ISSN: 1689-6688
poniedziałek, 20 czerwca 2016
ISSN: 1689-6688
poniedziałek, 20 czerwca 2016
Tradycyjnie, w drugi łikend lipca, Stołeczne Królewskie Miasto Kraków zaprasza na Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych, który tym razem odbędzie się pod hasłem „Karnawał polski”. Jak podają organizatorzy, ambicją 29. ULICY jest próba zdiagnozowania stanu polskiej teatralnej sztuki ulicznej, więc program zdominowany jest przez grupy z Polski, ale w ciągu czterech festiwalowych dni nie zabraknie również artystów z Czech, Ukrainy, Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, Belgii, Francji, Włoch, Australii, Rosji, Izraela i Grecji.
Festiwal potrwa jak zwykle od czwartku do niedzieli (7–10 lipca 2016 roku). Od lat konsekwentnie tę ciekawą imprezę polecamy, więc kto jeszcze nie był, niech przyjeżdża i niech zobaczy na własne oczy. Zwłaszcza, że na wszystkie przedstawienia wstęp jest oczywiście darmowy! Szczegółowy program festiwalu zapewne jak zwykle będzie można zdobyć w informacji na Rynku Głównym. Tutaj, na zachętę, zamieszczamy krótkie informacje o spektaklach, które w tym roku będzie można w Krakowie zobaczyć oraz relacje z poprzednich festiwali.
Za nami kolejny, 28. już Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych w Krakowie. Trwał cztery dni i przyniósł festiwalowej publiczności 37 spektakli, wystawianych przez artystów z Argentyny, Meksyku, USA, Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, Włoch, Szwecji...XXVIII Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych w Krakowie – ULICA28 (100 zdjęć)
Ostatnie przedstawienie 27. Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Ulicznych zakończyło się rekordowo późno, bo dopiero przed północą. Wystawiało to na próbę wytrzymałość wielu, nawet największy festiwalowych fanów. Nam udało się jakoś...XXVII Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych w Krakowie – ULICA27 (80 zdjęć)
Już po raz 26. na krakowskim bruku wytyczono sceny Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Ulicznych. Od 11 do 14 lipca wystąpiło na nich 19 teatrów z Hiszpanii, Polski, Francji i Niemiec. Ilu było widzów? Nie mam pojęcia, ale czasem ścisk był...XXVI Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych w Krakowie – ULICA26 (116 zdjęć)
_-_Decadence.jpg)
Za nami dwudziesty piąty – jubileuszowy – Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych. W ciągu czterech dni, od 5 do 8 lipca 2012 roku, na krakowskich ulicach zagościło w sumie 17 grup teatralnych z 4 krajów, w tym 3 z Hiszpani, co miało...XXV Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych w Krakowie – ULICA25 (67 zdjęć)
W dniach od 7 do 10 lipca 2011 roku już po raz dwudziesty czwarty na ulicach Krakowa gościł Festiwal Teatrów Ulicznych. W tym roku tematem przewodnim był „Wiatr od wschodu”, w związku z czym można było zauważyć odrobinę większą niż w...XXIV Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych w Krakowie – ULICA24 (109 zdjęć)
Każdy kto w drugi weekend lipca przypadkiem, bądź też celowo, zbłądził do Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa, na pewno nie mógł narzekać na brak atrakcji. Od 8 do 11 lipca trwał tu XXIII Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych na...XXIII Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych w Krakowie – ULICA23 (83 zdjęcia)
Lato w Krakowie aż pęka w szwach od różnego rodzaju imprez. Festiwal Kultury Żydowskiej Szalom, Letni Festiwal Jazzowy czy Festiwal Muzyki Tradycyjnej to tylko wierzchołek całej góry rozrywek, których weekendowi turyści mogą w Krakowie...XXII Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych w Krakowie – ULICA22 (73 zdjęcia)
Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych odbył się już po raz dwudziesty pierwszy, kontynuując w ten sposób tradycję wg której mieszkańcy miasta gromadzą się na rynku, aby podziwiać wędrownych artystów.XXI Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych w Krakowie – ULICA21 (56 zdjęć)
Dzień jak każdy. Alicja spotyka królika idącego ulicą. Na nadgarstku ma zagarek. Postanawia wyruszyć za nim w pościg, do którego dołączy publiczność... Tak zaczyna się cyberpunkowa i elektro-swingowa wersja Alicji w krainie czarów Lewisa Carrola. Jest to magiczne przedstawienie w drodze, które przeprowadzi publiczność przez lustro. Oniryczny świat tego fantastycznego przedstawienia rozświetlą rozmaite efekty pirotechniczne.
Czas trwania: 50 minut.
„Andante” to spektakl, który przemieszcza się wzdłuż ulicy, przekształcając ją w pejzaż artystyczny. Trójka aktorów ciągnących wózek oraz muzyk idą wzdłuż ulicy i po drodze zbierają buty, które znajdują na swej drodze, oraz opowiadają ich historie. Zatrzymują się też przy spotykanych po drodze instalacjach i z użyciem tylko ruchu i gestu wyjawiają wojenne losy ukryte w statycznych obiektach. W ten sposób „Andante” staje się refleksją nad losami zwykłych butów podczas wojny bądź w sytuacjach, kiedy łamane są podstawowe prawa. Magia teatru sprawia, że buty stają się bohaterami opowieści opowiadających o sprawach zasadniczych dla kondycji człowieka.
Czas trwania: 50–60 minut.
Atrament dla leworęcznych to współczesna komedia. Składa się ona z kilku przenikających się, obyczajowych scen, pełnych absurdalnego humoru. Ideą spektaklu jest jednak odejście od dosłowności – bohaterów nie da się umieścić w żadnym miejscu i czasie. Nie mają imion, nazwisk, nie wiadomo gdzie mieszkają i czym się zajmują. Pojawiają się na scenie i generują kolejne zdarzenia, wcielając się w wymyślone przez siebie postaci. Atrament dla leworęcznych to rodzaj zabawy, w której czwórka aktorów o ponadnaturalnej wyobraźni potrafi z prozaicznych codziennych czynności wydobyć dowolne ilości słownego i sytuacyjnego komizmu.
Wszyscy lubimy się śmiać, a życie nie zawsze temu ogromnemu zapotrzebowaniu wychodzi naprzeciw. Na szczęście są przedstawienia stworzone od początku do końca po to, by uśmiech na naszych twarzach wywołać. I to jest właśnie jedno z nich. Może nie ma skomplikowanej fabuły czy odniesień do klasyków literatury, ale większość widzów doskonale się bawi. Częściowo improwizowane zdarzenia mają często bardzo nieprzewidziany przebieg, choćby wtedy, gdy dzielny syn rzuci się do walki o wykradzioną na niby torebkę mamy i prawie nokautuje jednego z aktorów... Bardzo zabawne przedstawienie.
Czas trwania: 55 minut.
Spektakl multimedialny łączący instalacje przestrzenne, grę aktorską oraz animacje komputerowe. Odnosi się do regularności, powtarzalności elementów codzienności, natręctw, cykliczności marzeń sennych, które wpływają na naszą osobowość i sposób istnienia. Przedstawienie składa się z „cyklu” tych obrazów, które od zawsze śnimy wspólnie, wydobytych z podświadomości, symbolizujących ludzkie lęki, słabości i pragnienia.
Czas trwania: 50 minut.
Czy kiedykolwiek pragnęliście, aby świnie latały? Cyrk świnek zwabi was do świata dwóch ekscentryków, którzy mocno wierzą, że gdyby tak było, to cały świat byłby piękniejszy. Nie oczekujcie żadnych sprośności ani świństw, będzie tylko świński humor w dobrym stylu. Dajcie się porwać świńskim skrzydłom i bądźcie pewni, że krzepkie świnie, zadziwiające dzikie maciory i małe świnki, innymi słowy całe rodziny, będą zachwycone. W górę świnia! Cyrk Świnek to absurdalne przedstawienie duetu Bratři v tricku, które spodoba się dzieciom i dorosłym dzięki tradycyjnej żonglerce, animacji przedmiotów, elementom teatru lalek i błazenady.
Czas trwania: 35 minut.
Widowisko plenerowe z elementami cyrku, oparte na motywach powieści Lewisa Carrolla „Alicja w krainie czarów”. Tytułowa bohaterka zasypiając, przenosi się do fantastycznego świata, gdzie poznaje wiele niezwykłych postaci. Eunika wędruje z widzem przez cyrkowe krainy swojej wyobraźni, napotyka na swojej drodze nieziemskie zwierzęta i inne wręcz surrealistyczne istoty.
Czas trwania: 40 minut.
Jak dowodzi tego Krakowski Teatr Tańca, relacje damsko-męskie to temat zawsze aktualny i inspirujący. Co prawda na początku przedstawienia drogi Marsjan i Wenusjanek się rozchodzą, ale przecież to tylko stan przejściowy...
Kobiety wdają się z przechodniami w rozmowy o modzie, gdy mężczyźni maszerują zdyscyplinowani jak żołnierze. Kobiety walczą o swoje prawa, zwłaszcza o prawo do sikania na stojąco, a mężczyźni zabezpieczają teren i chronią cywilów, choć nigdzie nie widać zagrożenia. Kobiety mówią dość sporo, mężczyznom wystarcza bodajże bębenek. Kiedy dochodzi do spotkania tych dwóch odmiennych światów, wszystko może się zdarzyć. Jest ciekawość inności, jest agresja, rywalizacja, jest masa różnych emocji, nauki metodą prób i błędów, ale ostatecznie wszystko kończy się dobrze, bo przecież nie ma mężczyzn bez kobiet, ani kobiet bez mężczyzn. Ciekawe, oryginalne, a momentami również całkiem zabawne przedstawienie.
Czas trwania: 50 minut.
Faust jest trzecią częścią plenerowego Tryptyku Egzystencjalnego, kolejnym, po Feminie i El Niňo autorskim widowiskiem Teatru A PART dotykającym kwestii kruchości, trudu i tajemnic ludzkiej egzystencji w kontekście towarzyszących jej popędów i emocji. Przedstawienie jest osnute na kanwie mitu faustycznego i nawiązuje do wątków zawartych w dwóch najsłynniejszych dziełach faustowskich: Tragicznych dziejach doktora Faustusa Marlowa i Fauście Goethego, nie jest jednak adaptacją znanych literackich pierwowzorów. Historia faustyczna oraz alchemiczny sztafaż są tu pretekstem do kreowania teatralnych obrazów dotyczących dwoistości natury ludzkiej, rozpostartej między młodość i starość, potrzeby ciała i ducha, seksualne siły i pęd ku śmierci, potrzebę poznania i zagubienie, intelekt i emocje. Na poziomie opowieści to historia o kobiecie i zadurzonym w niej mężczyźnie, zaplątanym w obsesyjną spiralę uczuć. Świat, w którym rozgrywa się spektakl to emocjonalny sabat, odbywający się w głowie bohatera. Podobnie jak w poprzednich przedstawieniach plenerowych teatru opowiadana w Fauście historia to w istocie mroczny egzystencjalny melodramat. Pod względem formalnym spektakl zawiera wszystkie cechy stylu Teatru A PART, znane z wcześniejszych produkcji plenerowych teatru. W tym bezsłownym spektaklu zostają ponownie użyte surowe, metalowe konstrukcje, żywioły, obrazy obnażanego ludzkiego ciała jako medium sensów i znak transformacji oraz ekspresyjne, fizyczne aktorstwo.
Czas trwania: 60 minut.
Bohaterami spektaklu Hultaje są pracownicy różnych banków, którzy zamiast podczas przerwy palić fajki i gadać o stopach procentowych spotykają się w umówionym miejscu, żeby razem poszaleć na hulajnogach. Wystarczy tylko marynarki zamienić na ochraniacze, kaski i dżinsowe katany z naszytą na plecach nazwą gangu i jazda! Reszta jest już czystym szaleństwem: wykonywane w rytmie tłustych bitów najbardziej zwariowane i nigdy wcześniej nie prezentowane triki człowieka bankowca na hulajnodze, czyli bunt, sweet & teatr. Bez kontroli. Ale na czas, bo przerwa się w końcu skończy i trzeba będzie wracać do udzielania kredytów itp., więc każda sekunda się liczy...
Czas trwania: 50 minut.
Tytułowy impresario niczym pająk łapie w swoje sieci młodziutkie artystki. Upija je, odurza i wykorzystuje do swoich celów... Jak można było przeczytać w festiwalowym programie, jest to historia artystek o wielkim talencie, które wpadły w niebezpieczne sidła współczesnego świata, historia spalonych skrzydeł motyli schwytanych w pułapki świata wielkiego szołbiznesu.
Czas trwania: 40 min.
Spektakl pantomimiczny w charakterze gry kina niemego i teatru komediowego. Dla małych i dużych. To sekwencja kilkunastu zdarzeń pełnych ciepłego humoru i poezji. „Chodzenie po linie”, „latający balonik”, animacja lalkami, żonglowanie. MimIrina z wielką swobodą i dużą dozą improwizacji nawiązuję kontakt z publicznością, która aktywnie bierze udział w spektaklu, uczestniczy w jego tworzeniu.
Czas trwania: 40 minut.
Krawiec Niteczka to spektakl, który powstał w oparciu o opowiadanie Kornela Makuszyńskiego. Jest to historia dzielnego krawca, który po wielu fascynujących przygodach dociera do Pacanowa i ratuje miasteczko przed potopem, zaszywając dziurę w niebie, przez którą nieustannie padał na miasteczko deszcz. Po tak bohaterskim czynie Krawiec Niteczka zostaje królem Pacanowa i mężem pięknej królewny.
Spektakl jest niezwykle pomysłowym monodramem powstałym w oparciu o techniki teatru lalek. Przedstawienie w wykonaniu aktorki na co dzień związanej z łódzkim teatrem lalek „Arlekin”, Małgorzaty Wolańskiej, skrzy się dowcipem i ciekawymi rozwiązaniami inscenizacyjnymi.
Spektakl doceniony przez recenzentów i krytyków teatralnych został wyróżniony na III Międzynarodowym Festiwalu Solistów Lalkarzy, nagrodzony na X Międzynarodowych Toruńskich Spotkaniach Teatrów Lalek, jest zapraszany na festiwale i przeglądy sztuki teatralnej dla dzieci, nie tylko w kraju. Zawsze entuzjastycznie przyjmowany przez widzów, cieszy pogodnym dowcipem i wzrusza ciepłym klimatem.
Czas trwania: około 45 minut.
W Kredycie zaufanie Iza Kała wciela się w profesjonalną trenerkę i prowadzi godzinny kurs rozwoju osobistego, który uruchamia przede wszystkim, skrywane pod powierzchnią powagi, ogromne źródła śmiechu. Kobiecość, miłość, zazdrość, relacje rodzinne to tylko niektóre z tematów poruszanych w spektaklu. Można potraktować godzinę w teatrze jak namiastkę prawdziwego szkolenia – z tą różnicą, że szkolenie Izy jest z przymrużeniem oka – na wesoło i z dystansem. W ciągu godzinnego kursu prowadząca Trenerka pomoże pozbyć się lęków, uwolni emocje i wesprze w rozdmuchaniu nadziei. Wystarczy dać jej tylko… kredyt zaufania!
„Kukier” z jednej strony obficie czerpie ze słowiańskich symboli, z drugiej bawi się wyobrażeniem czterech żywiołów. Widowisko nie jest próbą rekonstrukcji, a raczej wyobrażeniem, parafrazą, zachowuje jednak zasadniczy sens ładu zbudowanego za pomocą niezmiennych cyklów natury i ich łączności z egzystencją człowieka. Życie jednostki, jej początek i koniec nierozerwalne związane są z żywiołami ziemi, wody, powietrza i ognia, które prowadzą ją poprzez niekończący się cykl narodzin i śmierci. Tytułowy Kukier, to postać zakorzeniona w słowiańskim folklorze, łącząca cechy mima, aktora, ale też lalki, kukły. Odgrywa centralną rolę w fabule, która opisuje ślub Mokoszy. Ślub nie może dojść do skutku, ponieważ oblubieniec nie przybył. Ta w desperacji postanawia poślubić Pośwista, jednak na drodze ich związku staje brat pana młodego Świst. O rękę, pozostawionej ponownie Mokoszy, postanawia powalczyć Żmij, zostaje jednak odrzucony. W akcie zemsty zamierza spalić świat, który szczęśliwie ratują Płanetnicy. Zroszona deszczem ziemia pokrywa się zielenią i długo oczekiwany oblubieniec, zjawia się w końcu. Kukier staje się tym samym uosobieniem najważniejszych sił witalnych, odpowiedzialnych za trwanie cyklu natury – życia, śmierci i odrodzenia.
Czas trwania: 40 minut.
Teatr „Okna” zaprasza na spektakl „Letni dzień” Sławomira Mrożka. Jest to sztuka zarówno o umieraniu skutecznym, jak i o nieskuteczności umierania, śmieszności umierania, a także śmieszności trzymania się życia. Czas tu jakby się zatrzymał, liczą się tylko namiętności miotające bohaterami i skomplikowane formy gry międzyludzkiej. Letni dzień jest najintymniej ludzki, daleki od schematów i szufladek, w które Mrożka krytyka wtłacza tak chętnie. Autor patrzy na swoich bohaterów okiem mędrca rozumiejącego i współczującego. A świat nasz jest tak urządzony, że bogaci wygrywają z biednymi, cynicy z wyznawcami serca, pewni siebie z niepewnymi niczego. Więcej. Ci bogatsi, pewniejsi i cyniczni, z zachowaniem wszelkich manier będą się tylko przyglądać, jak ich naiwni, dobroduszni i łatwowierni współbratymcy ziemskiego żywota będą szli na dno. W Letnim dniu – dosłownie.
Czas trwania: 90 minut.
Historia mieszkańców dwóch sąsiadujących miejscowości: Kopydliny i Samborza. Bohaterowie podejmują liczne próby ukrócenia ciągu nieszczęść, który dotyka obydwie wsie. Niestety ani obalenie władzy – Sołtysa, ani inwestycja związana z budową przydrożnego szaletu nie poprawiają sytuacji społeczności. Bezradni mieszkańcy czekają więc na pomoc z zewnątrz. Przybywają „wymodleni Panowie z Warszawy”, którzy uczą miejscowych, jak pozyskiwać granty na promocję regionalnych produktów, wśród których najważniejszym jest… caffe latte z mleka prosto od krowy.
Łojdyrydy to komediowe widowisko wypełnione tańcem i muzyką. Na scenie będą królować: kujawiak, oberek i mazur, a uszy naszych gości wypełni ludowa muzyka w nowoczesnej odsłonie. Zatem jeszcze raz: Witamy Państwa serdecznie w Domu Polskim w Polsce!
Czas trwania: 80 minut.
Po sukcesie, jaki odniósł plenerowy spektakl Wiśniowy Sad zrealizowany na podstawie arcydzieła Antoniego Czechowa, Teatr Woskresinnia sięga do literackiego wyznania genialnego pisarza, przedstawionego w dramacie „Mewa” z 1896 roku. Sztuka na pozór opowiada o chłopcu, którego cała seria niepowodzeń pisarskich oraz miłosnych doprowadza w konsekwencji do samobójstwa. Ale właściwie sztuka jest komedią o przemijaniu czasu, o młodości i idealizmie udaremnionych sarkastycznie przez starość i doświadczenie. Przedstawione sceny z życia wiejskiego tworzą atmosferę nostalgii za czymś pięknym. Relacje psychologiczne pomiędzy postaciami pomagają publiczności zrozumieć świat, tak jakby widzowie uczestniczyli w doświadczeniach bohaterów dramatu. Fajerwerki, ogień i projekcje wideo uzupełniają widowiskowość przedstawienia.
Inspiracją do powstania spektaklu jest twórczość Franza Kafki, a przede wszystkim opowiadanie Głodomór. Spektakl jest formą publicznego reality-show, jakim jest 40-dniowa głodówka. „Ogarnia cię niepokój? Czujesz się niezrozumiany? Martwisz się o swoje zdrowie? Masz kłopoty z zasypianiem? Czy kiedykolwiek myślałeś o tym, żeby wszystko rzucić i spróbować czegoś
innego? PROŚBY. INTENCJE. UZDROWIENIA.”
Czas trwania: 45 minut.
Teatralny wehikuł kalibrujemy na zamierzchłe czasy biblijne – przenosimy się na urodzajne ziemie Kanaan, przyglądając się szczęściu ojca narodów Abrahamowi, któremu leciwa żona Sara na mocy bożej obietnicy powiła syna Izaaka. Syn staje się gwarantem wielkiego i potężnego narodu.
W biblijnym przekazie 22 rozdziału Księgi Rodzaju niedługo później śmiech więźnie w gardle – Bóg żąda od Abrahama ofiary całopalnej z syna pierworodnego. Nieodległą na kartach księgi wzmiankę o śmierci Sary, niektóre przekazy tłumaczą śmiercią ze zgryzoty, kiedy od małżonka stara/młoda matka dowiaduje się o niezłomnej decyzji: zabiera Izaaka, by złożyć go w ofierze na górze Moria. Rachując biblijne lata życia Sary, dowiadujemy się, że dożyła późnej starości, długo po owych dramatycznych wydarzeniach, co nie zwalnia nas od pytań o życie rodzinne po powrocie z Góry Moria. Co wiedziała? Co przeczuwała? A jeśli Bóg raz jeszcze zażąda ofiary?
Ofiara z Izaaka niepokoi myślicieli, filozofów, stawiając niejednokrotnie w stan oskarżenia starotestamentalnego Boga – z „samotnością milczenia” Abrahama w trzydniowej drodze na Górę Moria zmagali się m.in. S.Kierkegaard, E.Levinas, J.Derrida. Ów niepokój o wykładnię tematu – wyraźny, gdy my współcześni próbujemy go przymierzyć do prywatnego życia, rodzinnych relacji – Teatr A przenosi na scenę, oprawia w formę teatralną, rozumiejąc, że „niedookreślone” ma szansę pomieścić się w decorum, o ile tylko szarpniemy pradawną strunę... w przekonaniu, że jakiś ślad muzyki Kanaanu ciągle nosimy w sobie... że ten trudny biblijny wątek ciągle nas jakoś zatrważa... czy też po prostu obchodzi.
Czas trwania: około 60 minut.
Muaré Experience to przykład absolutnej synergii rocka i teatru powietrznego. Muaré poszerza pojęcie „koncertu”. To konfrontacja doznań i doświadczenie muzyki, obrazu i przestrzeni zawsze nowe i odmienne od wcześniejszych. Dwunastu wykonawców, zawieszonych pod ramieniem dźwigu, tworzy w powietrzu rzeźby, wykonując coraz to nowe ewolucje na tle nieba w zespoleniu z oryginalną muzyką grupy Duchamp Pilot. W ten sposób dochodzi do zjawiska zbliżonego do „efektu mory” znanego z optyki, kiedy to wzajemna interferencja kształtów zmienia postrzeganie obrazu. Jest to fenomen, który ilustruje jak połączenie dwóch dźwięków czy oryginalnych elementów dzieła może doprowadzić do stworzenia w nim całkowicie nowej jakości.
Muaré Experience to forma intensywnej wymiany wzajemnego oddziaływania muzyki i plastyki. Jest to kontrast doznań i doświadczenie dialogu pomiędzy koncertem rockowym i obrazami teatru kreowanego w podniebnej przestrzeni.
Czas trwania: około 60 minut.
Namiot kinematograficzny, rodem z zaklętego lunaparku, proponujący widzom szeroki przekrój kina światowego. Od pierwszych filmów niemych, przez horror, western, współczesne kino akcji, aż po science-fiction – wszystkie filmy w tym objazdowym kinie mają jednak jeden mankament – nie mają dźwięku.
Trzech Operatorów – wynalazców, grając na wszystkim, co wpadnie im w ręce, generuje na żywo nie tylko muzykę filmową, ale i dialogi, odgłosy, a nawet (od czasu do czasu) efekty specjalne. Obraz filmowy przenika się z rzeczywistością, a szalone trio sięga od prawdziwych, odrobinę nadgryzionych zębem czasu instrumentów (smyczkowych, szarpanych, dętych, elektronicznych) po własne autorskie konstrukcje i przedmioty życia codziennego. Na żywo, w towarzyszeniu projekcji i elementów scenicznego mappingu, z wykorzystaniem technik live loopingu, zaangażowanej publiczności i całego wiaderka mikrofonów.
A cała ta, odrobinę postrzelona, filmowa onomatopeja przydarza się w urokliwym wnętrzu, jakby zatrzymanego w czasie namiotu – lunaparkowej jurty. Co może pójść źle?
Czas trwania: 55 minut.
Od Ikara do Newtona, od Sputnika do Armstronga toczy się historia podboju przestrzeni, pisana przez dzielnych, utalentowanych i pomysłowych ludzi.
Butan i Propan (dwaj szaleni latający akrobaci) próbują teraz dosięgnąć niebios i odkryć razem wszechświat dzięki swojej prawie latającej machinie, którą pilotuje kapitan Gazoil.
Będą oni walczyć z grawitacją, spotkają dziwne stwory, opowiedzą publiczności o swoim szalonym projekcie „Specjalnego podboju!”
Czas trwania: 25 minut.
Inspiracją do stworzenia spektaklu były pewne dramatyczne wydarzenia na wyspie Bali w 1906 r., kiedy najeźdźcy zmasakrowali balijski orszak królewski, który w swych najpiękniejszych strojach ruszył w swą ostatnią drogę. Nikt nie ocalał, a ich legenda żyje nadal.
Żołnierze odnoszą zwycięstwo nad ciałami, ale nie potrafią pokonać dusz. Z tego nierównego pojedynku zwycięsko wychodzi jedynie śmierć, która tańczy nad poległymi ciałami. Przedstawienie grane jest w godzinach wieczornych przy żywej muzyce perkusyjnej. Elementami spektaklu są: ogień, kolorowe stroje, żywa muzyka, działania szczudlarzy, fajerwerki, połykacze ognia itd.
Czas trwania: 40 minut.
Żonglerzy, muzycy, szczudlarze i akrobaci pojawiają się kolejno na scenie, trzymając nogi na ziemi, a głowy w chmurach. Zaprowadzą oni publiczność do wszechświata zawieszonego pomiędzy niebem a ziemią, gdzie ciała i szczudła, żonglerskie kule i maczugi, senne marzenia i pełne humoru dowcipy wyzwolą się i przemieszają...
Czas trwania: 45 minut.
Peregrinus rano jeszcze się uśmiecha, ale potem wkłada garnitur i maskę, po czym pędzi do pracy w jakiejś bezimiennej korporacji. Je w fast-foodzie, atrapę świąt obchodzi na firmowej uroczystości. Przykra jest trochę ta wizja naszej XXI-wiecznej nie-rzeczywistości. Korporacje, makdonaldy, ciągły bieg, żeby nie powiedzieć pozbawiona celu tułaczka z jedną walizką.
Muzyczny spektakl Pieśń gminna nawiązuje do tradycji ballad podwórzowych i ulicznych – w tym wypadku wykonywanych przez pięć kobiet z zespołu „Strojone”, prawie całkowicie a capella, z minimalnym użyciem instrumentów muzycznych, skupiając się jedynie na głosie ludzkim. Zebrane i przedstawione w spektaklu ballady istniały naprawdę – śpiewane na ulicach, w podwórzach, knajpach, pociągach i tramwajach. Tematem jest zbrodnia w pieśni ludowej. Motyw zbrodni to jeden z podstawowych motywów w polskiej kulturze, szczególnie istotny w tradycji romantycznej – wystarczy przywołać cytat: „Zbrodnia to niesłychana,/Pani zabija pana” – to Adam Mickiewicz, ballada „Lilije” nazwana przez autora pieśnią gminną. Przedstawione w spektaklu ballady były bezpośrednią reakcją na zdarzenia realne: jak na przykład ballada o Paramonowie, który w latach 50. dokonywał rozbojów z bronią w ręku i zabijał milicjantów – złapany, skazany i powieszony stał się bohaterem ludowych ballad. Ułożone chronologicznie ballady tworzą kronikę dziejów Polski w XX wieku, widzianą z nieco innej perspektywy.
Czas trwania: 60 minut.
Podwoźmy się! Pokażmy młodym, jak gramy: dzielenie się jest dobre! Bądźcie gotowi na zanurzenie w basenie „Podwózki”. Nie macie kostiumów kąpielowych? Nie martwcie się. Użyczymy ich wam. Nasz ratownik zadba o wasze bezpieczeństwo, a nasz mistrz ognia zapewni w basenie ciepłą wodę!
Czas trwania: 3 godziny.
Literacką inspiracją dla powstania spektaklu było dzieło Hermesa Trismegistosa „Tabula Smaragdina” – starożytny tekst hermetyczny, traktat o układzie sił w kosmosie. Poemat o Słońcu i Księżycu to wiersz napisany w przestrzeni, traktat o układzie sił w kosmosie, o tym, że jest Dzień i Noc, że jest Jasno i Ciemno, że jest Słońce i Księżyc, że jest Kobieta i Mężczyzna, że jest Początek i Koniec. Plenerowe widowisko wśród Żywiołów Ziemi, Powietrza, Wody, wśród płonących mandali ognia.
Czas trwania: 60 minut.
„Port magiczny” – Teatr Wagabunda (Polska)
Port magiczny to aranżacja przestrzeni w unikatowy plac zabaw, w której uczestniczą widzowie. Dookoła instalacji – repliki zapomnianych zabawek jarmarcznych, rozgrywają się działania łączące elementy teatru ulicznego, cyrku i gier podwórkowych. Konstrukcje zostały zaprojektowane i wykonane tradycyjnymi metodami przy użyciu drewna i metalu. Dla wielu gier wykorzystano przedmioty codziennego użytku jak wieczka do słoików, kany na mleko, miski i garnki. Zabawki są tak animowane, żeby uczestnicy i widzowie mogli przenieść się do odpowiadającego grze momentowi historii. Aktorzy nawiązują do średniowiecznych tradycji sztuki ulicznej: kuglarzy, skomorochów – ruskich artystów wędrownych oraz dziewiętnastowiecznej sztuki prestidigitatorskiej. „Port magiczny” angażuje do wspólnej zabawy i uczestnictwa całe rodziny, zakochane pary i pojedynczych przechodniów.
Czas trwania: 180 minut.
To metafora podróży w czasie i przestrzeni, która prowadzi w głąb własnej wyobraźni. Podejmujemy ją nieświadomie każdego dnia, poszukując wartości i dociekając sensu istnienia. Podróżując, doświadczamy, poznajemy, pokonujemy słabości, a potem nigdy nie pozostajemy już tacy sami. Zderzają się tu nowe doświadczenia z refleksją nad przemijaniem. Wędrówka poza czasem pozwala spełnić swe marzenia, stać się na chwilę kimś innym. To moment, w którym możemy się zatrzymać i dostrzec drugiego człowieka obok nas. Istotą podróży jest droga, a nie dotarcie do celu. Fantazyjna opowieść utrzymana jest w malowniczej stylistyce steampunku, łączącej styl retro z fantastyką naukową. Teatr ruchu, pantomima, taniec i elementy nowego cyrku w połączeniu z muzyką graną na żywo składają się na ekspresyjne widowisko.
Czas trwania: 60 minut.
Na początku lat 60. powstają we Francji i na całym świecie pierwsze festiwale wszelakiego rodzaju. Na przestrzeni paru dekad, publiczność i jej wymagania co do jakości tych przedstawień wyostrzają się. Odpowiedzią na te wymagania są produkty P.U.F.! Każdy napotkany problem znajduje tu rozwiązanie w postaci konkretnych i sprawdzonych produktów prezentowanych przez dyplomowanych sprzedawców. Jest to niebywała okazja, aby odkryć (i nabyć) jeden z nich.
W 1962 pan Etienne Bidault, jak co roku w trakcie festiwalu w mieście Montélimar, udaje się na koncert muzyki klasycznej. Miejsca są jednak dostępne tylko w ostatnim rzędzie, a zatem nie ma możliwości podziwiania koncertu. Po powrocie do siebie natychmiast zabiera się do pracy i tworzy pierwsze „podpiętniki” (Calatalons)... I tak narodził się P.U.F.!
Czas trwania: 35 minut.
Powieść o samotności niepozornego, a bogatego duchem człowieka, który nie godzi się z zastanym i podejmuje walkę o zmiany w najbliższym otoczeniu. Należy realizować ideały, walczyć w imię Dobra z silniejszymi, a czasowe niepowodzenie nie oznacza ostatecznej klęski. Remus dowiaduje się, że jest z rodu mitycznych Stolemów, i ma do wypełnienia ważną misję. Ma wybawić zapadły zamek, czyli obudzić tożsamość kulturową Kaszubów. Próbuje realizować ją na swoją miarę, jeżdżąc po jarmarkach i sprzedając polskie książki i drobiazgi niezbędne w domu. Jest uparty ale nie pozbawiony ludzkich słabości. W kluczowym momencie nie wystarcza mu odwagi i wiary, by misję ostatecznie wypełnić. Choć ponosi porażkę, przekazuje tę ideę następcom. Scenariusz spektaklu powstał na motywach powieści Aleksandra Majkowskiego „Życie i przygody Remusa”.
Czas trwania: 45 minut.
Saga to epickie widowisko teatralne z udziałem wielkich form lalkowych (ich wielkość dochodzi do 6 metrów), szczudlarzy, fajerwerków. Obrazy, z których skomponowany jest spektakl, inspirowane są archetypami i symbolami odnoszącymi się do uniwersum ludzkiej świadomości zbiorowej, w którym sam człowiek staje się symbolem – kukłą. Dramat stwarzają dialogi między pierwiastkiem męskim a żeńskim, pomiędzy dobrem a złem, światłem i ciemnością, sferą świata i zaświatów. Komponują się one w proste opowieści o walce, miłości, poszukiwaniu i podróży. W wędrówce poprzez oniryczny świat skojarzeń, mitów i symboli towarzyszymy archetypicznym bohaterom: parze rozdzielonych kochanków poszukującym siebie nawzajem i odkrywających nieznane zakamarki własnej duszy. Widz staje się nie tylko świadkiem czy interpretatorem, ale swoistym „uczestnikiem” historii poprzez skojarzenia i asocjacje płynące z symbolicznych obrazów. W ten sposób widz, który jest przecież sam zanurzony we wszechświecie ludzkich relacji, uwikłany w kody kultury, symbole, znaczenia, nadaje życie symbolicznym postaciom wywiedzionym ze sfery marzenia sennego lub baśni. Saga nie zważa na wiek odbiorcy – każdy widz zbuduje tu swoją baśniową historię.
Czas trwania: 50 minut.
Spektakl uliczny nawiązujący do wschodnio-europejskiej tradycji sztuki komediowej. Spektakl składa się z różnych wątków przeplecionych fabularyzowanymi pokazami sztuki cyrkowej i estradowej. Zobaczymy m.in. przewrotną historię małżeńską, w której miłość miesza się ze zdradą, a wesele z pogrzebem. To zaskakująca opowieść, w której na tle bałkańskiej muzyki oglądamy pokazane z przymrużeniem oka nasze codzienne małostki i intrygi. Jest tu również scena w szpitalu, gdzie obsługa lekarska nie daje nam pewności co do swoich umiejętności, natomiast pacjentem może okazać się każdy z nas! Zapraszamy także na pokaz rysowania obrazu na żywo oraz na spotkanie z najprawdziwszym Supermanem, który jeździ i żongluje na dwumetrowym monocyklu!
Czas trwania: 50 minut.
Wyselekcjonowane grupy z całego kraju stają ze sobą w szranki, by jak najtrafniej wyrazić istotę polskości. Na jakie wyżyny patriotyzmu wespnie się Towarzystwo Gimnastyczne im. Jakuba Szeli?
Co o kwintesencji ojczyzny powie nam Grupa Poetycka „Światełko”? Gdzie serce Polski znajdzie Zespół Pieśni i Tańca „Fever”? A może Kółko Teatralne „Quo vadis” odpowie najlepiej na pytanie: gdzie najmocniej bije serce polski?
Czas trwania: 50 minut.
Uczucia i upływający czas to chyba najważniejsze tematy twórczości Jeremiego Przybory i Jerzego Wasowskiego. Powstający w tarnowskim teatrze spektakl wykorzystuje piosenki i sceny dialogowe Kabaretu Starszych Panów oraz Kabaretu Jeszcze Starszych Panów, tworząc dynamiczną i barwną opowieść o miłości, odrzuceniu, tęsknocie, fascynacji, oczarowaniu i pożądaniu. Scenariusz spektaklu składa się z 22 piosenek i 10 scen dialogowych z repertuaru Kabaretu Starszych Panów. Widzowie usłyszą znane utwory, takie jak Tango kat, S. O. S. czy Upiorny Twist, jak również utwory mniej rozpoznawalne, a równie atrakcyjne: Ballada jarzynowa czy Zosia i ułani. Każdy pragnie szczęścia, choć czasem błędnie lokuje swoje uczucia. Czy czwórka bohaterów spektaklu zdoła znaleźć spełnienie?
Na scenie stoi stół, który stopniem niemożliwości odpowiada toczącym się przy nim, nad nim i pod nim tańcom, zabawom i rozmowom świeżo wykopanych zombie.
Czas trwania: 60 minut.
Ślepcy to widowisko oparte na książce José Saramago pt. Miasto ślepców. Jak wiele innych prezentowanych na Ulicy spektakli, nie przemawia ono do widzów słowami, ale w tym wypadku bez wątpienia artystom udało się bez nich obejść. Kreowane obrazy są aż nadto wymowne i w zupełności wystarczają, by przenieść nas do zupełnie innego, koszmarnego świata.
Za sprawą tajemniczej epidemii mieszkańcy pewnego nienazwanego miasta masowo tracą wzrok, a bezradna władza postanawia odizolować ociemniałych w zakładzie psychiatrycznym. W pewnym sensie odseparowani od cywilizacji pacjenci wraz ze wzrokiem zdają się tracić swoje człowieczeństwo, a może raczej pokazują właśnie jego prawdziwe, ponure oblicze? W ciągu zaledwie kilkunastu minut kolorowo ubrani ludzie zamieniają się w zwierzęta walczące o swój kawałek miejsca, o swoje łóżko, o jedzenie i wodę. W tym mrocznym świecie zdarzają się chwile niemalże szczęśliwe, ale te poprzez kontrast tylko wzmacniają dominujący smak nieszczęścia, przemocy i gwałtu.
Czas trwania: 60 minut.
Zbieranie śmieci to brudna robota, ale grupa Jashgawronski Brothers uczyniła z niej fantastyczną przygodę. „Śmieci!” to spektakl, w którym inwencja rodzi muzykę i najbardziej nieprawdopodobne instrumenty: lejek-trąbka, mokre skrzypce, kontra-miotła (zastępująca kontrabas), pompa aerofoniczna, wiadrowe ukulele i wiele innych. Trzech armeńskich braci wykonuje prawdziwy koncert na swoich paskudnych instrumentach, wierząc święcie w swe motto: „nie należy nic wyrzucać”. Te postacie, jak się wydaje, wyszły nagle na świat wprost z filmu z braćmi Marx i wdarły się do świata Kaurismakiego, zahaczając po drodze o cyrk Felliniego. Posłuchajcie najsłynniejszych melodii filmowych wykonywanych przy pomocy zestawu popiskujących świnek. Zapłaczcie na dźwięk klezmerskiej melodii zagranej przy pomocy znaku „Uwaga! Mokra podłoga”. Poznajcie Braci Jaśgawronskich, trzech współczesnych klaunów, którzy wyskoczyli nagle ze snu o szczęściu na wyciągnięcie ręki.
Czas trwania: 70 minut.
Widowisko uliczne „Trollowisko” to bajkowa clownada. Klaun Pinezka spotyka wiele dziwnych bajkowych postaci: krasnoludki, żabę, osła, wilka i wielkiego trolla. Spektakl w stylu jarmarcznej klaunady z maskami, marionetkami, żonglerką i improwizacją z publicznością, czyli świetna zabawa dla widza w każdym wieku.
Czas trwania: 50 minut.
Barwna i pełna skocznych rytmów, osadzona w realiach kolorowego warsztatu samochodowego bajka z muzyką na żywo Tymoteusz Majsterklepka, oparta jest na sztuce Jana Wilkowskiego. Uważany za jednego z najwybitniejszych twórców teatru lalkowego w Polsce Jan Wilkowski (1921–1997) pozostał nieśmiertelny dzięki postaciom, które wykreował podczas swojej długiej zawodowej kariery. Widzowie, którzy dziś są w wieku dojrzałym, pamiętają bajkowe programy telewizyjne J. Wilkowskiego z lat 70. XX wieku. Ale jego sztuka, choć już zupełnie w innym wydaniu, wciąż cieszy i bawi jej najmłodszych adresatów. Na scenie nie brakuje zabawnych dialogów, gry słów i zaskakujących zwrotów sytuacji. Aktorom przygrywa na żywo i skocznie zespół muzyczny, robiąc za wszechobecny w warsztatach „radioodbiornik” nastawiony na pełny regulator. Ten ensemble to mocny punkt przedstawienia. „Ustawiony” przez autora muzyki Jacka Szreniawę, udanie realizuje także różne efekty dźwiękowe, których wszak w mechanice nie brakuje. Całość w reżyserii Bogdana Nauki i ze scenografią Michała Dracza, wpisuje się we współczesne realia, a sztukę można odbierać na dwóch poziomach. Dla dzieci to nawiązanie do zabaw miniaturkami samochodów i przestroga, żeby „lepiej nie zaglądać, co jest w środku”. Zaś dla dorosłych – wyraźna aluzja do niesolidności tzw. fachowców, których przecież wokół nas nie brakuje.
Czas trwania: 60 minut.
Utracone koła czasu to barwna plenerowa klaunada dla widzów w każdym wieku. Ta niezwykła mieszanka humoru i surrealizmu jest atrakcją dla dzieci i dorosłych, niezależnie od ich teatralnego doświadczenia. Zawarta w niej prosta historia opowiada o relacjach dwóch ekscentrycznych, komiksowych postaci z wykorzystaniem arsenału gagów oraz filozoficznych refleksji nad miejscem człowieka w naturze, nad opozycją młodości i starości, empatii i egoizmu.
Korzystając z szerokich doświadczeń w pracy dramatycznej, klaunadzie, tańcu, performance art, cyrku i teatrze dla dzieci, twórcy stworzyli połączenie tych gatunków, które opowiada historie o ludziach. Inspiracją dla twórców spektaklu były dwie wspaniałe książki: Alicja w krainie czarów Lewisa Carrola oraz Bajka o straconym czasie Eugeniusza Szwarca.
Czas trwania: 50 minut.
Around (Wokoło) to choreograficzne przedstawienie wykonywane przez 8 tancerzy. Unikalny taniec wyjątkowego zespołu, który współtworzy jedno serce. Tancerze harmonizują swe oddechy i wspólnie eksplorują granice swoich możliwości. Razem ich życie roztacza się dalej i dłużej. Podejmują wspólnie próby kolejnych metamorfoz i otwierają przestrzenie, w których myśl rozpada się na atomy. „Wokoło” to taniec do utraty tchu. Niby w szalonym pościgu tancerze wykonują niepowtarzalne nowoczesne przedstawienie uliczne.
Czas trwania: 30 minut.
