...Była inteligentna, delikatna i piękna. Miała piękne nogi, dłonie, szyję i zupełnie cudownie układała głowę - jak Murzynki. Chodziła po królewsku, naprawdę trudno było nie zwrócić na nią uwagi. Zresztą cerę miała jak Mulatka. No i te niesamowite oczy - jedno piwne, a drugie... No właśnie - słyszę, że drugie miała niebieskie. O ile ja pamiętam, to było chyba zielonkawe.

Mawiano o niej „Tuwim w spódnicy”. Urodziła się w Kijowie w roku 1917 jako Sara Polina Gincburg. Wkrótce po rewolucji jej rodzina uciekła do Polski i osiedliła się w Równem, dużym mieście na Wołyniu, w większości zamieszkanym przez Żydów. W domu poetki mówiono po rosyjsku, na ulicy w jidysz, po ukraińsku i po polsku. Dla siebie wybrała ten ostatni język, ponoć zauroczona polską poezją, i w ten sposób została jedną z najciekawszych polskich poetek.

* * * Non omnis moriar – moje dumne włości, Łąki moich obrusów, twierdze szaf niezłomnych, Prześcieradła rozległe, drogocenna pościel I suknie, jasne suknie pozostaną po mnie. Nie zostawiłam tutaj żadnego dziedzica, Niech więc rzeczy żydowskie twoja dłoń wyszpera, Chominowo, lwowianko, dzielna żono szpicla, Donosicielko chyża, matko folksdojczera. Twoje, niech twoim służą, bo po cóż by obcym, Bliscy moi - nie lutnia to, nie puste imię. Pamiętam o was, wyście, kiedy szli szupowcy, Też pamiętali o mnie. Przypomnieli i mnie. Niech przyjaciele moi siądą przy pucharze I zapiją mój pogrzeb i własne bogactwo: Kilimy i makaty, półmiski, lichtarze Niechaj piją noc całą, a o świcie brzasku Niech zaczną szukać cennych kamieni i złota W kanapach, materacach, kołdrach i dywanach. O, jak się będzie palić w ręku im robota, Kłęby włosia końskiego i morskiego siana, Chmury rozprutych poduszek i obłoki pierzyn Do rąk im przylgną, w skrzydła zmienią ręce obie; To krew moja pakuły z puchem zlepi świeżym I uskrzydlonych nagle w aniołów przemieni. Zuzanna Ginczanka

OBRĘCZ STAREGO BUNTU uciekłam od Marty G. żeby móc szukać żeby znaleźć żeby iść swoją drogą szłam prosto przed [oczami miałam] siebie to mi wystarczyło - wiem dopiero teraz - kiedy doszłam do siebie wróciłam do Marty G. zataczając wielkie koło teraz bronię się przed uciekaniem teraz bawię się obręczą starego buntu Marta Grudnik

* * * Urzędnik od inwestycji z Gdańska miał ochoty prawdziwie z pańska więc przy budowie na Euro stadionu skombinował trochę falochronu i jest już prezesem S.A. Skanska Jerzy Lengauer

ISKIERECZKA Iskiereczka moja mała Już tak dawno wyjechała Pustkę w domu zostawiła Był śmiech, radość gdy tu była Tęsknie za nią przeogromnie Nie wiem czy tam myśli o mnie Nie wiem czy tam jest szczęśliwa Bo to różnie w życiu bywa. Gdy w Jej szafce coś układam Zaraz o niej opowiadam Gdzieś odleciał mój słowiku Odpoczywasz gdzieś w Meksyku Boże drogi - kawał świata Nie masz mamy, taty, brata Zimą z domu wyjechała A już wiosna zawitała… Oczekuję Cię od rana Wracaj do mnie już kochana. Danuta Jóźwiak

CAŁKOWITY LUZ Raz w rejonie Puerto de la Cruz, gdzie wprowadzono całkowity luz były duże biusty. Doszło do rozpusty. Panował nieuleczalny wirus. Halina Herbszt

NIESPEŁNIENIE Nie wracajmy jeszcze, zostańmy do świtu, do końca, do słońca, zostańmy jak wtedy... Patrzmy w górę jak niebo wraca do błękitu i całujmy i tulmy i lgnijmy do siebie! Nie wracajmy jeszcze, bo nie ma skąd wracać nie doszliśmy jeszcze – wiesz przecież, że wcale! – Tam gdzie stoi na stole gorąca herbata, gdzie wylewa się radość, wylewa się żale. Tak miodnie mi z Tobą! Tak mi z Tobą smutno! Takaś piękna, wyśniona, taka obca przy tym! Cieszyć serce widokiem? Wnijść w szatę pokutną? Nie wracajmy jeszcze! Tym traktem ubitym tyloma nogami! Smutnie przedeptanym w największej samotności, co wschodzi nad ranem. Witold Wieszczek