W 500 roku nad Wełtawą zaczęły się osiedlać plemiona słowiańskie. Mąż Libuszy – Przemysław zakłada tutaj w 800 roku miasto. Zaczyna się więc panowanie dynastii Przemyślidów. Powstaje słynny Zamek Praski i Wyszehrad (była to druga siedziba władców). Karol IV Luksemburski zakłada w 1348 roku Uniwersytet Praski, każe zbudować także most, nazwany na jego cześć Mostem Karola. Za jego rządów Praga staje się jednym z najzamożniejszych i największych miast Europy. W 1419 roku dochodzi tutaj do Pierwszej Defenestracji Praskiej (podczas trwania wojny husyckiej w Radzie Miasta doszło do sporu, który zakończył się wyrzuceniem katolickich rajców z okien ratusza). To właśnie w Pradze wybucha wojna trzydziestoletnia, z powodu wyrzucenia cesarskich namiestników przez okno. Po jej zakończeniu (1648 r.) – miasto traci na znaczeniu na rzecz pobliskiego cesarskiego Wiednia. Coraz większe wpływy mają natomiast niemieckojęzyczni mieszkańcy Pragi. Za panowania cesarza Józefa II Habsburga zamknięto większość kościołów i ograniczono działanie klasztorów. Miasto stało się dwujęzyczne i powszechnym było stosowanie dwujęzycznych nazw uczelni, teatrów i budynków użyteczności publicznej (język niemiecki zaczął być również często używany w stolicy Czech, jak narodowy język czeski). W latach 1895–1896 wyburzono znaczną część żydowskiej dzielnicy. Bezpośrednim powodem dokonania rozbiórki był brak warunków higienicznych w dzielnicy, przeludnienie, zły stan budynków. Zniszczono przy tym bezpowrotnie wiele cennych zabytków architektonicznych. Po zakończeniu pierwszej wojny światowej Praga stała się stolicą nowo utworzonej Czechosłowacji. W czasie trwania drugiej wojny światowej była okupowana przez III Rzeszę. Za czasów komunistycznych w mieście miały miejsce liczne protesty społeczne, które czasami były krwawo tłumione przez wojsko. Praga stała się stolicą Republiki Czeskiej w 1993 roku, po odłączeniu się Słowacji i upadku komunizmu.

Jest w Starym Mieście coś, co sprawia, że przybysz będzie już zawsze kojarzył Pragę właśnie z tym magicznym miejscem. Można tu podziwiać zarówno gotyckie, jak i barokowe budowle. Wąskie, ciasne uliczki, przypominają o średniowiecznych korzeniach miasta. Tutaj można przenocować w jednych z najdroższych hoteli, ale także znaleźć ekonomiczne hostele.

Most Karola łączy dwie historyczne części miasta – Stare Miasto i Hradczany i jest najczęściej fotografowanym mostem w Pradze. Nie dziwi więc fakt, że można go znaleźć na co drugiej widokówce. Most jest bez przerwy oblegany przez turystów. Początkowo był nazywany Kamiennym Mostem. Od 1870 roku, zaczęto go nazywać Mostem Karola (fundatorem mostu był cesarz Karol IV). Sam cesarz rzymski, na początku swojego panowania zauważył, że jedyny most łączący brzegi Wełtawy jest w stanie kompletnej ruiny. Nowy obiekt architektoniczny liczył 516 metrów i był szeroki na 10 metrów. Przy moście powstała również Staromiejska Wieża Mostowa. W czasie ataku, była wykorzystywana jako stanowisko obronne. Na moście znajdują się rzeźby, które przedstawiają świętych. Pierwsza została umieszczona tu przez jezuitów w 1683 roku. Była to figura św. Jana Nepomucena. W późniejszym czasie ustawiono tu około 25 posągów. Niektóre to wierne kopie. Cenniejsze oryginały umieszczono na Wyszehradzie.

Hradczany to dzielnica wznosząca się nad lewym brzegiem Wełtawy. Znajduje się tu kompleks zamkowy, zabytkowe mury, katedra św. Wita, rezydencje z rozległymi ogrodami, oraz pałace. Sporo budynków zaadaptowano na ambasady, puby czy restauracje. Hradczany uzyskały prawa miejskie dopiero w XVI wieku. W okolicy znajduje się wyspa Kampa oraz dzielnica Malá Strana (w dosłownym tłumaczeniu Mała Strona).

Zamek Praski jest symbolem nieprzerwanie sprawowanej władzy. Odbywały się tu koronacje i zaprzysiężenia przyszłych prezydentów Republiki Czeskiej. Stąd podczas drugiej wojny światowej przemawiał Hitler. W czasie trwania komunizmu zamek nie był otwarty dla obywateli. Co ciekawe, to właśnie tutaj Vaclav Havel zorganizował wielką biesiadę piwną. Jej uczestnikami byli mieszkańcy Pragi.

Początkowo był to niewielki, drewniany budynek, umocniony z czasem kamieniami. W 1598 roku zamek uzyskał prawa miejskie. Wokół zamku powstały liczne zakłady rzemieślnicze (w tym te na słynnej Złotej Uliczce), kaplice, kościoły, pałace. Budynek swój obecny kształt przybrał za panowania Marii Teresy. Tak więc od XVIII wieku jest to zamek w stylu neoklasycznym.

Katedra św. Wita była kościołem parafialnym czeskich władców. Budowa świątyni trwała 600 lat. Zaczęto ją wznosić w 1344 roku na polecenie Karola IV, a prace czasowa wstrzymana w 1420 roku na skutek wojny husyckiej. Budynek to mieszanka stylów, od gotyku po renesans i barok. Dopiero w XIX i XX wieku starano kierować się pierwotnym projektem katedry i wzorować się na późnogotyckim stylu. Budowa zakończyła się w 1929 roku. Katedra posiada wieżę wysoką na 96 metrów. Główne wejście to tzw. Złota Brama, która powstała w 1367 roku i była dziełem niemieckich artystów. Zabytkowe drzwi przedstawiają sceny z Sądu Ostatecznego.

Ogrody Zamkowe znajdują się w okolicy Zamku Praskiego. Są idealnym miejscem do wypoczynku z dala od tłumu turystów. Wypielęgnowany trawnik, równo przystrzyżone krzewy, różnorodne gatunki drzew i kwiatów, zabytkowe fontanny. Ogrody zostały założone w 1534 roku na polecenie Ferdynanda I. Tutejsze sadzonki tulipanów przywiózł ambasador austriacki wprost z tureckiego dworu sułtana. Ogrody stanowią doskonały punkt widokowy na Zamek Królewski i katedrę św. Wita.

Jest to jeden z najważniejszych zabytków barokowych w Pradze. Klasztor powstał w 1140 roku z polecenia Władysława II. W latach trwania komunizmu pozostał zamknięty. Otwarto go dopiero dla mnichów po 1989 roku. Budowla miała spełniać także funkcje obronne (wybudowano ją bowiem w okolicy Zamku Praskiego). Głównym zadaniem mieszkających tu mnichów było studiowanie Pisma Świętego. Podobno tutaj, na kościelnych organach, grywał sam Mozart. Największym skarbem zakonu są jednak biblioteki, które częściowo zostały udostępnione dla zwiedzających. Jedna z nich – Sala Filozoficzna, pomieściła wszystkie zbiory z klasztoru Louka na Morawach (został on zlikwidowany przez Józefa II w XVIII wieku). Najcenniejsze są tutaj masywne regały z orzecha włoskiego oraz bogato zdobiony sufit. Z kolei Sala Teologiczna powstała w 1671 roku. Istniała już tu sala biblioteczna, została ona jednak zniszczona w czasie trwania wojny ze Szwecją. Najcenniejszym obiektem jest tu ozdobiona kamieniami szlachetnymi Ewangelia pochodząca z IX wieku.

Miejsce nazywane czasem Praską Wenecją jest wyspą, a raczej półwyspem położonym jest w samym centrum Pragi. Od dzielnicy Mala Strana oddziela ją Czarci Potok, który niegdyś napędzał tutejsze młyńskie koła. Tutaj można znaleźć jedne z najdroższych restauracji i hoteli w mieście. Znajdujący się tutaj park, daje upragniony cień w upalne dni i stanowi doskonały punkt widokowy na Wełtawę i nabrzeże Pragi. Stoi tu kilka zabytkowych kamienic. Kampa to oaza spokoju, w samym centrum praskiej stolicy. Tutejsze muzeum pozwala zapoznać się ze zbiorami sztuki abstrakcyjnej.

Josefov to niewielka dzielnica Pragi, którą można spokojnie poznać w ciągu jednego dnia. Zachowało się tu kilka wartościowych zabytków, a cały obszar daje wyobrażenie, o znacznej roli, jaką odegrali Żydzi w historii czeskiej stolicy. Josefov leży w zakolu Wełtawy. Działa tu kilka restauracji i lokalów koszernych.

Synagoga Pinkasa została wybudowana w XVI wieku w stylu renesansowym. Obecnie znajduje się w nim muzeum, poświęcone Żydom, którzy zostali zamordowani w trakcie trwania II wojny światowej. Budowla sąsiaduje ze Starym Cmentarzem Żydowskim. We wnętrzu można zobaczyć słynny „Memoriał 77 297” – ścianę, na której umieszczono nazwiska wszystkich zamordowanych, czechosłowackich Żydów. Synagoga przechowuje również dziecięce rysunki z obozu zagłady w Terezinie. Mali artyści przelewali na papier swoje wyobrażenie o świecie poza obozem zagłady. Wstrząsająca kolekcja liczy aż 4,5 tysiąca dziecięcych prac.

Cmentarz powstał w XV wieku. Ostatni pogrzeb odbył się tutaj w 1787 roku. Spoczywają tu szczątki nawet kilkudziesięciu tysięcy ludzi. Na pierwszy rzut oka, widać,że macewy ulegają procesowi zniszczenia, na skutek oddziaływania niekorzystnych warunków atmosferycznych. Znajdują się tu proste nagrobki, jak i monumentalne, barokowe grobowce. Co ciekawe, zamiast kwiatów na mogiłach znajdują się małe kamyki (według tradycji żydowskiej jest to wyraz szacunku dla zmarłych).

Synagoga powstała w 1275 roku i jest najstarszą synagogą w czeskiej stolicy. Wyróżnia się na tle innych budowli spadzistym dachem. Nigdy nie została przebudowana, zachowała więc oryginalny kształt. Przetrwała drugą wojnę światową, paradoksalnie dzięki Hitlerowi (obiekt sakralny miał być częścią „Egzotycznego Muzeum Wymarłej Rasy”).

Synagoga Hiszpańska jest jedną z najmłodszych na Josefovie. Powstała w 1868 roku w mauretańskim stylu. Wnętrze przypomina pałac Alhambra w Hiszpanii (stąd specyficzna nazwa świątyni). Można tutaj zapoznać się z historią czeskich Żydów oraz podziwiać wyroby ze srebra.

W tej dzielnicy można znaleźć kilka zabytków godnych uwagi. Jej wizytówką jest secesyjny Dom Miejski. Działa tu wiele restauracji, kawiarni, kin. Nowe Miasto rozciąga się na prawym brzegu Wełtawy. Miejsce to powstało w 1348 roku na zlecenie Karola IV Luksemburskiego. Tutaj właśnie znajduje się najstarszy uniwersytet w mieście. Szerokie ulice, przestronne miejskie place zachęcają do długich spacerów.

Budynek powstał w XX wieku. Został wybudowany w stylu secesyjnym. W jego wnętrzu znajdują się: kawiarnia, restauracja, sala koncertowa. To właśnie tutaj w 1919 roku, proklamowano wolną Czechosłowację. Dom Miejski stoi w niedalekiej odległości od słynnej Bramy Prochowej. Co ciekawe, sam budynek świecki został zbudowany na fundamentach Pałacu Królewskiego.

Brama Prochowa jest jedną z charakterystycznych budowli Pragi. Wysoka na 65 metrów, została wybudowana w późnogotyckim stylu. Jej budowę zlecił Władysław II Jagiellończyk w 1475 roku. Składowano w niej proch. Można z niej podziwiać panoramę Pragi.

Miejsce nie jest oblegane przez turystów, ale jednak warto poznać tę okolicę będąc w stolicy Czech. Znajdują się tu zarówno nowoczesne budynki, jak i zabytkowe kamienice. Większość znajdujących się tu budowli powstała w XX wieku.

Budynek ze szkła i betonu. Nowoczesna konstrukcja przyciąga wzrok. Budowla jest zarazem pomostem pomiędzy nabrzeżem praskim a wyspą Žofín. Galeria jest zwieńczona cebulastą kopułą. Można w niej podziwiać współczesną sztukę. Działa tu również restauracja i kawiarnia. Z obu lokali można podziwiać Wełtawę.

Jej oficjalna nazwa to Wyspa Słowiańska. Potoczna nazwa pochodzi od znanej sali koncertowej, która została zbudowana po to, żeby upamiętnić arcyksiężną Zofię – matkę Franciszka Józefa I. Kiedyś było tu wysypisko śmieci. Po przebudowie, miejsce to jest niewątpliwie jedną z atrakcji Pragi. Rozległy park zachęca do odpoczynku. Działa tu kilka lokali gastronomicznych. Latem organizowane są nawet koncerty na świeżym powietrzu.

Nowoczesny budynek wieżowca przyciąga wzrok każdego spacerującego. Potocznie bywa nazywany Tańczącym Domem. Budowla jest własnością holenderskiej firmy. Obiekt powstał w 1996 roku. Zaprojektował go amerykański architekt. Sama nazwa Ginger i Fred pochodzi od imion słynnych tancerzy (Ginger Rogers i Fred Astaire'a).

Dzielnica położona jest na wzniesieniu, w południowej części Pragi. Nazwa tego miejsca, w dosłownym tłumaczeniu to: „zamek na wysokościach”. Znajduje się tu zamek, cmentarz narodowy, na którym spoczywają zasłużeniu dla kraju czescy obywatele. Można tu także podziwiać pozostałości murów obronnych. Rozległy, zadbany park zachęca do spacerów.

Romańska Rotunda św. Marcina jest uznawana za najstarszą w Pradze. Powstała w XI wieku i jest wykorzystywana podczas ceremonii pogrzebowych, które kończą się pochówkiem zmarłego na cmentarzu narodowym. Dawniej składowano w niej proch strzelniczy.

Gotycki kościół św. Piotra i Pawła powstał, gdy na tronie zasiadał Karol IV. Tuż obok budynku sakralnego, znajduje się cmentarz narodowy, na którym spoczywają zasłużeni pisarze, artyści, muzycy. Co ciekawe nie ma na nim grobów polityków i wojskowych. Wewnątrz kościoła odkryto fragmenty średniowiecznego pałacu królewskiego. Trwają tam więc także badania archeologiczne.

Wieża widokowa Petrin powstała w 1891 roku, gdy w Pradze odbywała się Wystawa Jubileuszowa. Obiekt przypomina paryską wieżę Eiffla. Jej wysokość to 60 metrów. Z tarasu widokowego można podziwiać rozległą panoramę Pragi. Do wieży prowadzi trasa od klasztoru na Strahovie. Można tu także wjechać kolejką linową.