Pięć lat temu Janek Gałach wpadł na pomysł, by dla wszystkich tych, którzy po dwóch dniach świętowania nie mają już siły jeść, zorganizować innego rodzaju strawę. I tak oto zrodziła się nowa świecka tradycja – Koncert Świąteczny w Leśniczówce.

Powiem szczerze, trochę się bałem przyjechać, całkiem niedawno byłem tutaj przecież na Leśnej Rawie i tak dobrze się bawiłem, że powtórzenie równie udanego koncertu wydawało mi się bardzo mało prawdopodobne. Nie uprzedzajmy jednak faktów, bo jak widzę, chłopaki już się montują, a Jasiu dokonuje ostatnich ustaleń i dziękuje Wojtowi za to, że kiedyś go do Leśniczówki przyprowadził. No cóż, reszta jest historią.

<-- no i za perkusją Rafał „Rafi” Waniek.

W ich występie bardzo podobały mi się fragmenty instrumentalne – dialogi gitar momentami były porywające. No i wyraźnie koncert podobał się publiczności, a to chyba najważniejsze. Widać, że zespół dorobił się już całkiem licznej grupy fanów.

W chwili ciszy miałem nareszcie okazję pogadać chwilę z Wojtem, który przyjechał na święta z Londynu. W tym samym czasie na scenie zaczęły pojawiać się Osły, bardzo świeży projekt Jasia Gałacha.

A wszystko zaczęło się na festiwalu w Międzyzdrojach od rozmowy Janka z Andrzejem Jerzykiem, który podsunął mu kilku muzyków do zespołu. W krótkim czasie wykrystalizował się skład:

No i zaczęło się! Był Hendrix, Clapton, Krzak, Free, Aerosmith, Stonesi, ale zaraz, zaraz, skąd ja to znam, przecież to The Allman Brothers! No tak, te dwie perkusje... I jeszcze raz... O, You Don't Love Me, Hot 'Lanta, Stormy Mondey... I te dwie perkusje! Czuję się prawie jak w Fillmore East. Oczywiście Osły zagrały to nieco inaczej, po swojemu i mieli w składzie skrzypce. Do pełni szczęścia zabrakło już tylko Hammonda!

Euforia udzieliła się nie tylko mnie, ja ograniczałem się do śpiewania pod nosem, ale byli i tacy, którzy zapominali, że to nie jam session. Cóż, przy takiej muzyce można się zapomnieć! Ja zapomniałem, gdzie jestem! A robiąc zdjęcia, zdarzało mi się zapominać, żeby nie tupać do rytmu! Reasumując, to był najlepszy koncert, na jakim byłem w tym roku! Niniejszym zakładam nieoficjalny fanklub Osiołków!

Na koniec z zespołem zaśpiewał jeszcze Andrzej Jerzyk. Taka wręcz rodzinna atmosfera to chyba tylko w Lesie. Aha, jeszcze STO LAT dla Oli i Marka, którzy akurat obchodzili urodziny.

Po takim koncercie nie potrafiłem spokojnie wrócić do domu, tak więc mój transport odjechał beze mnie, a ja zostałem z perspektywą powrotu na nogach... I jeszcze jednego koncertu!

Zespołu Siódma w nocy nie przedstawiam, bo zrobiłem to już ostatnio, przy okazji Leśnej Rawy. Zespół już wtedy bardzo mi się spodobał, więc teraz też chętnie posłuchałem ich koncertu i podtrzymuje swoją zdecydowanie pozytywną opinię o nich. Niestety tym razem rolę mieli bardzo niewdzięczną, Osły chociaż młode, stały przecież na ramionach olbrzymów i narobiły swoim występem niezłego zamieszania! W każdym razie w moim sercu na pewno.

Janek tego wieczoru miał pełne ręce roboty, swój koncert, urodziny dziewczyny, czuwanie nad całą imprezą (naprawdę chylę czoła), a znalazł jeszcze czas, żeby posłuchać muzyki, a nawet zagrać sobie z Siódmą w nocy. Dodam, że wśród publiczności można było wypatrzeć bardzo młodych wielbicieli bluesa, którzy bez względu na późną godzinę wytrwali do końca koncertów.

Pod koniec miałem okazję wychylić z Osłami lufę żołądkowej, podziękować Jasiowi za wspaniały koncert i poznać Mariusza Korczyńskiego (którego wokal zrobił na mnie równie wielkie wrażenie, jak skrzypki Janka) oraz Maxa (który palił papierosa, zagryzał go chlebem ze smalcem i wybijał pałeczkami rytm na krześle)! Nie mniejszą przyjemnością było poznanie przesympatycznych dziewczyn (chyba przyprowadzonych przez Piotrka): Basi, która miała fajny nie tylko biust i Martynki, w której rozbrajającym uśmiechu oczywiście od razu się zakochałem!

Niestety dżem seszyn szybko przycichł, bo gitara była leworęczna i ani Wojt, ani potem Max nie dali rady skutecznie na niej pograć, pozostało mi więc cieszyć oczy urodą naszych pięknych towarzyszek. W ten przyjemny sposób niewiele przed godziną piątą zakończył się dla mnie szósty Koncert Świąteczny w Leśniczówce. Kto nie był, niech żałuje!