Zazwyczaj raz w miesiącu serwuję sobie dietę oczyszczającą, lecz nie taką zwyczajną. Moja dieta oczyszczająca polega na przeczytaniu lub też wysłuchaniu książki przeznaczonej dla dzieciaków. Ma to na celu oderwanie się od spraw, przez które głowa staje się zazwyczaj dziesięć razy cięższa. Całą zimę dawkowałam sobie po raz setny Mikołajka na zmianę z moją ukochaną Musierowicz. Jednakże stwierdziłam, iż dosyć tego dobrego-znajomego i wzięłam do ręki audiobook Joanny Olech. Zachęcona przyjemną okładką zaczęłam słuchać i nie umiałam przestać! Poznanie całego pamiętnika Miziołka - trwa ponad cztery godziny - zajęło mi dwa dni i nie ukrywam, iż specjalnie przeciągałam jazdę autobusem, więcej - chodziłam pieszo tylko po to, by móc w spokoju słuchać i śmiać się w głos z zabawnego, czasami złośliwego i sarkastycznego głównego bohatera.

Miziołek, chłopak chodzący do szkoły podstawowej jest narratorem opowieści. Jego historia to notatki zaczynające się zawsze datą. Są krótkie i treściwe, idealnie nadające się na audiobook, gdyż naprawdę ciężko stracić wątek w toku opowieści. Oprócz doskonałego humoru słownego słuchacza bawią przede wszystkim sytuacje w jakich znaleźli się główni bohaterowie. A są oni niesamowici, każda z postaci występującej w książce jest bardzo intensywna: Mamiszon – mama trójki dzieciaków, ciągle zmieniająca swoje zainteresowania, beznadziejna kucharka; Papiszon – informatyk, którego zdenerwować może tylko próba posprzątania jego gabinetu. Do korowodu kolorowych postaci, które nakreśliła swym piórem Joanna Olech, zaliczają się też przyjaciele i wrogowie ze szkolnej ławki oraz dwie młodsze siostry Miziołka: Kaszydło, lat cztery i dwuletni Potwór.