po pierwszej piosence zrzuciła swoje charakterystyczne glany i... już nie mogła przestać. Buty oddzielały kolejne historie, a przy każdej takiej zmianie pozwalała sobie na kilka zdań o swoich butach, na kilka zdań o sobie. Wszystko to sprawiało, że miałem wrażenie, jakbym siedział z nią na jej łóżku w sypialni. Patrzyłem, jak się dla mnie przebiera i słuchałem, co ma mi do powiedzenia.
Temat miłości przewija się w wielu piosenkach Renaty. Jak sama powiedziała lubi o niej śpiewać, nawet o tej nieszczęśliwej i zaraz dodała, że kto wie, może ta nieszczęśliwa jest nawet lepsza, bo dłużej trwa?
Tak, to był bardzo intymno-sypialniano-obuwniczo-filozoficzny koncert.
Planety dwie niepodobne są Ale razem rozświetlają mrok Chociaż dzielą je setki świetlnych lat Mają niebo tak jak ty i ja Nasze dusze są blisko lecz trochę zapomniane Może jedno z nas im przywróci pamięć I połączy nas jakieś nieziemskie przyciąganie Nim upłynie wiek To nie ważne która z naszych planet Zrobi w stronę drugiej krok To nie ważne co się z nami później stanie Kosmos chyba zniesie to
Renata Przemyk ma córeczkę, córeczka ma na imię Klara i jak każda dziewczynka (wiem z doświadczenia), przechodziła etap, kiedy najfajniejszy na świecie jest kolor różowy. Jak widać poświęcenie matki dla córki może być ogromne, na koncercie stała się rzecz spektakularna, Renata Przemyk w różowych bucikach zagrała na instrumentach swojej córeczki.
A mówią że nieładnie mieć myśli złe Trochę ich mam Zabierz sobie ile chcesz Za każdy błąd zapłaczę się Później łzy podgrzeję i Wyparują bóg wie gdzie Nie umiem już próbować sił One niech spróbują mnie Każda sobie weźmie część Gdy smutno mi pokruszę chleb Później zjem za każde z nas Nim ostatni zamkną sklep Nie spaceruję nago Nie wypada zbyt głośno mi się śmiać Patrzą źle gdy do siebie gadam i Dają mi tak niewiele szans Tak staram się nie zawieść cię Zwodzę lecz mówią mi że Pokuszenie to nie grzech Swą głowę chcę zamienić bo Może ktoś ma lepsze i Już nie potrzebuje ich
Rośnie drzewo na rozstaju polnych dróg W prawo w lewo nie wie co ma zrobić tłum W prawo morze a za morzem ląd W lewo gór widać szczyt Którą pójść ze stron Nieważne czy jesteś Adamem czy może Ewą Jeśli jest raj to musi być i drzewo Nieważne kto pierwszy zerwał i tak Przecież każdy owoc musi kiedyś się połączyć z ziemią Rośnie jabłko na samotnym drzewie lecz Zerwać trzeba żeby poznać co to grzech Żeby wybrać lepszą z polnych dróg Choćby miał gniewać się Na nas dobry Bóg Nieważne...
Koncert był po prostu rewelacyjny, jej głos jak zwykle dostarczył mi niezapomnianych wrażeń, a jej widok... Cóż, Renata Przemyk w każdych butach, a nawet bez jest po prostu przepiękna! Żeby nie było wątpliwości, pozostali muzycy, pomimo że nie zmieniali obuwia, trzymali równie wysoki poziom! Koncert pod każdym względem wyjątkowy! W każdym razie w podziękowaniu muzycy otrzymali kwiaty, a my bis. Jeśli dobrze pamiętam, to zabrzmiały: Kochana i Babę zesłał Bóg.
Nie muszę pytać czy otworzysz, Bo wiem, że jeśli zjawie się to w progu będziesz stać I zdejmę płaszcz podszyty lękiem Gdy przy mnie i przy nikim więcej Twoja jasna twarz Dajesz mi niepokorne myśli, niepokoje. Tyle ich wciąż masz – kochana. Nie myśl, że nie miniemy nigdy się, choć łatwiej Razem iść pod wiatr Podtrzymywałeś moja głowę Nie roztrzaskałam skroni o podłogę Póki, co Przed snem wypowiedz moje imię Przybędę wraz ze świtem Proszę nie śpij jestem już! Dajesz mi niepokorne myśli, niepokoje. Tyle ich wciąż masz –kochana. Nie myśl, że nie miniemy nigdy się, choć łatwiej Razem iść pod wiatr
No i koncert się skończył, Renata mówi nam wszystkim dobranoc, a Pan Wojtek Wieczorek chwali się, że ma tyle samo lat co Wokalistka. Oczywiście kłamie, bo przecież gołym okiem widać, że Renata Przemyk jest w MOIM wieku!
