Rozpoczynamy nowy rok i jak zwykle mamy nadzieję, że będzie lepszy niż poprzedni. Nie ucichły jeszcze na dobre fajerwerki, a na kalendarzu już widnieje nowa liczba – 2015.

Styczeń to zima w pełni i nikt nie oczekuje upałów w pogodzie, chyba że w sercu... bo miłość nie zna dnia ani godziny, tym bardziej pory roku i jest pożądana również w zimowych miesiącach, choćby po to, by złagodzić mrozy. Bo czy sama czapka na głowie wystarczy?

KRAJOBRAZ ZIMOWY Noc. Para bucha z pysków srebrnych koni. Przed karczmą zapalono. Dzwonki gwiazd są z daleka, a drzewa jak kroki pogoni. Mijamy baszty ostów jak ostrokół miast rzeźbiony w gotyk śniegu, śnieg padając dzwoni, topią się gwiazdy w nierozważny czas. A niebo, co podobne do białej jabłoni rozkwitającej, z wolna ciche pióro roni w misę ziemi dymiącą od krwi i pożogi. Jest to pióro anielskie zapomniane w śnie, które upuścił Bóg, gdy spał. Gdy padło w ogień, poczyna rzeźbę w nim. Jak w skrzepłą krew zanurza się; jest dłutem w sobie, które z trwogi - przed naszymi oczami wzbija cichym kłem zamki doniebne, którym światło progiem, a każdy kamień jest żyjący Bogiem. Noc. Para bucha. Konie w biel poniosły, rosną głazy przejrzyste układając kształt, każdy kształt w bryłę zamków, co jak drzewa rosnąc są lżejsze od obłoków i cięższe od skał, i w nich zamyka z wolna za postacią postać, aż tylko rybak stygnąc w nich bez ruchu został, słychać tylko bijący po chmurach plusk wiosła i wtedy Bóg się budzi, co uśpiony trwał, kładzie promień na liry i milczeniem gra.Krzysztof Kamil Baczyński

PRZEZNACZENIE Ręka aż drży, kiedy sięgam, i serce wali jak młot, już nic nie ważna przysięga! Przysięga tylko łotr! Przez resztkę przyzwoitości dzisiaj nie powiem już nic, lecz już rzucone są kości... Losu nie wstrzyma nikt! To tylko kwestia jest czasu, tygodni, a może dni, kilku wzniesionych toastów, prawdy co w winie tkwi, bo ręka już się nie cofnie, odkryje, co chce się skryć! Gdy ciało się ciała dotknie, będzie co miało być. Witold Wieszczek

* * * (DLA M...) delikatnie układasz dłonie w miejsca wywołujące dreszcze językiem muskasz sutki spychając sprzeciw w niebyt pocałunki jak wielobarwne motyle obsiadły moje ciało skrzydełkami ich próbuję się schłodzić jesteś we mnie spełnieniem wyczekiwanym początkiem  legendą drogi  która  zmienia się w rzeczywistość Brygida Błażewicz

MAŁPKA W lustrze czeszę myśli Zmywam nadmiar lat Tuszuję geny Oceniam świat Jestem sobą Regina Nachacz

PASTERKA 2014 Znów pasterka o północy Chwała idzie wielkiej mocy Taka Świąt jest wielka rola Chociaż troszkę to z Gogola. Żywi nie tracą nadziei Ale zaraz po kolei Jeszcze ludzie święta czują Jeszcze w święta wciąż świętują. Słońce krótko dzisiaj świeci Kolędują cicho dzieci Wolno idą ludzie biedni Dziś nikomu nie potrzebni. Oceniając sprawę z boku Przyszły święta jak co roku Wigilijna noc świąteczna To tradycja taka wieczna. Coś znów mija coś umiera Na refleksję znów się zbiera Chociaż świat ten nie jest mały To wartości dziś zmalały. I co bardziej jest śmieszniejsze Że ambicje mamy mniejsze I jak pokazuje życie Nie ważniejsze jest dziś bycie. Dzisiaj mieć to jest zasada Którą wspomnieć tu wypada Dużo mieć dużo posiadać I rozsądnie zawsze gadać. Chwalić system demokrację Decydentom dawać rację Czasem skromnie protestować Się nie stawiać nie pyskować. Każdy człowiek ma wydatki Płacić trzeba też podatki Bywa odruch bardzo stary Nie narażać się na kary. Ważnych nie trza dzisiaj martwić Bo jak dziś głodnych nakarmić Oczywiście dobra władza Głodnym w roku raz dogadza. Duże stoły wystawione Już opłatki wyłożone Dziś naprawdę nikt nie kłamie Władza czasem też się łamie. Dawniej ludzie wszak widzieli Łezkę w oku u twardzieli Dziś składają nam życzenia Chociaż serca są z kamienia. Wielcy czasem tak ukradkiem Łamią także się opłatkiem No i władza tak pod nosem Mówi do nas ludzkim głosem. Sens dziś życia i dążenia Nie najskrytsze są marzenia Namiętności także plany I interes nieudany. Wszystkie pasje namiętności Coś nas cieszy czasem złości Coś też smuci i raduje Coś się zyska coś zmarnuje. Coś się stworzy coś zepsuje Co najbardziej nam pasuje Co nam czyni przyjemności I największe też radości. Zaś sens wiersza jest nieduży Autor sobie tak bajdurzy No i powiem prosto z góry Że autora są to bzdury.. O co chodzi w tym tu dziele Wszak wartości w nim nie wiele Nic zupełnie on nie wnosi By nie czytać sam się prosi. Ktoś też powie to już było Najważniejsze się przeżyło Gdzieś umknęło sedno sprawy Koniec pieśni i zabawy. Niby świat jest wciąż wspaniały Choć już padły ideały Dno nie gorszy pornografii Świat niewiele już potrafi. Nic nie wniosą mądre słowa Dawno była już odnowa Dawno padły ważne racje I nieważne deklaracje. W krzywych ustach czarodzieja Miłość wiara i nadzieja Sedno powiem w wielkim skrócie Fałsz natenczas brzmi w tej nucie. POSTSCRIPTUM Znów Gazetę mam na stole Wielu prawda w oczy kole HONOR - ludzie nie zabawa Tylko - „Prawda Jest Ciekawa”. I tu kończąc wiersz powoli Prawda kiedyś nas wyzwoli Może autor tu przesadza Pożyć daje jeszcze władza. EPILOG Najważniejsza dziś jest ona Wszak wiadomo że mamona Iż jest jasne brak pieniędzy Kwintesencją bywa nędzy. Autor dzisiaj smutno smęci Mając ciągle w swej pamięci Wspominając rzecz tą tkliwie Miało wszak być sprawiedliwie. Mieczysław Góra

ZIMOWY PUCH Kiedy zimowy biały puch sypie z nieba, do szczęścia nam już nic nie potrzeba. Jakiś mały promyk słońca błyśnie czasem. Pospacerujemy chętnie zaśnieżonym lasem. Kiedy leśne świerki powitają białymi gałązkami, wtedy mroźny styczeń zaskrzypi pod nogami. Jakieś małe kochane serce cieszy się miłością. Mimo zimy dzieli się z drugim swą wzajemnością. Halina Herbszt

ŻURAWIEJKA I kto służbista wielki taki, jak cię złapał – marsz do paki!? Sylwester Cybort