Wszystko jest poezją - każdy jest poetą. - pisał Edward Stachura w swoim dobrze znanym dziele. Coś w tym jest istotnie. Prawdopodobnie w każdym człowieku drzemie pewna niewytłumaczalna potrzeba piękna i twórczości. W jednym większa, a w innym mniejsza. W niniejszym dziale pragniemy zaprezentować owoce twórczości osób utożsamiających się z Ruchem Hipisowskim, których potrzeba poezji zdaje się być wyjątkowo silna. Przelewają na papier doświadczenia duchowych poszukiwań, nieustannego wędrowania, Drogi, Miłości, hipisowskich ideałów, wszystkiego tego, co szarpie na co dzień wrażliwe dusze. Szukamy zatem osób chętnych do przedstawienia swoich dzieł. Swoją poezję może nadesłać każdy(bez względu na płeć, wiek, długość włosów czy rozmiar buta), kto tylko czuje się w jakikolwiek sposób związany z Ruchem, każdy! Wspólnymi siłami stworzymy w ten sposób drugą już edycję "Antologii Poezji Hipisów". Wiersze będą wpierw prezentowane w kolejnych numerach Libertasa, natomiast w perspektywie, gdy już zbierze się porządny tomik Waszej (no bo czyjej?) twórczości, mamy wydanie "Antologii" w formie papierowej, tak jak to było z pierwszą częścią - redagowaną przez Annę "Mamę" Radecką. Dotychczas nadesłane utwory można przeczytać poniżej. Czekamy także na Ciebie!

EKRANY Nie to nie słowa, już wiem że nie słowa by czucie przekazać, nie w słowa spakować lecz w kosmos chwili i w to, co przeżyliśmy razem Bo gdy słowo przyszło, to tylko słowo, a nie opisywana przezeń rzeczywistość czy to oczywistość jest dla cię, mój miły ty bracie? Co dzień od nowa wirujące słowa w sieci złączone znaczenia zlepione odpowiednie dla potrzeb by dotrzeć w serduszka stęsknione lecz słowa lecą bez swojej prany bo pranę, czy manę filtrują ekrany w ich firany zapadamy się jak w letarg gdy nad nami o nas samych trwa już silny marketowy przetarg Nastaje noc przemyśleć dzień trzeba mi choć lubię tłok to teraz dla mnie tych chwil potrzeba mi, happy jak kania gdy dżdży w świt staję sam przed sobą gdy pode mną rzedną dnia mgły Tymczasem świat poważnie już dzieli się piruecie virturealu nie motaj mnie czy wy wiecie jak restartuje nas sen pojawia przestrzeń się gotowa zmieścić całkiem nowy sprytny dzień Patrzę na rozedrgany bieg danych jak koni pijanych wyłapiesz takiego, co we łbie masz wzór z niego nie widzieć, czego nie chce się widzieć błąd plemienia naszego cybernetycznego Jak taki po pracy zorany przychodzi do tej ściany ekranem w łeb wali info o tym co w oddali się pali albo inne złe, co sprawi że dłużej tu zabawisz a to prawdziwe życie sobie leży odłogiem netowa komuna nie tylko nałogiem się stała lecz formatu dostąpiła miła nam nasza jaźń cała gdy słowa wciąż lecą bez swojej prany tą pranę czy manę filtrują ekrany czy mamy wstrzymane emocje, przedrostek emo jest dziś wyśmiewany sens w litery w słowa jest degenerowany netowe szukarki zadane zbierz dane co niby są twoje lecz kto je przegląda jak kapłan swe zwoje religii naboje Gdy szlak przecieramy – szlag trafić ekrany My sami ze sobą do siebie trafiamy Bo to że ty zmorzesz te netowe zorze na niebo ci Boże aksamit położy Nastaje noc przemyśleć dzień trzeba mi choć lubię tłok to teraz dla mnie tych chwil potrzeba mi, happy jak kania gdy dżdży w świt staję sam przed sobą, gdy pode mną rzedną dnia mgły Tymczasem świat poważnie już dzieli się piruecie virturealu nie motaj mnie czy wy wiecie jak restartuje nas sen pojawia przestrzeń się gotowa zmieścić całkiem nowy sprytny dzień Gdy szlak przecieramy – szlag trafić ekrany My sami ze sobą do siebie trafiamy Bo to że ty zmorzesz te netowe zorze na niebo ci Boże aksamit położy Gdy szlak przecieramy – szlag trafić ekrany My sami ze sobą do siebie trafiamy Bo to że ty zmorzesz te netowe zorze na niebo ci Boże aksamit położy Słowa nie uleczą bez swojej prany a pranę, czy manę filtrują ekrany a kiedy ty zmorzesz te netowe zorze na niebo ci Boże serduszko otworzy Paweł Aldaron

OCZY BOGA W zgiełku zdarzeń w tłoku myśli nie wiesz czasem dokąd iśc.. Błądzisz ślepo poprzez życie jak niesiony wiatrem liśc.. Czas ucieka jak przez palce ludźmi leczysz własny strach.. Zamiast wykorzystac szanse.. uświadomic sobie fakt.. Pogoda i Spokój Ducha których nikt nie naruszy na wyciągnięcie ręki tu blisko w twojej duszy.. Ktoś kiedyś o samotności śpiewał że samotnośc to trwoga. Dzisiaj wiem już na pewno: Samotnośc - to oczy Boga.. Janek "mel4body" Bukład

CZARNY DZIEŃ Stoję. Pytasz jak żyję? Egzystuję pomiędzy szklanymi murami. Trzymają mnie za ręce wyrywając uciekające skrzydła. Dookoła świat się kołysze. Drga każde ludzkie życie sylabami marzeń. Poszukują chwil by ułożyć cenne puzzle, by patrząc wstecz nie żałować braku, nie widzieć pustki. Zamykam oczy by mniej bolało. Gruby łańcuch trzyma serce skrwawione łzami. Stoję. W stronę blasku biegną tylko barwne wspomnienia. Kiedyś wyrwę swój żal z ramion ciasnej klatki... Wyruszę w pogoń za źródłem... 10 lipiec 2009 Ewelina "Tweety" Celejewska

KISIEL INC. Szczęk otwieranych powiek tłumi śmiech Brak jakiegokolwiek celu przytłacza myśl Dni podczas których nie patrzę w lustro Szare, ciche, bezwonne i jadowite Już nie marze, niczego już nie pragnę Czemu nie pozwalasz mi być zwierzęciem? Chce w klatce bezpiecznie trwać! Za oknem gnijący człek przechadza się chodnikiem Sobie stąpa po wilgotnym bruku Idzie dokładnie i szczegółowo wytyczoną drogą Przez jego panów z Coca Cola Company Zatrzymał się przed szklanym terrarium Bezszelestne wrota otworzyły się same Wjechał windą na dwudzieste pierwsze piętro Piętro wypełnione malinowym kiślem Stanął w progu, koszula, krawat. Rozebrał się do naga Nie ludzki smród wymieszał się z tlenem Wskoczył w owocową papkę i rozpoczął walkę Walczy beznamiętnie o drogę na dwudzieste drugie Pięto wszech wielkiej stalowej klatki Rychle miną dni walczących kurw w kiślu Jeszcze zdążę, idę obejrzeć walkę. Aleksy Duchnowski

* * * dziś nawet wierzbie jesienny deszcz współczuje tęskno do liści Andrzej Homo hipisus

KOCIABAJKA Miłe, rasowe kocury Na strychu drewnianej szopki – Ubrane w cudne mundury Walczyły o względy kotki. Gryzold był starszy i niski, Mryzold wysoki, szalony. Zgodnie pilnowali miski, Wiana wymarzonej żony. Młody śpiewał serenady, Drugi auta reperował. Kociabajka dla zabawy Mruczała najczulsze słowa. I marzyła o miłości, Romantycznej z filmu rodem. Pójdę do sąsiadów w gości, Może spotkam się z Arnoldem? Przyszedł amant z kanką mleka. Zasiadajcie do wieczerzy – Prosi kotka, nie odwleka. Wszystkich trzech. Kto chce niech wierzy. Regina Nachacz

LEPIEJ-JA z niepokojem w każdym rogu w każdym przejściu się oglądam i przechodzę zbyt pobieżnie aby tylko iść w popłochu aby tylko nie zginęło nie upadło i nie stłukło ale może jednak lepiej razem z liśćmi nie za szybko tak przyjemnie i cieplutko pomaleńku zżółknąć sobie tak po prostu Asia Skowronek