Do Krakowa wybierałem się tydzień wcześniej, na Festiwal Kultury Żydowskiej "Szalom", ale mój syn postanowił się w tym czasie rozchorować, więc wyjazd przełożyłem, dzięki czemu miałem okazję przyjrzeć się innej cyklicznej imprezie. Przyglądałem się raczej pobieżnie, bo niestety nie było mi dane zobaczyć nawet połowy tego, co się na festiwalu działo, ale już to zachęciło mnie, by w przyszłym roku tak sobie zorganizować wyjazd, by zobaczyć więcej!

Poza oficjalnie zaproszonymi zespołami można było obejrzeć występy ludzi których w programie festiwalowym nie było. Jednym z nich był Krzysztof Falkowski, który animował marionetki Tiny Turner, Elvisa Presleya i Michela Jacksona. Moje dzieci były zachwycone i nie chciały się stamtąd ruszać, aż do końca występu.

Na podobnych zasadach pod Adasiem występowała grupa Missionaries of Rhytm, czyli Misjonarzy Rytmu. Bardzo spodobał mi się sposób w jaki się przedstawiali, więc zacytuję: Nie jesteśmy sponsorowani przez Policję, nie jesteśmy sponsorowani przez Urząd Miasta, ani przez żadną inną organizację przestępczą..., a wszystkim którzy się zastanawiali w jaki sposób są finansowali podpowiadali, by do kapelusza wrzucać wielokrotność 10 zł. Przyjmowali również kamery, aparaty, telefony komórkowe i wszystko co miało jakąkolwiek materialną wartość.

Występ Misjonarzy podobał się szczególnie Mai, która przecież sama również tańczy. Chłopcy popisywali się np. bardzo karkołomnym jeżdżeniem na głowie, a na chwilę dołączył do nich witany brawami jeden pan. Na koniec jeszcze można było zobaczyć trening Rocky'ego.

Równolegle po drugiej stronie Sukiennic na scenie występował Teatr Lalek Arlekin z Łodzi w spektaklu dla dzieci pod tytułem Stworzenie świata. Widowisko opowiadające biblijną historię było wprawdzie kierowane do najmłodszych, ale widziałem, że zainteresowało również starszych widzów. No i bardzo podobało się mojej córeczce, mnie również, ale w tym wypadku jej opinia jest wiążąca.

W sobotę zobaczyliśmy spektakl taneczny w wykonaniu Eo. 45 Dance Theatre (GB), inspirowany opowieściami ze Starego Testamentu (Adam i Ewa, Arka Noego), a łączący w sobie taniec i pokazy szermierki. Jak łatwo zauważyć, cała tegoroczna edycja festiwalu krążyła wobec tematów biblijnych.

Później dostrzegliśmy jakąś próbę, niestety ze szczątków tego co widzieliśmy, nie dało się poskładać niczego sensownego, więc nie mam pojęcia nawet co to mogło być. Z rozmowy prowadzonej tuż obok podsłuchałem coś o sztuce obrzydliwości, ale nie wiem czy to tytuł, czy może ironiczny komentarz do występu, bo przypominało to trochę libację alkoholową zakończoną zbiorowym wymiotowaniem do czterech czarnych muszli. Za mało, by ocenić czy było to intrygujące, czy obrzydliwe, ale momentami na pewno zabawne, no bo jak inaczej określić scenę w której reżyser instruuje aktorów w jaki sposób mają wymiotować?

Wystarczyło przejść na drugą stronę Sukiennic, by znaleźć się w zupełnie innym świecie, tym razem starożytnym. Studenci z Foundation Degree Performing Arts at Barnet College (GB) przestawili Ucieczkę z Egiptu, czyli historię Mojżesza, który wyprowadził naród żydowski z niewoli.

Były teatry, które nie wyznaczały w żaden sposób sceny, żadnych taśm, żadnego podniesienia, nawet kreski kredą. Właśnie wracaliśmy do domu komentując obejrzany przed chwilą spektakl, gdy nagle słyszymy śmiech i brawa. Naturalnie odwracam się, żeby zobaczyć co się dzieje. O kurde, to dla nas? Naprawdę? Okazało się, że właśnie spontanicznie zagraliśmy w przedstawieniu przechodząc dumnie przez sam środek „sceny”! Ostatni kontakt z festiwalem mieliśmy więc jako aktorzy.

Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych odbył się już po raz dwudziesty pierwszy, kontynuując w ten sposób tradycję wg której mieszkańcy miasta gromadzą się na rynku, aby podziwiać wędrownych artystów. O randze imprezy niech świadczy to, że zjeżdżają tu teatry z całego świata (w tym roku gwiazdą był teatr aż z Chile)! Jeśli masz bliżej niż oni, to po prostu musisz tu przyjechać!