Pewnie macie ten sam problem co ja. Ulotki. Stosy ulotek. Są wszędzie. Dosłownie wszędzie. One nie tylko uprzykrzają mi życie, ale wpływają również na moją wagę.

Wstaję o 5:30. Myję się, maluję /to raczej obowiązek niż przyjemność/. Się ubieram. Wychodzę z domu: i proszę. Śniadanie na wycieraczce. Pizza, jaką tu wybrać. Moja ulubiona peperoni w powiększonym zestawie z coca-colą. Najedzona idę do auta. Zza wycieraczki spogląda na mnie kebab zawijany w cieście. Pychota. I jak tu się nie skusić. O 7 rano zaczynam pracę tzn. kawę piję. Już jestem pełna i mam w sobie jakieś 2000 kalorii. 9:30 – przerwa śniadaniowa. Raz, dwa, trzy…

- Pani Kasiu! Może coś na śniadanko? Mamy dziś bigosik, flaczki i wyśmienitego śledzika. - Pani Gienia jak zwykle punktualna.

– Nie, dziękuję, już jadłam.

Ale Pani Gienia jak przedstawiciel Zeptera nie daje za wygraną.

– Ale ten śledzik jest dziś naprawdę wyśmienity. Pani Kasiu, i Pani odmówi śledzika? Taka smakosza?

No dobra, już wezmę tego śledzia.

– A miętówek Pani nie ma?