Po mężu przybrała swoje drugie nazwisko i stała się współwłaścicielką w/w pism, co miało niewątpliwie duży wpływ na jej działalność i karierę zawodową. Alice nie tylko była zaangażowana w redagowanie i wydawanie własnych pism, ale też dużo pisała do innych znanych czasopism i periodyków angielskich. Cały czas kontynuowała też swoją twórczość poetycką, wydając kolejne tomiki wierszy: „Later Poems”, (Wiersze późniejsze, 1901) i „A Father of Women and other Poems” (Ojciec kobiet i inne wiersze, 1917). Po wielu chorobach, w tym długoletniej depresji, zmarła w 1922 r. Po śmierci wydano drukiem tomy jej wierszy: „The Poems of Alice Meynell” (1923), „The Poems of Alice Meynell, Complete Edition, Ed. by Frederick Page” (1940) i „Prose and Poetry” (1947). Wiersze Alice Menell nie były dotąd w Polsce publikowane. Moje przekłady ukazują się po raz pierwszy.

Ryszard Mierzejewski

Żale Podobnie jak odbijają się fale odpływu Od niskich nadbrzeży piaszczystych, Tak fale przypływu wsuwają się w nie, Aby je objąć w ramionach rozłożystych. Więc w ciągu całego życia, które mnie niesie, Z miejsca, gdzie twoje prawdziwe serce mieszka, Fale myśli i wspomnień obracają się się do mnie, Łagodząc smutek pożegnania. Machanie rękoma, marzenia, kiedy dzień zapomina, Na wpół zagubioną troskliwą opiekę. Najsmutniejszy z moich wierszy, przyćmiony żałuje Wśród moich modlitw twoje imię. Chciałam tego dnia przyjść, dlatego czekaliśmy I tak cierpliwie i usilnie prosili, Kiedy wracając, powinnam jeszcze raz wypełnić Wszystkie strapione twoje myśli. I twoją samotność wypełnić, która leży w oddali W ciągłym i trwałym cierpieniu. Czy cię zadowolę, ciebie ze złamanym sercem, Kiedy znów nadchodzi fala przypływu I napełnia małe nadbrzeżne jeziora, I obsadza ich powierzchnie winoroślami, A ciszę basenów, rzek i strumieni Wypełnia między wyspiarskimi wzgórzami?tłum. Ryszard Mierzejewski

Po rozstaniu Pożegnanie dawno oznajmiono, zapomniałam o tobie, Nawet nigdy o tobie nie wspomniałam. Ale jak mam nauczyć się cnót i jeszcze unikać ciebie? Dla twojej sztuki tak blisko nieba cię miałam, Gdyż ku niebu ulatywały moje rozmyślania o tobie. Swoją ścieżką otoczyłeś wszystkie sanktuaria, W mojej melancholii dostrzegam Twoją dobroć obok mojego dobra, które usycha, A jeśli od jednego grzechu się odwracam, Odwracam się do kogoś, kto jak ty się uśmiecha. Czy odepchnięcie od ciebie mnie czeka, Gdy do ciebie zmierza cały mój rozwój nocą i dniem - I w tobie jest cała wiara, nadzieja i sztuka? One są podążającym w jedną i tę samą stronę nurtem. One wyciągają moje życie, moje życie z mojego serca.tłum. Ryszard Mierzejewski

Myśli podczas rozłąki Nigdy nie spotykamy się, a jednak spotykamy się codziennie Na tych wzgórzach życia, zamglonych, w dużej odległości - Dobrych, aby je kochać oraz spać w naszej niewinności. O, wzgórza życia, wzgórza życia! I wy od nich jeszcze wyższe, Nasze duchy opiekunów spotykają się na modlitwie i zabawie. Poza cierpieniem, radością, nadzieją i długą niepewnością, Ponad szczytami naszych dusz, daleko i z dużą ostrożnością, Anioł spotyka drugiego anioła na tej samej drodze. Poza wszelkim dobrem, zawsze wierzę w ciebie, Albo ty we mnie, zawsze tak się kochamy i żyjemy, Pomimo, że nie jesteś ideałem dla mnie. Mój anioł nie spada nisko. One pozdrawiają się wzajemnie, Kto wie, może wymieniają pocałunki, które im dajemy, Ty swojemu krzyżowi, a ja mojej matce.tłum. Ryszard Mierzejewski

Ogród Moje serce będzie twoim ogrodem. Przyjdź tu, kochany, To będą najszczęśliwsze godziny w twoim ogrodzie, Gdzie są moje myśli najczystsze i kwiaty najwyższe, Od ich korzeni po korony płatków, tylko ty, mój jedyny. Twoje miejsce jest tutaj, gdzie nasiona zasiane zostały Do pochmurnego nieba, które deszcze przechowuje. Ale, ach, ptaki, ptaki! Kto im nowe gniazda zbuduje, Aby utrzymać te twoje? O, przyjacielu, ptaki odleciały. Kiedy przybywają i odchodzą, opuszczając nasze sosny, Aby podążać za słodkim latem i szukać nowych domów, Śpiewaj tylko tę jedną pieśń, którą nasze olchy powtarzają. W moim sercu są myśli, co trzymają dla mnie twoje oczy, Wymykające się do cichego świata i letnich sezonów, Ze skrzydłami, które w srebrnych morzach się zanurzają.tłum. Ryszard Mierzejewski

Wyparcie Nie muszę myśleć o tobie, jestem zmęczona, lecz silna, Unikam miłości, przyczajonej w całym zachwycie - Miłość do ciebie i ta wysoko na nieba błękicie, Przechodzi obok nas, niczym pieśń najdroższa. Och, tuż po najsłodszych myślach, które się tu zbierają W tej piersi, myśl o tobie czeka jasna w ukryciu, Ale nigdy nie musi się pojawiać w moim widzeniu, Na cały długi dzień zatrzymuję tę krótką chwilę z tobą. Ale kiedy sen zamyka każdy mój trudny dzień, Kiedy noc robi przerwę w długim widzeniu, łapię Wszystkie więzy, których pragnę, i je rozluźniam. Muszę zdjąć, jak szatę, moją wolę i odłożyć w cień, Z pierwszym snem, który przychodzi, kiedy śpię, Biegnę, biegnę i w twoim sercu się wzbieram.tłum. Ryszard Mierzejewski

Wiosna na Wzgórzach Albano Nad Campagną pogoda jest mglista i ciepła, Wiosna nadchodzi z wypełnionym ciszą sercem I mnóstwem myśli, słabym morskim błyskiem, Rozdzielającym dwie mgły, jak opadające pióra. Dzika wiosna znaczy wzgórze i równinę tak samo, Blado porośnięte albo pyłem kwiatów zarumienione, Rzym przed wiekami i jego wszystkie wieże zamglone, Pływający pośrodku, jak mała chmura, którą spętano. Chętnie położyłabym ręce na twojej twarzy, Ty z twoimi myślami, kim jest inna Wiosna, Przyciągasz mnie jak ponure dziecko do siebie. Z innego miejsca patrzą na mnie twoje oczy, Tajemnic i innych spraw nie poruszam tego dnia, A twoje oczy w ciszy robią się delikatne i dzikie.tłum. Ryszard Mierzejewski

Pieśń nocy o świcie Wszystkie gwiazdy mnie porzucają. I wiatry poranne mną wstrząsają. Gdzie mnie przepędzają? Dokąd mam biec bez końca, Aż do zachodu słońca, Aż do spełnienia się dnia? Czy do górskiej kopalni, Do sosen gałęzi, Do ludzi, którzy są ślepi, Do czoła, które Po kolana jest schylone I chorymi wspomnieniami zarażone?tłum. Ryszard Mierzejewski

Pasterka Idzie - pani mojej radości - Pasterka owiec. Jej stadami są myśli. Trzyma je w białości. Trzyma, aby za nimi nie biec I karmi na pachnącej wysokości, Układając do snu na koniec. Wędruje po wzgórzach matki w jasności - I po głębokich dolinach może się wlec, W czułych piersiach nocnej ciemności. Najczystsze gwiazdy mogą jej ulec. Idzie - pani mojej radości - Pasterka owiec. Trzyma małe myśli w oczach światłości, Mimo że one mogą skakać i biec. Jest tak pełna rozwagi i prawości. Jej dusza jest jak wciąż gorący piec. Idzie – pani mojej radości - Pasterka owiec.tłum. Ryszard Mierzejewski

Owczarnia Niechaj oczy patrzą, Teraz jest czas! Wracajcie, wracajcie Stada twojej wyobraźni, fantazjo dzika. Z górskich tras je sprowadzajcie, A swawolne myśli niech milczą. Przynieście je na zamglone kiełkujące pola I pozwólcie mi być owczarnią! Niechaj oczy patrzą, Teraz jest czas! Wołajcie, wołajcie Wypasane pocałunki, zagubione W rozrzuconych słodyczach. Wszystkie zbierzcie I osłońcie, niech nie marzną. Trzymajcie je razem, blisko siebie, radosne I pozwólcie mi być owczarnią!tłum. Ryszard Mierzejewski

Wiatr w piękną pogodę w Anglii O, z jakim cudownym obcujemy wiatrem, Który przeszedł dziś przez angielską ziemię, Z niecodziennym pocałunkiem I wspaniale znalazł dla siebie drogę! Wyjątkowo niesplamiony i czysty, Pomiędzy miastami i fabrykami, Unikający ich i długo szybujący, Jak Sycylia ze swoimi niebami. O, jaka dobra ucieczka, horyzont czysty jak Rzym! Czarne kominy po lewej i prawej stronie, Ale nie dla niego, prosty i pewny z nich dym I jego świetlisty dzień, i jego nocy otchłanie. Jak ostry jego wybór, jak szybkie jego nogi! Droga wąska i trudna do znalezienia! Delikatne i dyskretne jego kroki, Chodzące nie jak jakiś wiatr świata. Najbardziej podobny do człowieka i jego dnia, Jeden z niewielu, jedyny doskonały, Jego otwarta ziemia i jedyna droga, Jego wąski trakt, otwarty, słoneczny.tłum. Ryszard Mierzejewski

Głos ptaka Kim jest „on” zatem? Dante, Keats, Szekspir, Milton, Shelley; całe Róże w ich wielkości z przenikliwym dekretem, Nadpobudliwe nieco, niewyraźnie wywołane. Za nich, którzy właśnie powstali Z ptasim głosem, skowronka i słowika, Pij wiersze z ich gardeł, jak ze szklanki, Nad panującymi wielkimi nutami świata. I nie tylko te same Poetyckie głosy obudziły. W słuchaniu mężczyzny, Kobiety i dziecka poeta porusza to, co nieznane, Poprzez kwiaty ptaków po narodzone już kwiaty. Obudził się wcześnie i uważnie słucha Naszego ojca, Świętego Piotra płaczącego, Piejącego, dwa razy, ptaka proroka, Najsmutniejszego koguta świata ludzkiego.tłum. Ryszard Mierzejewski

Do ciszy „Przestrzeń, Granica Bryły”: Cisza, potem, Kształt Melodii Żadnej ciszy dla twojej bezczynności nie unoszę, Moją ciszą związane są śpiewy ku twojej chwale. Ale dla twojego modulowania melodii Mozarta Trzymasz blisko ptaka, który śpiewa do księżyca, Opiewa twoje drogi magistrackie. Ulubione, wyraźne męskie melodie, dostosowane dla ciebie, Wyodrębnione, sprawdzone, zwięzłe, zebrane, boskie Powtarzam również twoje subtelne naśladowania, Twoje refleksje, wędrówki i wszelkie oczarowania, Które wypełniają twoje strofy poetyckie. Twoja tajemnica jest pieśnią, być, które jest istotą Muzyka nigdy nie była wzorcem, ale duszą twoją, Rzeźbiarzem! Silnym jak rzeźbiarz przestrzeni i ręka Dyskobola w szybkim ruchu, którą zatrzymuje cisza. Człowiek na drodze do ciszy jest istotą głuchą i ślepą.tłum. Ryszard Mierzejewski

Konfrontacja na wybrzeżu morskim To jest królewski i autentyczny czerwiec, Kwitnący niczym ta biedna ziemia, Która rozciąga się tu po południa kraniec, Przerzedzony naród przez srogiego króla. Daleko, gdzie nie sięgają zacne letnie prawa, Gwałtowny i brutalny w gorejących różach, Światło jego słońca na lustrzane baseny pada, Samochwała w Alpach na pokonanych śniegach. Hen w oddali, prawda dla jego czasu, Jego barwa, ogień i żarty są zapowiadane. Ale tutaj, w mało ważnym kwiatku, Lato nie jest nigdzie jawnie ogłaszane. Dla kobiety, którą wskazałam, nie ma państwa, Mało radości, żadnej pieśni i łaskawy koniec. Jedynie jej młodość, z jego czasem była zgodna. Bardzo słabo dostrzegalny ten jej czerwiec.tłum. Ryszard Mierzejewski

W nocy Dla W. M. Dom, dom od horyzontu daleki i jasny, Aż tu zamieciony przez miękkie skrzydła, Mnóstwem wspomnień dnia narysowany, Jak drzwi snu gołębnika. Ach, które przylatują najsłodszym światłem Ze wszystkich tych ptasich domów? Które najprostszym i najszybszym lotem, Twoich słów do mnie, twoich słów?tłum. Ryszard Mierzejewski