Tym razem w odpowiedni nastrój wprowadzi nas urodzony 1 kwietnia 1844 roku, mało znany północnoamerykański poeta.

Pierwsze i - jak później wspominał - najszczęśliwsze lata swojego życia spędził na małej rodzinnej farmie. Beztroskie dzieciństwo nie trwało jednak długo, gdy miał siedem lat farmę puścili z dymem Indianie, a sierotę przygarnęli sąsiedzi, którzy znęcali się nad chłopcem. W wieku 17 lat uciekł z domu i zaciągnął się do wojska. Właśnie na skutek przeżyć bitewnych powstały pierwsze wiersze, niestety przetrwało zaledwie kilka szczęśliwie umieszczonych w korespondencji.

W maju 1864 brał udział w bitwie pod Spotsylvanią, gdzie stracił nogę i doznał poważnych poparzeń. Zmarł kilka dni później, w wieku zaledwie 20 lat.

Giant and girl Owl is not what it seems, Giant comes when you sleep, tied girl in bed is waiting. I do not wait. Fire walk with me! Beach at morning give young body, searching the truth is always bloody. Tomorrow - has already happened. I'm eternal. Fire walk with me! Two knives in the mirror - you will find in darkness of the forest cold days sign. Then your voice help me recite: Fire walk with me! George Frederick

NIEMA ROZMOWA Z WIOSNĄ Z puchowej pierzyny śnieżnej Już śliczny pierwiosnek wyrasta Już płatki rozwinął do słońca A Ja cię tu nie chcę i basta! Ty mi przynosisz wiosnę Porę rozmyślań i westchnień A Ja wiosny nie chcę!!! Dla mnie piękniejsze Płatki śniegu niż deszczu krople Bo Ja na deszczu Poprostu moknę! Mróz Mi maluje porą zimową Na szybach wciąż inne obrazy I ciągle bielą obdarowuje nową Ja wiem, że wiosna Że kwiaty i kolorowo Lecz Ja wolę pustynię lodową! Nie kuś ty mnie skowronkiem Zielenią łąk i zapachem lasu I niezapominajką nad potokiem To piękne każdy wie Ale ... Gdy zapytasz o wiosnę mnie Powiem: Nie, Nie! NIE! Cóż jednak zrobić mam Kiedy słońce topi Moje lody ? A ty ciągle pierwiosnku drogi Nie rezygnujesz, wyczekujesz Więc gdy poprosisz jeszcze raz Powiem tak? Tak! TAK! Monika Porzucek

HISTORIA PEWNEJ JESIENI Siedziałeś na naszej ławce zmoknięty jak nigdy tuliłeś jesienny płaszcz jak mnie kiedyś dziś zmarznięty zbierasz nasze liście na wieczną ciszę pamiętasz ten park śpiewał dla nas tak cicho melodie snów Teraz już mnie nie poznajesz wciąż sam jak kiedyś zostań wtulona tylko na deszcz i wyciągasz dłoń nie umiesz prosić biednym słowem a ja usiadłam obok nie poznajesz jak mówię dobranoc Marta Strączyńska

Z CYKLU ROZCZAROWAŃ - ODDAJ GACIE CZ. 1 (ze szczyptą humoru) oddaj moje majtki zboku nie mów mi że jesteś w szoku tylko sprawdź już horyzonty bo ja rzadko miewam wonty ale teraz przesadziłeś powiedz gdzie je znów wsadziłeś nie chcę łazić na golasa choć mój tyłek - pierwsza klasa weź posprzątaj w końcu w chacie no i oddaj moje gacie Dorota Książek

* * * Przestań śnić Tam nie ma nic Obudź się, przestań śnić Oni czekają Czekają Na Ciebie Tylko obudź się No już! Wstawaj! Biegnij! Może ich dogonisz Może dasz radę Może… Ale ja zostanę tutaj Nie chcę mi się biec Zmęczona jestem Zostanę tutaj Pośnić, pospać… Paulina Drozdek

XXXVI BAJKA O MISIU Był sobie niedźwiadek, zwierzak całkiem miły, miękkie miał futerko, wszystkim był życzliwy. Była i kaczuszka, też niczego sobie, kąpieli dla zdrowia zażywała co dzień. Gdy nastała wiosna misiu rozbudzony przybiegł nad jezioro, by się napić wody. Wtem nagle, zza krzaków kaczuszka wypada z krzykiem, do rosołu całkiem rozebrana! Misiu aż z wrażenia stanął przerażony (do takich napadów nieprzyzwyczajony) i mimo że większy, poległ bez obrony. Bajka ma mieć morał, więc słuchaj gdy nie wiesz, niech niewinna buzia nigdy Cię nie zwiedzie; to kaczuszki od zawsze dybią na niedźwiedzie! Witold Wieszczek