Koncert Świąteczny w Leśniczówce jest już właściwie stałym punktem mojego muzycznego kalendarza, więc i w tym roku nie mogło mnie na nim zabraknąć. Pierwszego dnia wystąpili Juicy Band, The Freax i Around The Blues. Drugiego dnia bluesową wieczerzę zainaugurował zespół Danny Boy Experience w składzie:

Panowie z Danny Boy Experience zaserwowali nam całkiem pokaźny wybór bluesowych standardów, była stara, dobra Caldonia, było coś Presleya, a i ukłonu w stronę repertuaru szanownego Jakuba Hendrixa nie zabrakło. Sami muzycy podsumowali swój występ jeszcze zwięźlej - gramy same piosenki o miłości. Nie znaczy to, że koncert był krótki, trwał ponad dwie godziny.

Pewnie nie każdy lubi takie stare numery, ale mnie się akurat bardzo podobało. Tylko Krzysztof Baranowicz zachowywał się skandalicznie i zamiast siedzieć za swoim hammondem ciągle komuś podbierał instrumenty. A to pograł na gitarze, a to na saksofonie... Nie zauważyłem kiedy grał na perkusji i ustawiał światła, ale przy tym pewnie też majstrował. Oczywiście żartuję, wiadomo przecież, że taki muzyk z ADHD na scenie znacznie podnosi atrakcyjność występu, a i muzyka serwowana przez rozbawionych wykonawców lepiej smakuje.

Po występie zespołu Danny Boy Experience nastąpiła krótka przerwa, po której na scenie pojawił się Janek Gałach i jego nowy muzyczny projekt Jan Gałach Band w składzie:

Karolinę Cygonek słyszałem już w Lesie dwa razy i za każdym razem wychodziłem z jej koncertu bardzo zadowolony. Tym razem miała wystąpić na końcu, według planu o północy. Niestety koncert trochę się opóźnił i pomimo, że odwlekałem ten moment jak tylko mogłem, to i tak musiałem wyjść w trakcie. Na szczęście nie straciłem występu Karoliny całkowicie, a ta swoim śpiewem wynagrodziła mi wszelkie niedogodności. Wspomagali ją właściwie Ci sami muzycy, którzy wcześniej występowali z Jankiem, tylko zamiast Karola Skórskiego pojawił się Marek Kobus, czyli Pegaz z Bieszczadzkiej Grupy Bluesowej.

No i to by było na tyle, Dziewiąty Koncert Świąteczny przeszedł do historii. Mam po nim lekki niedosyt, choć nie do końca potrafię zdiagnozować jego przyczyny. Wszystkich muzyków bardzo lubię, Muzzy i Janek nie raz zachwycali mnie swoimi umiejętnościami, a Karolina śpiewała pięknie i wychodzić się nie chciało... Ale w powietrzu czegoś zabrakło... Może tego tłoku, który zawsze koncertom świątecznym towarzyszył, w końcu nie każdy może sobie pozwolić na całonocną bluesową imprezę w środku tygodnia. Może papierosowego dymu, bo mówcie co chcecie, ale od czasu wprowadzenia zakazu palenia, już na kilku koncertach czułem się nieswojo. Wychodząc na papierosa rozpraszamy pozostałych, a i sami odrywamy się od koncertowej atmosfery. Jeden współtowarzysz niedoli próbował bronić ustawy wskazując, że dzięki niej nawiązujemy na dworze nowe znajomości. Może i prawda... Dla mnie jednak nieodłączną częścią rock 'n' rolla zawsze była zadymiona knajpa, alkohol, często ścisk i poranny ból głowy...

No i jeszcze garść mini komiksów na deser. Mam nadzieję, że wywołają uśmiech na twarzy i zostaną jako pamiątka po koncercie. Pozdrowienia dla wszystkich muzyków i do zobaczenia za rok.