W drodze powrotnej z Kornwalii, korzystając z tego, że zapuściliśmy się na południe Anglii, zatrzymaliśmy się na weekend w Bradford on Avon i Bath. W Bradford mieliśmy okazję zjeść fantastyczny lunch w kawiarni, która zbiera od lat branżowe nagrody i w której wiele osób powinno się uczyć, jak prowadzić tego typu biznes.

Kawiarnia mieści się w domu datowanym na 1502 rok, co powoduje, że jest to miejsce dość specyficzne: stosunkowo małe, z niskimi sufitami, wyeksponowanymi belkami drewnianymi, a na dole słychać każdy krok z piętra. Stoliki są usytuowane na parterze i piętrze, miejsc jest niewiele. Aby mieć pewność, że dostanie się stolik, szczególnie w sezonie urlopowym, należy go wcześniej zarezerwować.

Jest to kwintesencja tradycyjnej angielskiej herbatki w starym stylu: delikatna porcelana, subtelna klasyczna muzyka, świeże kwiaty w wazonach, stare meble, podświetlona głowa Królowej Wiktorii we wnęce i kiczowate figurki na kominku. Magię miejsca podkreślają kelnerki ubrane w wiktoriańskie stroje służących. Zachowują się tak, jakby nie miały klientów z ulicy, ale dobrych przyjaciół na herbatce, którym chciałyby uchylić nieba; są ciepłe, przyjazne; służą radą.

Bywałam w wielu kawiarniach w Wielkiej Brytanii, ale to tam był najbardziej imponujący wybór herbaty: w karcie było ponad 30 gatunków i mieszanek! Co więcej, była to herbata liściasta, podawana z siteczkami i dodatkowym dzbankiem gorącej wody do rozcieńczania naparu, gdyby zrobił się on zbyt mocny w trakcie posiłku. Wybór tak imponujący, że trudno było się zdecydować. Luby do lunchu zamówił mocny napar Assam, a ja mieszankę herbat słabszych o delikatnej wędzonej nucie. Skusiłam się z powodu nazwy: mieszanka Jane Austen. Pisarka spędziła parę lat w sąsiednim Bath i umieściła w nim akcję swoich dwóch książek.

Do jedzenia oboje zamówiliśmy zestaw (jeden z wielu skomponowanych i cenowo zróżnicowanych, np. najdroższy zawiera szampana) zwany wytrawną herbatką, w którego skład wchodził dzbanek herbaty naszego wyboru, wytrawny scones z ziołami, po kawałku cheddara, stiltona i camemberta, masło, seler naciowy, jabłko, winogrona i chutney. Nasz zestaw marzenie. I tak też smakował. Wybór serów nam odpowiadał, a scones był lekko tostowany i jeszcze ciepły. Reszta składników pasowała idealnie. Mimo że byliśmy najedzeni po tym sycącym zestawie, to po prostu nie mogliśmy odpuścić słodkiego finiszu.