Hammamet (arab. الحمامات, Al-Hammamat) to chyba najpopularniejszy kurort w Tunezji. W latach 20. XX wieku rumuński milioner wybudował tu sobie wspaniałą willę, a miasteczko zaczęło być odwiedzane przez bogatych Europejczyków. Dziś stoi tutaj ponad 100 hoteli!

Przy okazji wizyty w Tunezji po raz pierwszy zdarzyło mi się spać w hotelu, który organizuje gościom czas. Cały dzień jest zaplanowany, o 12:00 gimnastyka nawodna, o 13:00 piłka wodna, o 13:30 gramy w lotki itd. Wszystko zapowiadane po czesku, polsku, angielsku, no i francusku oczywiście. Zawsze wydawało mi się, że hotel to środek do celu, najwyraźniej może być też celem samym w sobie. Założę się, że są tacy, którzy przez cały pobyt nie poszli się wykąpać w morzu i nie oddalili nawet na 500 metrów od hotelu!

Wieczorem mini-disco dla dzieci, a potem jakaś rozrywka dla dorosłych. Oczywiście tego typu atrakcje są w każdym albo prawie każdym hotelu. Jest godzina 21, wychodzisz na balkon, by nacieszyć się trochę chłodniejszym powietrzem, a możesz tylko zgadywać, który hałas jest nasz, a który z hotelu obok. Można też zamknąć okno albo wybrać się na spacer do portu. Cumuje tutaj jakieś 500 bogatych jachtów, które można przy okazji spaceru podziwiać.

Hammamet ciągnie się wzdłuż pięknej piaszczystej plaży, obmywanej niewiarygodnie niebieskim morzem. Jednak, o czym rzadko można przeczytać, w okolicach września woda wyrzuca na plażę algi. Podobno zdrowe, ale w słońcu wydzielają nieprzyjemny zapach i trochę psują widok. Na szczęście trwa to najwyżej parę dni i szybko traci na intensywności.

Wąskie uliczki znacznie utrudniają orientację, można patrzeć tylko w niebo, brak jakiegokolwiek punktu, którym można by się kierować! Przez przypadek trafiamy do prywatnego muzeum! W Polsce rzecz nie do pomyślenia, a tu proszę, najprawdziwsze prywatne muzeum, niedotowane z kasy państwa, całkowicie samowystarczalne! Na dachu genialna sprawa, niskie stoliki, poduszki, coś w rodzaju wielkiego namiotu chroniącego przed słońcem. Można tu na chwilę odpocząć i czegoś się napić. Długo nie mogliśmy się stąd ruszyć! A na pożegnanie dziewczyna, która nas wpuściła, posmarowała nas olejkiem pomarańczowym. Koszt całej przyjemności to 5 dinarów od osoby. Dzieci mają gratis.

Po prawej zdjęcie makiety Medyny, które powinno Wam dać jakieś wyobrażenie tego, jak bardzo „ubita” jest tu zabudowa. Całość otoczona murami. Widać również fort, no i meczet oczywiście.

Jak widać przebicie może być nawet 10-krotne! Z mojego doświadczenia wynika, że jeśli tylko coś kupiłeś, to na bank przepłaciłeś! Naprawdę! Oni nie robią złych interesów. Chyba jedyna metoda to podać cenę absurdalnie niską i wyjść. Jeśli sprzedawca Cię nie goni, znaczy, że to by była dobra cena. U następnego ew. można trochę podnieść i w ten sposób kupić towar przepłacając niewiele.

Niektórzy boją się targowania jak ognia i idą od razu do sklepu z napisem FIXED PRICE. Teoretycznie tutaj ceny są ustalone, ale jeśli nie jest to duży sklep i rozmawiasz z właścicielem, to nawet tutaj można czasem utargować 30% ceny! Mówię Wam, można się od tego uzależnić! Po powrocie targowałem się przed kioskiem o tańszy bilet!

Praktycznie wszędzie biegają dzieci i sprzedają bukieciki z jaśminu. Czasem (zwłaszcza dziewczynki) potrafią się pokłócić o klienta na jego oczach! Generalnie są miłe, choć bywają i natrętne, a nawet wulgarne! Jeśli np. sprzedawca woła za moją żoną z lekkim uśmiechem „BABA JAGA”, to jest zabawne, ale jak gówniara woła za nami „FUCK YOU!”, to już inna sprawa. Trzeba jednak pamiętać, że to miejscowość turystyczna i występuje tu pewne zdziczenie obyczajów, za które w dużym stopniu odpowiadają turyści.

Właśnie rozpoczyna się rok szkolny. Dzieci chodzą w mundurkach, najmłodsze dziewczynki w różowych, starsze w granatowych. I tym nieprzyjemnym, szkolnym akcentem kończę ten miniprzewodnik po Hammamecie.