„Czerwiec ciepły, czasem dżdżysty – znak to urodzaju oczywisty.” Od czerwcowej pogody bardzo zależą przyszłe plony. Powinniśmy się cieszyć na grzmoty i błyski, gdyż przyniosą dużo zboża. Kiedy przychodzi czerwiec, słońce świeci od rana do wieczora.

CHORY KOTEK Pan kotek był chory i leżał w łóżeczku, I przyszedł pan doktor: „Jak się masz, koteczku”! — „Źle bardzo...” — i łapkę wyciągnął do niego. Wziął za puls pan doktor poważnie chorego, I dziwy mu prawi: — „Zanadto się jadło, Co gorsza, nie myszki, lecz szynki i sadło; Źle bardzo... gorączka! źle bardzo, koteczku! Oj! długo ty, długo poleżysz w łóżeczku, I nic jeść nie będziesz, kleiczek i basta: Broń Boże kiełbaski, słoninki lub ciasta!” — „A myszki nie można? — zapyta koteczek — Lub z ptaszka małego choć z parę udeczek?" — „Broń Boże! Pijawki i dyjeta ścisła! Od tego pomyślność w leczeniu zawisła”. I leżał koteczek; kiełbaski i kiszki Nie tknięte, z daleka pachniały mu myszki. Patrzcie, jak złe łakomstwo! Kotek przebrał miarę; Musiał więc nieboraczek srogą ponieść karę. Tak się i z wami dziateczki stać może; Od łakomstwa strzeż was Boże!Stanisław Jachowicz

BAJKA DLA ROBACZKA W ogródku pod płotem rósł sobie kabaczek, a w środku kabaczka żył mały robaczek. Robaczek zajmował tam cztery pokoje i razu pewnego pomyślał – chcę żonę! Mam ładne mieszkanie z widokiem na krowę, osiedle bezpieczne, powietrze tu zdrowe, plac zabaw, a nawet i kino w arbuzie. Czas żony poszukać – to leży w naturze mieć żonę, a z żoną gromadkę robaczków – pomyślał robaczek w swym domu w kabaczku. Poślubił sąsiadkę i pod koniec wiosny usłyszał w swym domku śmiech dziatek radosny! A wkrótce, koleją pradawną spraw takich, rodziców żegnały robaczka dzieciaki i same rozpełzły się w całym ogródku szukając kabaczków, marchewek, ogórków, by dom swój założyć i z miłą sąsiadką móc cieszyć się dzieci wesołą gromadką... A późnym wieczorem do łóżek je kładąc rodowe historie mówić na dobranoc: W ogródku pod płotem rósł sobie kabaczek, a w środku kabaczka żył mały robaczek. Robaczek zajmował tam cztery pokoje i razu pewnego pomyślał – chcę żonę... Witold Wieszczek

SMUTEK samotność boli fizycznie dotyka ciała uciekam w kącik znanej ciszy świat rozmazał się w spojrzeniu i niby to znam i wiem ale i tak bardzo cierpię nie pomaga spoglądanie w błękit piegi do słońca też się nie śmieją zamykam kolejne drzwi i się zastanawiam czy ja sama kiedyś odnajdę drogę Brygida Błażewicz

W CISZY W tej ciszy totalnej przedziera się tylko daleki krzyk ptaka. Tak zostać na zawsze wsłuchany w przyrodę bez myśli bez uczuć bez wspomnień. Jak drzewo nade mną z troską pochylone pić wodę wprost z ziemi z której powstałem a teraz do niej powracam. Ryszard Mierzejewski

KIEDY OTWORZĘ OCZY... Kiedy otworzę oczy A łza da światu wymówienie Tęcza nie zabłyśnie Na powitanie słońca Nie powędruję na szczyt błękitu Zejdę niżej Stanę na ziemi twardo W blasku promieni słońca I tyle mi wystarczy Na dzień Dzisiejszy Być tu i teraz Anna Buchalska

DZIEŃ DZIECKA Po majowym dniu matki oczekują wszystkie dziatki z buzią miłą, uśmiechniętą na czerwcowe swoje święto. Wielkie pluszowe maskotki misie, małpki, słonie, kotki, piękne lalki, klocki, gry, dostają dzieci na prezenty. Każda buzia jest wesoła, gdy świętuje cała szkoła Na wycieczkę idą klasy. Słychać śmiechy i hałasy. Aż do zachodu słońca na zabawy nie ma końca. Festyny, ciekawe programy na dzień dziecka mamy. Halina Herbszt

ZŁODZIEJ I DOBRODZIEJ Żyli na świecie Nieodrodni bracia Jak to w życiu bywa Jeden został dobrodziejem Drugi niestety złodziejem Byli podobni Jak dwie krople wina Nie wiadomo, który Komu, łatkę przypinał? Mieszało się pysznie Ze złem dobro Morał z tego taki: Czasem trudno Rozeznać intencje Owoc nie dojrzewa Czystego ziarna Nie obraża plewa Regina Nachacz

TAKA ALEGORIA O czym pisać? Co sądzicie? To co ja i Wy widzicie. Tych absurdów nie ogarnę Padną słowa tylko marne. Alegorię kiepską sklecę I rządzącym ją polecę. „Głupich wszakże nikt nie sieje.” Tak od wieków wciąż się dzieje. Dla dorosłych i dla dzieci Autor bajkę nową kleci I jak w bajce są też zdania I malutkie przekłamania. O złej Rosji poradzieckiej I dobroci też niemieckiej. O tych co Polską rządzili I jak się zaś ustawili. Bo jak niesie wieść ta gminna Jest wszystkiemu Rosja winna. Tu stawiamy naszą rację Przegłosować aklamację. No a w Moskwie tak przypada Jak co roku defilada. Równo kroczą pododdziały Widok nawet jest wspaniały. Lecz to wszystko nie prawdziwe. Nawet konie nie są żywe. A do tego stare szkapy. A rakiety. To atrapy. W samoloty też nie wierzę, Wszystko można w komputerze. A przekręty strasznie duże Dawno były w Bajkonurze. Tu dopowiem, no niestety Że z kartonu są rakiety. No a czołgi, chociaż nowe, Wszystkie one plastikowe. Dopowiedzieć też wypada, Że się Rosja już rozpada, Że potęgi jej ubędzie. Mówią ciągle o tym wszędzie. Fakt jest znany i nie nowy, Że w ten kryzys ten światowy, Berlin z Moskwą się układa, Jakoś dziwnie się znów składa. Problem wcale nie jest nowy, Że interes to gazowy. Tak to właśnie im pasuje, Iż Europę się gazuje. A zaś finał tych wyników, Putin pójdzie do Chińczyków I z tej sprawy, jej wyniku Obudzimy się w nocniku. Tu przytoczę świata zdanie, Że wciąż winni są Rosjanie. Taka to jest linia życia, Aby chłopiec był do bicia. Może mądry tutaj powie, O co chodzi tym w Kijowie. Ukraino bogobojna Po co komu jest ta wojna. Tu spuentuję krótko zdanie. My byliśmy na majdanie. Od nas wyszło to zarzewie, Fakt. Na szczęście Putin nie wie. Oczywiście z Rosji winy, Marna przyszłość Ukrainy. W Polsce mamy problem biedy, No a w Rosji „Dzień pabiedy”. Mądry wierszyk ów zrozumie. Bystry chociaż udać umie. Inny skrytykuje może. A Franciszek. O mój Boże! POSTSCRIPTUM Tu dopowiem drogie dzieci Że tam zawsze słońce świeci Zawsze niebo też tam będzie I bezchmurne, choć nie wszędzie EPILOG A my tutaj silni za to I za nami całe NATO. Wielką mamy też podnietę Zbudujemy se korwetę Co tu mówić? Krytykować? Moda aby pajacować. Dziś polityk się wygłupi I wiadomo kto to kupi Mieczysław Góra